Ρετσίνα Θεόκριτος, της Κω

Η ετικέτα ήταν από την τελευταία σειρά εκτύπωσης του Οινοποιητικού Συνεταιρισμού της Κω.Τοποθετείτο στα μπουκάλια γυαλιού.Την δεκαετία του 80 τα δεδομένα άλλαζαν και κανείς δεν ήταν σε θέση να δει πιο πέρα. Παιδαριώδη εμπορικά λάθη σε ένα μεταβαλλόμενο περιβάλλον, μικροσυμφέροντα, έπαρση, και αδυναμία επιβίωσης σε μία δύσκολη, όλο πιο παγκοσμιοποιημένη αγορά οδήγησαν αυτό το μοναδικό προϊόν της τοπικής οινοποίησης στον αφανισμό. Για την παρασκευή της χρησιμοποιούνταν κωακά σταφύλια από τα ιδιαίτερα παραγωγικά ηφαιστειοιζηματογενή εδάφη του νησιού. Το σταφύλι και το ρετσίνι πεύκου που ήταν οι πρώτες ύλες,  αναγκαίες για την παραγωγή της αφθονούσαν[αφθονούν] στην Κω. Η μοναδική γεύση και η τεχνική της προερχόταν από την πρακτική της σφράγισης των αμφορέων, με ρετσίνι πεύκων κατά τους αρχαίους χρόνους. Το οξυγόνο αλλοίωνε το κρασί εύκολα και πολύ γρήγορα. Για να στεγανοποιήσουν το στόμιο, οι αρχαίοι επιχείρησαν με επιτυχία την χρήση της ρετσίνας πεύκου, η οποία εμπλούτιζε με την πάροδο του χρόνου το κρασί με το χαρακτηριστικό της άρωμα. Μετά ακολούθησαν την πρακτική με την  προσθήκη της ρετσίνας στο μούστο για τον αρωματισμό του οίνου και για την καλύτερη συντήρησή του.

Γεωδίφης