Όταν το ρήγμα κινείται ταχύτερα από τα σεισμικά κύματα που παράγει
Δορυφορικά δεδομένα από την εμφάνιση κίνησης σεισμών της Βιρμανίας.
Οι επιστήμονες της NASA χρησιμοποίησαν μια μέθοδο παρακολούθησης εικονοστοιχείων για να αποκαλύψουν πόσο μετατοπίστηκε το έδαφος κατά τη διάρκεια μιας από τις μεγαλύτερες τεκμηριωμένες επιφανειακές ρήξεις του τύπου του.
Μια οπτικοποίηση δεδομένων δείχνει την οριζόντια μετατόπιση της γης κατά μήκος του ρήγματος Sagaing με βορρά-νότο προσανατολισμό. Η θέση του κύριου σεισμού και του μετασεισμού υποδεικνύονται προς την κορυφή του χάρτη και μια διακεκομμένη γραμμή ανιχνεύει το ρήγμα. Τα κόκκινα εικονοστοιχεία που υποδεικνύουν μετατόπιση προς τα βόρεια συγκεντρώνονται κατά μήκος της δυτικής πλευράς του ρήγματος και τα μπλε εικονοστοιχεία που υποδεικνύουν μετατόπιση προς τα νότια συγκεντρώνονται κατά μήκος της ανατολικής πλευράς. Οι τιμές μετατόπισης αναμιγνύονται περισσότερο προς τα δεξιά της εικόνας, μακριά από τα επίκεντρα και μακριά από το ρήγμα.
Περίπου στις 12:50 μ.μ. τοπική ώρα στις 28 Μαρτίου 2025, ένας σεισμός μεγέθους 7,7 βαθμών ξεκίνησε κοντά στην πόλη Mandalay της Βιρμανίας (Μυανμάρ). Δώδεκα λεπτά αργότερα, η περιοχή σείστηκε ξανά από σεισμό μεγέθους 6,7 βαθμών με επίκεντρο περίπου 31 χιλιόμετρα (19 μίλια) νότια.
Προερχόμενοι από βάθος 10 χιλιομέτρων (6 μίλια) στο ρήγμα Sagaing, οι σεισμοί προκάλεσαν έντονες δονήσεις και κατάρρευση κτιρίου κοντά στα επίκεντρα. Ζημιές στις υποδομές σημειώθηκαν μέχρι την Μπανγκόκ της Ταϊλάνδης, περίπου 1.000 χιλιόμετρα (600 μίλια) νοτιοανατολικά.
Ερευνητές στο Εργαστήριο Jet Propulsion της NASA στη Νότια Καλιφόρνια χρησιμοποίησαν δεδομένα από ραντάρ και οπτικούς δορυφόρους για να οπτικοποιήσουν πώς κινήθηκε η γη κατά τη διάρκεια αυτών των σεισμών. Στον παραπάνω χάρτη, τα κόκκινα εικονοστοιχεία δείχνουν κίνηση προς τα βόρεια, ενώ τα μπλε εικονοστοιχεία δείχνουν κίνηση προς τα νότια. Τα δεδομένα υπογραμμίζουν μετατοπίσεις εδάφους άνω των 3 μέτρων (10 πόδια) κατά μήκος τμημάτων του ρήγματος, για συνολική μετατόπιση άνω των 6 μέτρων σε ορισμένα σημεία.
Ο χάρτης βασίζεται σε δεδομένα από την ομάδα Advanced Rapid Imaging and Analysis (ARIA) στο JPL και το Σεισμολογικό Εργαστήριο του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Καλιφόρνια, μια ομάδα που αναπτύσσει μετρήσεις παραμόρφωσης τελευταίας τεχνολογίας, μεθόδους ανίχνευσης αλλαγών και φυσικά μοντέλα για χρήση στην επιστήμη και την απόκριση κινδύνων.
Η ομάδα ARIA άντλησε από ραντάρ και οπτικά δεδομένα που αποκτήθηκαν από τους δορυφόρους Copernicus Sentinel-1A και Sentinel-2B/C της Ευρωπαϊκής Διαστημικής Υπηρεσίας . Το Sentinel-1A χρησιμοποιεί συνθετικό ραντάρ διαφράγματος (SAR) για την απεικόνιση της επιφάνειας της γης χρησιμοποιώντας παλμούς μικροκυμάτων, ενώ οι δορυφόροι Sentinel-2 αποκτούν οπτικά δεδομένα μέσω ενός ενσωματωμένου πολυφασματικού αισθητήρα. Χρησιμοποιώντας δεδομένα από τους τρεις δορυφόρους, η ομάδα ARIA υπολόγισε τις εκτιμήσεις της οριζόντιας κίνησης του εδάφους εντός της ζώνης ρήξης του σεισμού, παρακολουθώντας τις μετατοπίσεις εικονοστοιχείων μεταξύ προ-σεισμών και μετασεισμικών εικόνων.
Τα μοντέλα που παρήχθησαν από το Γεωλογικό Ινστιτούτο των ΗΠΑ (USGS) έδειξαν ότι οι σεισμοί πιθανότατα προήλθαν από κίνηση ολίσθησης κατά μήκος του ρήγματος Sagaing με βορρά-νότο, το οποίο βρίσκεται στη διεπιφάνεια μεταξύ της ινδικής και της ευρασιατικής τεκτονικής πλάκας. Τα δεδομένα στην εικόνα επιβεβαιώνουν την ορθή πλευρική κίνηση ολίσθησης κατά μήκος του ρήγματος και βοηθούν στον περιορισμό των μοντελοποιημένων εκτιμήσεων της έκτασης της ρήξης του ρήγματος και της μετατόπισης της επιφάνειας λόγω των σεισμών.
Αυτή η περιοχή έχει ιστορικό σημαντικής σεισμικότητας, με 6 σεισμούς μεγέθους μεγαλύτερου από 7,0 Ρίχτερ που σημειώθηκαν σε απόσταση περίπου 250 χιλιομέτρων (150 μίλια) από τους σεισμούς της 28ης Μαρτίου από το 1900, σύμφωνα με το USGS . Η επιφανειακή ρήξη που προκλήθηκε από τους σεισμούς της 28ης Μαρτίου έχει υπολογιστεί, με βάση εν μέρει τα δεδομένα που παρουσιάζονται, ότι εκτείνεται σε μήκος 550 χιλιομέτρων (342 μίλια). Με μια ρήξη που εκτείνεται από βόρεια του Mandalay έως νότια της πρωτεύουσας της Βιρμανίας, Nay Pyi Taw, είναι μια από τις μεγαλύτερες τεκμηριωμένες επιφανειακές ρήξεις που προκαλούνται από ρήξη ολίσθησης που έχουν καταγραφεί.
Οι προκαταρκτικές αναλύσεις της ρήξης από άλλους επιστήμονες διαπίστωσαν ότι, εκτός του ότι ήταν ιδιαίτερα μακρύς, ήταν επίσης εξαιρετικά γρήγορος, υποδηλώνοντας ότι μπορεί να ήταν ένας σπάνιος σεισμός «υπερδιάτμησης». Σε αυτά τα γεγονότα, η ολίσθηση κατά μήκος του ρήγματος κινείται ταχύτερα από τα σεισμικά κύματα που παράγει, τα οποία μπορούν να συγκεντρώσουν τη σεισμική ενέργεια πριν από τη ρήξη. Το φαινόμενο μπορεί να επιδεινώσει τις καταστροφικές δυνάμεις ενός σεισμού και μπορεί να είναι μέρος του λόγου για τον οποίο τα πρόσφατα γεγονότα προκάλεσαν τόσες ζημιές τόσο μακριά από τα επίκεντρα.
Χάρτης του NASA Earth Observatory από τον Michala Garrison, χρησιμοποιώντας δεδομένα που παρέχονται από την ομάδα ARIA στη NASA/JPL-Caltech. Ο χάρτης βασίζεται σε δεδομένα Sentinel-1A και Sentinel-2B/C που παρέχονται από τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Διαστήματος και τα οποία επεξεργάζονται τα μέλη της ομάδας ARIA Robert Zinke και Cole Speed (JPL). Ιστορία των Andrew Wang (JPL) και Lindsey Doermann. Επιστημονική επιθεώρηση από τους Grace Bato και Eric Fielding (JPL).
Γεωδίφης με πληροφορίες από το Earth Observatory
https://earthobservatory.nasa.gov/images/154156/satellite-data-show-motion-of-burma-earthquakes
