Ο γερό Ζαρράφτης και ο νεαρός Laurenzi,1930
Ο Samuel Baud Bovy [1906-1986] συνάντησε τον 77χρονο Ζαρράφτη το Σάββατο, στις 22 Αυγούστου 1930, μία τριετία πριν σκοτωθεί στα ερείπια του σπιτιού του από τον σεισμό του ΄33. Ο Bovy αναζητώντας τη μουσικολογία της Δωδεκανήσου μεταξύ 1930-1932, ο δρόμος τον έφερε για κάποιες ημέρες στην Κω. Ακολουθεί η περιγραφή του, όπως την έκδωσε στις σημειώσεις του:
Ο οδηγός μου με πείθει να αγοράσω τις δημοσιεύσεις ενός κυρίου Ζαρράφτη και, βλέποντας πως ενδιαφέρομαι, με πληροφορεί ότι είναι πεθερός του και ότι έχει μια συλλογή από δημοτικά τραγούδια.
Στη διαδρομή, καθώς πηγαίνουμε να τον βρούμε, σταματάμε στην πλατεία του Πλατάνου και με συστήνει σ’ ένα φίλο του που με καλεί σ’ έναν γάμο στο Ασφενδιού. Ο κύριος Ζαρράφτης μένει πλάι στα τείχη, σε μια ήσυχη δενδρόφυτη λεωφόρο.Είναι ένας όμορφος γεράκος, αλλά δυστυχώς πάσχει από παράλυση και μιλάει με μεγάλη δυσκολία, τρέμοντας.
Εκείνος ανακάλυψε τη θέση του ιερού του Ασκληπιού. Η κόρη του μου προσφέρει ένα εξαιρετικό γλυκό, φτιαγμένο από ντοματάκια βρασμένα σε σιρόπι. Αφήνοντάς τους, κατηφορίζω το δρόμο του παζαριού, με τα τουρμπάνια του και τους πωλητές λεμονάδας, και περνάω να πληρώσω τον καπετάνιο μου. Από εκεί πηγαίνω στο Albergo de Gelsomino πολύ καλό, μαζί με όλους τους Ιταλούς αξιωματικούς.
Σάββατο 30 Αυγούστου, μόλις σηκώνομαι, ζητάω να μου μεταφέρουν τα πράγματά μου σε μια βενζίνα που είναι έτοιμη να αναχωρήσει για την Κάλυμνο.
Σαν όλες τις βενζίνες, ούτε αυτή φεύγει στην ώρα της, οπότε έχω όλο τον χρόνο να ξαναδώ τον μπολσεβίκο, τον γέρο Ζαρράφτη, να κάνω μπάνιο, να γευματίσω, να κρατήσω αυτές τις σημειώσεις, και Κύριος οίδε τι άλλο.
Τελικά δεν φεύγει ούτε το μεσημέρι, οπότε βρίσκω την ευκαιρία ν’ ανέβω στο Ασκληπιείο μ’ ένα νοικιασμένο ποδήλατο. Σταματάω για λίγο στο ρωμαϊκό θέατρο, όπου γνωρίζω τον νεαρό διευθυντή των ανασκαφών, τον κύριο Laurenzi[Ιταλό αρχαιολόγο], που ξέρει ένα σωρό γλώσσες και μιλάει με πολλή διακριτικότητα...
Samuel Baud Bovy
Ημερολόγιο Δωδεκανήσου[1930-1931]
