Καφεζαχαροπλαστείο Όαση-2
Αριστερά της αεροφωτογραφίας που λήφθηκε τη δεκαετία του 1950 το καφεζαχαροπλαστείο Όαση. Μετά τη δημοσίευση του πρώτου άρθρου, σύντομα έλαβα στο ηλεκτρονικό ταχυδρομείο μου ενδιαφέροντα σχόλια και παρατηρήσεις από συμπολίτες που γνωρίζουν καλύτερα τα πράγματα. Αξίξει να αναφέρω αυτά που μου διηγήθηκαν, πάντα με κάθε επιφύλαξη:
1.Το όνομα Όαση επέλεξε ο πρώτος ενοικιαστής του καφεζαχαροπλαστείου ο συνονόματος και πρώτος εξάδελφος του Δημάρχου [Γιώργος Κουτσουράδης], παρασημοφορημένος λοχίας στην 3η ορεινή ταξιαρχία του Ρίμινι. Λέγεται ότι έφερε το όνομα από τις ερήμους όπου πρώτη φορά είχε δει. [Στη γεωγραφία όαση είναι η εύφορη περιοχή, με βλάστηση και νερό, μέσα στην έρημο]. Επί διεύθυνσης του Κουτσουράδη, το καφενείο συγκέντρωνε κυρίως υπαλλήλους, δασκάλους συνταξιούχους και αστυνομικούς ως επί το πλείστον με δεξιό πρόσημο. Στα χρόνια της ανόδου του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος, άλλαξε η διεύθυνση [Β.Κασιώτης, Δ.Καλούδης].Πήρε την προσωνυμία Καστρί, μου είπαν. Ωστόσο, ήταν το αγαπημένο στέκι των φοιτητών. Την επωνυμία Αμαρυλλίς που διατηρεί σήμερα έδωσε ο σύζυγος της Περσεφόνης, μετά την αποχώρηση Κουτσουράδη από το ακίνητο, στις αρχές του 1970.
2.Το συγκρότημα κατοικιών χτίστηκε από τους Ιταλούς το 1935[;], για να χρησιμεύσει ως τόπος διαμονής των υπαλλήλων, που θα εργάζονταν στο νυν κτήριο της Αστυνομίας-Επαρχείο κλπ. Πριν τον σεισμό του 1933 στο ισόγειο υπήρχε ιατρικό γραφείο και φαρμακείο του γιατρού Ν.Ανδριωτάκη[1867-1941]. Ο αρχιτεκτονικός ρυθμός, για όλα τα ιταλικά κτίρια ήταν η Bauhaus [ιδίως στο Λακκί της Λέρου] η Αραμπέσκ δηλαδή συνδυασμός γοτθικών με μαυριτανικά στοιχεία- [Κως και Ρόδος]. Υπάρχουν δύο εξαίρετες διδακτορικές διατριβές των μηχανικών και πρώην διευθυντριών των Τεχνικών Υπηρεσιών του Δήμου Κω, Ε.Αναγνωστίδου και Ι.Παπαευτυχίου.
3.Επίσης έμαθα ότι στη δεκαετία του 1960 το συγκρότημα κινδύνευσε να καταστραφεί από τη μελετώμενη προσθήκη ορόφου. Το αρχιτεκτονικό έγκλημα αποφεύχθηκε χάρις στον Γ.Κουτσουράδη[πρώην Δήμαρχο Κω], που δεν έδωσε τη συγκατάθεσή του [θα έβγαινε ενιαία οικοδομική άδεια]. Ευτυχώς δεν άλλαξε η αρχική άδεια, σήμερα πλέον έχει κριθεί διατηρητέο με ΦΕΚ. Αν κάτι ανάλογο είχε γίνει στο Foro Italico θα είχαν διασωθεί οι μεγαλοπρεπείς επαύλεις της Βασ.Γεωργίου.
4.Όλο το συγκρότημα ανήκε στον σπουδαίο οικονομικό παράγοντα του Μεσοπολέμου στη Κω, Γιάννη Οικονομίδη. Μετά την οικονομική του κατάρρευση [οι Ιταλοί ανακάλυψαν ότι χρηματοδοτούσε κρυφά τα ελληνικά σχολεία]. Το ακίνητο αγοράστηκε από τον Αχιλλέα Μουζάκη και δόθηκε, ως προίκα, στη κόρη του Περσεφόνη Κουτσουράδη. Σε αυτό το σπίτι, επί δημαρχίας Κουτσουράδη μου είπαν ότι δόθηκε επίσημο γεύμα προς τιμή ινδού μαχαραγιά, ανώτερου αξιωματικού του αγγλικού στρατού!
5. Τέλος, έμαθα ότι η αφαίρεση της μουριάς από τη θέση της μπροστά στο ξενοδοχείο Ακταίον έγινε για εξυπηρέτηση/αντιμετώπιση [προβλήματος;] των μεγάλων τουριστικών λεωφορείων.Όμως η αντίδραση του κόσμου ήταν άμεση και αποφασιστική. Μάλιστα γνωστός ντόπιος δικηγόρος δημοσίευσε τότε στο ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΩ άρθρο με αυστηρή κριτική για αυτή τη μικρή οικολογική απρέπεια.
Γεωδίφης
Πηγές:
1.Παλιές φωτογραφίες της Κω
2.Παιδί της Ρέας
3.Καφεζαχαροπλαστείο Όαση-1
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΥΛΙΚΟ
Το Καστρί στην Piazza Marina των Ιταλών, μετά από τον σεισμό του ΄33.
Η μουριά όπως είναι σήμερα.
Το ξενοδοχείο Gelsomino, η μουριά με τον κόμβο και ο αγρότης με το γάιδαρο και τα κοφίνια στις μεγάλες λεωφόρους της πόλης, επί ιταλοκρατίας.
Το νεοκλασικό Αμαρυλλίς μετά το 1933.
Το παρκάκι της Piazza Marina επί ιταλοκρατίας, μετά τον σεισμό του 1933.
Η διαμόρφωση της Χανδάκας[σημερινή Λ.Ιπποκράτους] και η μουριά [Αλ.Παρθενιάδη].
Κατασκευαστικές εργασίες επί ιταλοκρατίας στην Ακτή Μιαούλη από το Ακταίο[Α.Μάρκογλου].
Το συγκρότημά κατοικιών χτίστηκε από τους Ιταλούς το 1935[;].Πριν τον σεισμό του 1933 στο ισόγειο υπήρχε ιατρικό γραφείο και φαρμακείο του γιατρού Ν.Ανδριωτάκη [1867-1941]. Φωτογραφία από τα Κωακά/Τ.Κουτσουράδης [Συλλογή.Σ.Ανδριωτάκη].
