Υπάρχουν πολλά που μπορεί να μάθουμε από τις μέλισσες

Τι μπορούν να μας πουν οι μέλισσες για τη ρύπανση; Η απάντηση βρίσκεται στο μέλι τους, διαπιστώνει μια νέα μελέτη.

Μέσα σε κάθε βάζο με μέλι υπάρχει μια γεύση από το τοπικό περιβάλλον, η κολλώδης γλυκιά του γεύση που ενισχύεται από όποια κοντινά λουλούδια έχουν αποφασίσει να δοκιμάσουν οι μέλισσες. 

Ωστόσο, μια νέα μελέτη από το Πανεπιστήμιο Tulane διαπίστωσε ότι το μέλι μπορεί επίσης να προσφέρει μια γεύση της κοντινής ρύπανσης. Η μελέτη, που δημοσιεύτηκε στο Environmental Pollution, εξέτασε 260 δείγματα μελιού από 48 πολιτείες για ίχνη έξι τοξικών μετάλλων: αρσενικό, μόλυβδο, κάδμιο, νικέλιο, χρώμιο και κοβάλτιο. 

Κανένα από τα μέλια δεν εμφάνισε μη ασφαλή επίπεδα τοξικών μετάλλων -με βάση το μέγεθος μερίδας μιας κουταλιάς της σούπας την ημέρα- και οι συγκεντρώσεις στις Ηνωμένες Πολιτείες ήταν χαμηλότερες από τους παγκόσμιους μέσους όρους. Ωστόσο, οι ερευνητές βρήκαν περιφερειακές διαφορές στην κατανομή των τοξικών μετάλλων: τα υψηλότερα επίπεδα αρσενικού βρέθηκαν σε μέλια από μια ομάδα πολιτειών στον Βορειοδυτικό Ειρηνικό (Όρεγκον, Αϊντάχο, Ουάσιγκτον και Νεβάδα). 

Τα νοτιοανατολικά δοκιμάζονται υψηλότερα για επίπεδα κοβαλτίου, συμπεριλαμβανομένων της Λουιζιάνα και του Μισισιπή και δύο από τα τρία υψηλότερα επίπεδα μολύβδου βρέθηκαν στις Καρολίνες. Συνολικά, η μελέτη υπογραμμίζει έναν πιθανό διπλό ρόλο για το μέλι τόσο ως πηγή τροφής όσο και ως εργαλείο για την παρακολούθηση της περιβαλλοντικής ρύπανσης. 

« Οι μέλισσες ενεργούν ως παθητικοί δειγματολήπτες, συλλέγοντας ρύπους από τον αέρα, το νερό και τα φυτά ενώ αναζητούν τροφή. Αυτοί οι ρύποι καταλήγουν στο μέλι, προσφέροντάς μας ένα στιγμιότυπο της περιβαλλοντικής ρύπανσης μιας περιοχής», δήλωσε ο επικεφαλής συγγραφέας Tewodros Godebo, επίκουρος καθηγητής περιβαλλοντικών επιστημών υγείας στη Σχολή Δημόσιας Υγείας και Τροπικής Ιατρικής Celia Scott Weatherhead στο Πανεπιστήμιο Tulane. 

Η μελέτη είναι η πρώτη που δοκίμασε μέλι από όλη τη χώρα για την παρουσία τοξικών μετάλλων και χρησιμοποίησε μόνο μέλια μίας πηγής που αναφέρουν την προέλευσή τους. Οι ερευνητές μπορούσαν μόνο να κάνουν εικασίες ως προς τα αίτια των τάσεων της ρύπανσης. Τα υψηλά επίπεδα αρσενικού που βρέθηκαν στην Ουάσιγκτον (170 μg/kg), στο Όρεγκον (130 μg/kg) και στο Αϊντάχο (47,8 μg/kg) θα μπορούσαν να υποδηλώνουν ρύπανση από την ιστορική χρήση γεωργικών φυτοφαρμάκων ή βιομηχανικές πηγές. 

Η υψηλότερη παρουσία μολύβδου στα μέλια από τη Βόρεια Καρολίνα και τη Νότια Καρολίνα-451 μg/kg και 76,8 μg/kg αντίστοιχα-θα μπορούσε να προέρχεται από εξόρυξη, έδαφος μολυσμένο από κληρονομικά ίχνη βενζίνης και βαφής με μόλυβδο ή καύση καυσίμου αεροσκαφών με βάση τον μόλυβδο.

 Η οριστική σύνδεση της ρύπανσης που εντοπίζεται στα μέλια με τις πηγές τους θα απαιτούσε περαιτέρω μελέτη. Ο Godebo είπε ότι ελπίζει αυτά τα ευρήματα να ενθαρρύνουν περαιτέρω έρευνα για τις πηγές τοξικών μεταλλικών ρύπων, προσθέτοντας: «Το περιβάλλον μπορεί να έχει περισσότερα από αυτά τα μέταλλα από αυτά που εμφανίζονται στο μέλι των μελισσών». 

«Αυτό που βρήκαμε είναι ότι αυτό φαίνεται να χρησιμεύει ως καλός αντιπρόσωπος για την αποκάλυψη μοτίβων περιφερειακής μόλυνσης», είπε ο Godebo. «Αλλά υπάρχουν πολλά που μπορεί να μάθουμε ακόμα από τις μέλισσες σχετικά με το ποιοι ρύποι υπάρχουν στο περιβάλλον και πώς αυτοί σχετίζονται με τα αποτελέσματα υγείας της κοινότητας».

Γεωδίφης με πληροφορίες από τη σελίδα από το  Environmental Pollution 

περισσότερα,

 Πανεπιστήμιο Tulane

Tewodros Rango Godebo et al, Metals in honey from bees as a proxy for environmental contamination in the United States, Environmental Pollution (2024). DOI: 10.1016/j.envpol.2024.125221

https://phys.org/news/2024-12-bees-nearby-pollution-honey.html