Περιοριστές και απεριόριστοι

«Όλα τα πράγματα που μπορούν να γίνουν γνωστά έχουν αριθμό. γιατί δεν είναι δυνατόν χωρίς αριθμό τίποτα να μπορεί να συλληφθεί ή να γίνει γνωστό».Φιλόλαος (περίπου 420 π.Χ.)

Ο Φιλόλαος ξεκινά το βιβλίο του με μια τολμηρή δήλωση της κεντρικής του αντίληψης για την πραγματικότητα: Η φύση (φυσική) στην παγκόσμια τάξη (κόσμος) συναρμολογήθηκε από πράγματα που είναι απεριόριστα και από πράγματα που είναι περιοριστικά, τόσο η παγκόσμια τάξη πραγμάτων στο σύνολό της όσο και τα πάντα σε αυτήν. 

Σύμφωνα με τον Ἰωάννη Στοβαῖο [5ος αιώνας μ.Χ], ο Φιλόλαος απέρριψε τις ιδέες της σταθερής κατεύθυνσης στο διάστημα και ανέπτυξε μια από τις πρώτες μη γεωκεντρικές απόψεις του σύμπαντος και με τον νέο του τρόπο σκέψης, το σύμπαν περιστρεφόταν γύρω από ένα υποθετικό αστρονομικό αντικείμενο που ονόμασε Κεντρική Φωτιά.

Θεωρείται ο πρώτος Έλληνας φιλόσοφος που πρότεινε ότι η Γη δεν ήταν το κέντρο του σύμπαντος, αλλά ένας πλανήτης σαν οποιοσδήποτε άλλος.

Ο Φιλόλαος ήταν ένας Πυθαγόρειος φιλόσοφος που ισχυρίστηκε ότι η φωτιά ήταν η πρώτη αιτία ύπαρξης και η θερμότητα η υποκείμενη πηγή της ανθρώπινης ζωής. 

Είναι περισσότερο γνωστός για το πυροκεντρικό του μοντέλο του σύμπαντος, το οποίο αντικατέστησε τη Γη ως το κέντρο του ηλιακού συστήματος με μια κεντρική φωτιά, γύρω από την οποία περιστρέφονταν όλα τα άλλα. 

Συνήθως αναφέρεται ως Φιλόλαος του Κρότωνα, είναι επίσης γνωστός ως Φιλόλαος του Tarentum και, μερικές φορές, του Metapontum, όλων των πόλεων της περιοχής γνωστές ως Magna Graecia στη νότια Ιταλία, που κατοικήθηκαν από Έλληνες. 

Τίποτα δεν είναι γνωστό για τη ζωή του και τα έργα του υπάρχουν μόνο αποσπασματικά, αλλά στην εποχή του είχε μεγάλη επιρροή. 

Μπορεί να ήταν μαθητής του Πυθαγόρα (περ. 571-497 π.Χ), αν και αυτός ο ισχυρισμός αμφισβητείται, αλλά σίγουρα επηρεάστηκε από τις Πυθαγόρειες πεποιθήσεις. 

Αναφέρεται από τον Πλάτωνα (428/427-348/347 π.Χ.) στον διάλογό του με τον Φαίδωνα ως δάσκαλος των Πυθαγορείων και είναι γνωστό ότι ήταν ο δάσκαλος του Πυθαγόρειου αστρονόμου και πολιτικού Αρχύτα του Τάραντου ( περ. 435 - 360 π.Χ.) καθώς και ο πρώτος που έγραψε ένα βιβλίο (ή βιβλία) για την Πυθαγόρεια φιλοσοφία. 

Τα έργα του Φιλόλαου βασίστηκαν στην παράδοση των Προσωκρατικών Φιλοσόφων (αυτών που έγραψαν πριν από την εποχή του Σωκράτη 470/469-399 π.Χ) των οποίων η κύρια εστίαση ήταν ο καθορισμός μιας πρώτης αιτίας ύπαρξης. 

Ο Θαλής ο Μιλήσιος (585 π.Χ.), ο Αναξίμανδρος ( περ. 610- 546 π.Χ.) και ο Αναξιμένης (περ. 546 π.Χ.) πρότειναν όλοι τις δικές τους έννοιες για αυτή την πρώτη αιτία και ο Πυθαγόρας θα πρόσφερε τις δικές του καθώς και γνώσεις για τη φύση του την ανθρώπινη κατάσταση.

Γεωδίφης με πληροφορίες από worldhistory.org

περισσότερα,

https://plato.stanford.edu/entries/philolaus/

https://www.worldhistory.org/Philolaus/