Εκ ποδών φίλος...
Φωνές από την αρχαιότητα, ιστορίες από τα παλιά που δίδαξαν οι πρόγονοι μας και συχνά λησμονούμε.
Το δίκαιο του δυνατού, ο θεμελιώδης νόμος της φύσης κατά τον Θουκυδίδη και τα τρία γεω[γεωλογία-γεωγραφία-γεωπολιτική] του Ηροδότου, Πλάτωνα, Αριστοτέλη, Ξενοφώντα που πάντοτε έλαμπαν και στην εποχή μας θα γίνονται πιο έντονα με τις αυξημένες ανάγκες και τους φυσικούς πόρους να λιγοστεύουν.
Και μετά απο όλα αυτά ακολουθεί η κατάληξη, συνήθως η τραγική...
Στη «Μήδεια» ο τραγικός ποιητής Ευριπίδης αποφαίνεται πως: «πένητα φεύγει πας τις εκποδών φίλος», δηλαδή όλοι αποφεύγουν τον φίλο που φτώχυνε. Και πως να μη σε αποφεύγουν...
Ο ένας μπατίρης, εκλεγμένος, που ζύγισε ελαφριά τα πράγματα και ταυτόχρονα μοιραίος για την ίδια φυλή που τον επέλεξε, ζητά βοήθεια και δικαιοσύνη από τον άλλο ο οποίος κατηγορεί τους προγόνους του, λες και θα ήταν σε αυτή τη θέση διαπραγμάτευσης αν δεν ήταν κληρονόμος των πράξεων των προκατόχων του. Έτσι ο Μέγας αυτοκράτορας με κυνισμό τον βάζει στη θέση, τον επικρίνει και υφαίνει τον λόγο με επιχειρήματα συχνά φαιδρά που περιέχουν μόνο τη μία πλευρά της ιστορίας , της αλήθειας αν θέλετε...
Γιατί η αλήθεια φίλε μου δεν προέρχεται από τη συναίνεση, είναι ένα πολύ άγριο θηρίο με νύχια στις άκρες της άνεσης...
Πίσω από τα λόγια, την εικόνα, την παράσταση κρύβεται ένα σχέδιο, συμφέρον, μια κατάσταση βολική ή δυσάρεστη για κάποιους άλλους. Δεν υπάρχει δικαιοσύνη… ούτε κολλητός ή φίλος, σύμμαχος εκεί έξω… είναι όλα το ίδιο το πράγμα.
Να το έχουμε στο νου είπαν οι σοφοί πρόγονοι μας...
Στα δύσκολα θα είσαι εσύ και ο εαυτός σου, κανένας άλλος. Και όταν θα ζητήσεις βοήθεια να ξέρεις ότι θα είσαι ακόμη περισσότερο μόνος, μπορεί χωρίς τον εαυτό σου.
Γιατί η αλήθεια είναι μία, είναι αυτή που έζησε και γνώρισε καλά ο πραγματιστής και όχι παρατηρητής της οθόνης Γέρος του Μοριά, ο Θ.Κολοκοτρώνης:
«Είδα τότε ότι, ό,τι κάμομε θα το κάμομε μονάχοι και δεν έχουμε καμιά ελπίδα από τους ξένους»...
Γεωδίφης
Παιδί της Ρέας