Η Νίσυρος τον 15-16ο αιώνα μ.Χ

Αμέσως μετά την Άλωση της Κωνσταντινούπολης το 1453, η Νίσυρος οχυρώθηκε από τους Ιππότες εν αναμονή μαζικών οθωμανικών επιθέσεων. 

Το 1455, Οθωμανικός στόλος με αρχηγό τον Χαμζά Μπέη επιτέθηκε στη Νίσυρο και συνέλαβε πολλούς από τους κατοίκους της, πουλώντας τους ως σκλάβους.Το νησί το 1457 δέχθηκε ξανά την επίθεση του οθωμανικού στόλου.

Το 1471, ο Μέγας Μάγιστρος της Ρόδου Τζιοβάνι Μπατίστα ντε Ορσίνι, στην εξουσία του οποίου ανήκε και η Νίσυρος, παρέδωσε το νησί στον Καταλανό Ιππότη Γκαλτσεράνο ντα Λούγκο, με εντολή να αποτρέψει την επιστροφή των Οθωμανών.

Ακολούθησε ο μέγιστος σεισμός του 1493 από το Ρήγμα της Κω που προξένησε μεγάλες ζημιές στα μεσαιωνικά οχυρά και κτίρια της Νισύρου όσο και της Κω. Ο σεισμός  ήταν καθοριστκός, αυτή την φορά βοήθησε τα σχέδια των Οθωμανών.

Ο Σουλεϊμάν ο Μεγαλοπρεπής πήρε τα νησιά του ανατολικού Αιγαίου από τους Ιππότες το 1522. Επειδή υποτάχθηκε ηθελημένα στον Σουλεϊμάν, η Νίσυρος έλαβε έναν βαθμό αυτονομίας και δεν εποικίστηκε από Οθωμανούς. Ωστόσο, η κυριαρχία τους ήταν αυστηρή και είχε σκοπό να εξαλείψει την τοπική θρησκεία και την πολιτιστική ταυτότητα. 

Παραχωρήθηκαν σημαντικά προνόμια στους ντόπιους που θα εξισλαμίζονταν και θα ακολουθούσαν την γλώσσα και τα έθιμα τους. Επιβλήθηκε κεφαλικός φόρος (το «μακτού») στους χριστιανούς και οι εξισλαμισμένοι άνδρες που ασπάστηκαν ξανά τη χριστιανική πίστη θανατώθηκαν μέχρι και με αποκεφαλισμό. Ένας 15χρονος Νισύριος με το όνομα Νικήτας Καρμίρης είχε τέτοια μοίρα το 1754 και αργότερα ανακηρύχθηκε ως Άγιος Νικήτας.

Γεωδίφης

Λεπτομέρεια από τη χερσόνησο της Ανατολίας και τα Δωδεκάνησα με τα αρχαία τοπωνύμια και τη Κύπρο,Μέση Ανατολή, 1565.Του Ignazio Danti, Ιταλού Ρωμαιοκαθολικού προκαθήμενου, μαθηματικού, αστρονόμου και κοσμογράφου ο οποίος υπηρέτησε ως Επίσκοπος του Alatri.