Φωτογραφία νεκρού μανιταριού [ Daniel Malikov].Οι περισσότεροι μύκητες βρίσκονται στο έδαφος και στα φυτά και διατρέφονται από οργανικά συστατικά ζώντων ή νεκρών οργανισμών γι' αυτό και θεωρούνται το βιολογικό εργαστήρι αποδόμησης των οργανικών ουσιών.«Αν ο μύκητας πεθάνει, τα μυρμήγκια πεθαίνουν». Τα μυρμήγκια έχουν μια συνεργασία με αντιμικροβιακή παραγωγή βακτηρίων, που πηγαίνει πίσω εκατομμύρια χρόνια. Αν στη φύση συναντήσετε νεκρούς μύκητες τότε ίσως κάτι δεν πάει καλά.Ο όρος «μανιτάρι» και οι παραλλαγές του μπορεί να προέρχονται από τη γαλλική λέξη mousseron σε σχέση με το βρύο [μους].Οι πολιτισμικές ή κοινωνικές φοβίες μανιταριών και μυκήτων πάνε πίσω στον χρόνο. Ο όρος «μυκητοφοβία» αναφέρθηκε από τον William Delisle Hay της Αγγλίας, ο οποίος την θεώρησε εθνική δεισιδαιμονία ή φόβο των «χυλών».Τα μανιτάρια και άλλοι μύκητες παίζουν ρόλο στην ανάπτυξη νέων τεχνικών βιολογικής αποκατάστασης και τεχνολογιών διήθησης [π.χ. χρησιμοποιώντας μύκητες για τη μείωση των βακτηριακών επιπέδων σε μολυσμένο νερό].
Γεωδίφης
Αναρτήσεις