Δημοτικός Ανθόκηπος Κω

Το δυτικό τμήμα του εσωτερικού Λιμανιού της Κω μετά τον σεισμό του 1933, με ιστιοφόρα. Αριστερά η πλατεία Ρήγα Φεραίου με την Πηγή του Ιπποκράτη, ορατή με το λιθόστρωτο ανηφορικό δρομάκι προς το Γυμνάσιο των Εφήβων. 

Επίσης φαίνεται ο ιταλικός ανθεκτικός μώλος [ειδικό κρηπίδωμα για την προστασία από τα κύματα και το ασφαλές πλεύρισμα των πλεούμενων] επί της σημερινής Ακτής Κουντουριώτη του εσωτερικού λιμανιού που άντεξε στα σεισμοπαθήματα του 2017, ενώ οι πρόσφατες αναπλάσεις αποδείχθηκαν, εκ του αποτελέσματος, ανεπαρκείς και ακατάλληλες. Δεξιά διακρίνεται ο πρώην βοτανολογικός κήπος γνωστός ως Δημοτικός Ανθόκηπος. Με το ρυθμιστικό σχέδιο των Ιταλών το 1934 έγιναν σημαντικές παρεμβάσεις σε χώρους πρασίνου [υπήρχαν και πριν τον σεισμό του 1933]. 

Το ιταλικό φυτώριο δεν είχε μόνο καλλωπιστικά φυτά. Ηταν και  τράπεζα γονιδίων, αποτέλεσε μέρος ενός ευρύτερου σχεδίου προστασίας του γενετικού υλικού της χλωρίδας της περιοχής. 

Ήταν Κήπος της διατήρησης τοπικής Βιοποικιλότητας που δυστυχώς δεν γνωρίζω την τύχη του.Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί έπρεπε να αλλάξει η χρήση του; Ίσως λίγοι είχαν αντιληφθεί τη σημασία του. 

Για παράδειγμα, αναφέρω το Orto Botanico di Palermo [Βοτανικός Κήπος του Παλέρμο] που έτυχε να επισκεφθώ, είναι ένας κήπος ερευνητικός και εκπαιδευτικός. Ένα μικρό οικόπεδο διατέθηκε για την ανάπτυξη ενός μικρού βοτανικού κήπου αφιερωμένου στην καλλιέργεια φυτών με φαρμακευτικά οφέλη, με στόχο την γενική μάθηση και τη βελτίωση της δημόσιας υγείας. Στους κήπους του υπάρχουν σήμερα τουλάχιστον 12.000 διαφορετικά είδη, ενώ διατηρούνται σπόροι από την τοπική χλωρίδα που θα χρησιμοποιηθούν αν ποτέ κριθεί αναγκαίο. Έχοντας αναπτυχθεί κατά τη μεγάλη εποχή της εξερεύνησης, μεταξύ του δεύτερου μισού του 19ου αιώνα και των πρώτων δεκαετιών του 20ού αιώνα οι νότιοι κήποι αποτέλεσαν ένα σημαντικό σημείο αναφοράς για τους μεγαλύτερους βοτανικούς κήπους της Βόρειας Ευρώπης.

Γεωδίφης

Παιδί της Ρέας

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΥΛΙΚΟ

    Ο Δημοτικός Ανθόκηπος τη δεκαετία του ΄70.

Δημοτικός Ανθόκηπος του λιμανιού γύρω στο 1950. Ο Γιωργος Σβύνος με τον αγαπημένο του φίλο και συνάδελφο στον ανθόκηπο του δήμου, Νικόλα. Δυστυχώς δε θυμάμαι το επίθετο του αυτού του καλού ανθρώπου. Ο Νικόλας ήταν κωφάλαλος αλλά θυμάμαι τους δυο τους να συζητούν για ωρες με ήχους και χειρονομίες! Η φωτογραφία πρέπει να είναι στις αρχές του 1950 γιατί ο πατέρας μου γεννήθηκε το 1929. [Άννα Σβύνου/Παλιές φωτογραφίες της Κω, FB]

Καρτ ποστάλ με το λιμανάκι , διακρίνεται ο Δημοτικός Ανθόκηπος και ο κινηματογράφος «Άστρον».

Ταχυδρομική κάρτα, 1988. Ο Δημοτικός Ανθόκηπος, αριστερά της φωτογραφίας.

Το άγαλμα του Ιπποκράτη σε βάθρο στον πρώην Ανθόκηπο, έργο βρετανού καλλιτέχνη[ μου διαφεύγει το όνομα του] που ζούσε στην Ζιά. Το γλυπτό είχε φτιαχτεί για εσωτερικό χώρο αλλά κατέληξε στο σημερινό παρκάκι. Δεξιά του αγάλματος βρισκόταν οθωμανική κρήνη[ Fontana Ali Paschia] σύμφωνα με το ιταλικό αρχείο. Πίσω υπήρχαν ερείπια από τα αρχαία νεώρια της πόλης και τις Θέρμες του Λιμανιού.

Η περίφραξη του Φυτωρίου Κω, με την πλατεία δίχως τα δελφίνια, το 1940.

Το σημερινό πάρκο στη θέση του πρώην Δημοτικού Ανθόκηπου.

Ο Δημοτικός Ανθόκηπος και η τωρινή Πλατεία Ηρώων του Πολυτεχνείου, δεκαετία ΄30.

Ο παλιός δημοτικός ανθόκηπος της πόλης Κω και ο Γ.Χατζηπαυλής για πολλά χρόνια στο τιμόνι του.

Ακτή Κουντουριώτη σε καρτ ποσταλ, Lungomare Costanzo Ciano των Ιταλών, η τοποθεσία Πουζουχτά με τα ταμπάκικα της οθωμανικής περιόδου, με τον πρώην Δημοτικό Ανθόκηπο.

Εσωτερικό λιμάνι της Κω με το φυτώριο.