Αντζούρι το αντιγηραντικό

Αντζούρι, είδος αγγουριού, από την κώτικη γη δια χειρός του καλού φίλου Μουσταφά Τσελεπή.Με τα κρέατα που θα συνοδεύσουν το γεύμα της Παναγιάς μήν ξεχάσετε να φάτε τζατζίκι από αντζούρι. 

Το υποείδος Cucumis melo Chate ήταν το πιο συχνά συναντώμενο στις αρχαίες μεσογειακές εικόνες και κείμενα και ήταν πιθανότατα ο τύπος αγγουριού που καλλιεργούνταν όλο το χρόνο για τον αυτοκράτορα Τιβέριο της Ρώμης του 1ου αιώνα.

Είναι καταπληκτικό και μοναδικό όχι μόνο σε γεύση.Στην Κω, την πλούσια σε νερά, το ξυλάγγουρο ή αντζούρι  φυτρώνει δύο φορές τον χρόνο σε 2 ποικιλίες. Μία μαύρη[σκορουπράσινη] και μιά λευκή. 

Η δεύτερη θεωρείται η πιο καλή για τους παλιούς πρακτικούς Κώους θεραπευτές.Αναπτύσσεται σε πλούσιο, χαλαρό, όξινο έως ουδέτερο καλά στραγγιζόμενο έδαφος σε πλήρη ηλιοφάνεια. Αμα το τρως συχνά αργείς να γεράσεις μου λένε οι παλιοί. Καθυστερεί τα γεράματα και δεν έχουν άδικο αφού είναι πλούσιο σε βιταμίνες. Βοηθάει στα νεφρά για να ρίξετε τις πέτρες, καθαρίζει το αίμα, δυναμώνει τα κόκκαλα και είναι το πλέον κατάλληλο για τον διαβήτη. Τα φύλλα του βοηθάνε στο δάγκωμα του σκύλου. Στο μόνο που δεν βοηθάει είναι στην γαστρίτιδα μου έχουν πει οι παλιοί,οι οποίοι το συνιστούν ανεπιφύλακτα και για να διατηρήσετε την σιλουέτα σας. 

Η λέξη αντζούρι προέρχεται από αραβική(ʾājurr), ακκαδική (agurru,ukurru) και την σουμεριακή ‎al.ùr.(r)a. Η επιστημονική του ονομασία είναι Cucumis melo var. flexuosus.

Τα αρχαία ελληνικά γραπτά παραπέμπουν στο σίκυο[άγγρια πικραγγουριά], το οποίο έχει επίσης μεταφραστεί ως αγγουριά. Αυτά τα γραπτά ανάγονται στην εποχή του Ιπποκράτη, περ. 400 π.Χ. Πιο χαρακτηριστική, όμως, είναι η περιγραφή των σικυών από τον Θεόφραστο, περ. 300 π.Χ. Ο Θεόφραστος ήταν συστηματικός βοτανολόγος καθώς προσπαθούσε να ταξινομήσει τα φυτά με βάση τα διακριτικά τους χαρακτηριστικά. Περιέγραψε το σίκυο ως ποώδες φυτό που έχει μεγάλη περίοδο ανθοφορίας. Ο καρπός του είναι φτιαγμένος από σάρκα και ίνες και οι σπόροι του είναι διατεταγμένοι σε σειρές. Τα άνθη επιμένουν για μεγάλο χρονικό διάστημα ενώ οι καρποί αναπτύσσονται. Μέχρι στιγμής, η περιγραφή θα μπορούσε να ταιριάζει πολύ καλά τόσο στο Cucumis sativus όσο και στο C. melo. 

«Η μετάφραση του κλασικού λατινικού cucumis ως αγγούρι μπορεί να είναι αποδεκτή από το ευρύ κοινό, αλλά είναι προβληματική όταν επεκτείνεται για χρήση από φοιτητές της βοτανικής, της κηπουρικής και της ιστορίας των καλλιεργειών. Μπορεί να είναι δονκιχωτικό να προσπαθήσουμε να διαγράψουμε το συχνά επαναλαμβανόμενο «γεγονός» ότι η εξάπλωση των αγγουριών προς τα δυτικά από την ινδική υποήπειρο συνέβησαν τουλάχιστον 3000 χρόνια πριν, αλλά ως ερευνητές που ειδικεύονται στα κολοκυνθοειδή δεν μπορούμε να αποφύγουμε την ευθύνη μας να επικοινωνήσουμε με ακρίβεια και να προσπαθήσουμε να διορθώσουμε ένα λάθος του παρελθόντος. Δεν υπάρχουν στοιχεία για την άφιξη των αγγουριών σε εδάφη της Μεσογείου πριν από 1500 χρόνια. Βρήκαμε στοιχεία που δείχνουν ότι ο C. sativus έφτασε στην περιοχή νωρίς στη μεσαιωνική περίοδο, περίπου την εποχή της ισλαμικής κατάκτησης» αναφέρουν οι ερευνητές Harry S. Paris και Jules Janick.

Οι αρχαίες αιγυπτιακές τοιχογραφίες επιμήκων φρούτων έχουν ερμηνευτεί ως αγγούρια, αλλά η ρίγα ορισμένων φρούτων και το αυλάκι κάποιων άλλων είναι πιο συνεπής με τα πεπόνια.

Πηγή-The Cucumis of Antiquity: A Case of Mistaken Identity,Harry S. Paris και Jules Janick

Γεωδίφης