Η ελληνιστική Μάχη της Γάζας

Οι δύο στρατοί συναντήθηκαν στις 22 Ιουνίου του 217 π.Χ., κοντά στη μικρή πόλη Ραφία (σημερινή Ράφα, στη Λωρίδα της Γάζας).

Το 217 π.Χ, η μάχη της Ραφίας, κοντά στη Γάζα, μεταξύ των Λαγιδών και των Σελευκιδών, στη μεγαλύτερη μάχη μεταξύ δύο ελληνιστικών στρατών από την Ύψο. Περίπου 130.000 πεζοί, 12.000 ιππείς και εκατό ελέφαντες θα αναμετρηθούν στη ζέστη του Ιουνίου, οδηγούμενοι στη μάχη από τους νεαρούς βασιλείς Πτολεμαίο Δ' και Αντίοχο Γ' αυτοπροσώπως.

Αυτή είναι η πρώτη φορά που ένας Λαγίδης βασιλιάς ενσωματώνει Αιγύπτιους στον στρατό του και ο Πτολεμαίος θα κερδίσει μια μεγάλη νίκη εναντίον των Σελευκιδών για τον έλεγχο της Μέσης Ανατολής.

Η αποφασιστική στιγμή, η οποία έκρινε όλη τη μάχη, ήρθε όταν ο Πτολεμαίος, επικεφαλής του πεζικού του στο κέντρο της παράταξης, επιτέθηκε κατά του αντίπαλου πεζικού. Εκεί, η μεγάλη αριθμητική υπεροχή του σε συνδυασμό με την καλύτερη εκπαίδευση των Ελλήνων και γηγενών πεζικάριων του Πτολεμαίου, έκριναν τη σύγκρουση.Ο στρατός του Αντιόχου τράπηκε σε φυγή, πριν ο βασιλιάς προλάβει να επιστρέψει από την καταδίωξη του αιγυπτιακού αριστερού κέρατος. 

Οι απώλειες του σελευκιδικού στρατού έφτασαν τις 10.000 άνδρες και 4.000 αιχμαλώτους, ενώ ο πτολεμαϊκός στρατός έχασε μόνο 2.000 άνδρες.

Μετά την ήττα του και τις μεγάλες απώλειες του στρατού του, ο Αντίοχος Γ' δεν μπορούσε πια να συνεχίσει τον πόλεμο και αποσύρθηκε από τη Νότια Συρία. Στις διαπραγματεύσεις ειρήνης που ακολούθησαν, ο Πτολεμαίος Δ' έδειξε μετριοπάθεια και αρκέστηκε στην αναγνώριση της πτολεμαϊκής κυριαρχίας στη Νότια Συρία. Μέχρι το θάνατό του (204 π.Χ), η επαρχία αυτή παρέμεινε υπό αιγυπτιακό έλεγχο.

Γεωδίφης με πληροφορίες από τον HeraklesCithare και τη Βικιπαίδεια