Η σαΐττα του Αρίφη

«και ριψαν ούλλα γιαμιάς΄πο μιαν ντος σαΐττιάν απάνω στο ζευγαρόπουλλο σαν ηνέβαιννε», Richard MacGillivray Dawkins [1871-1955], Άγγλος λαογράφος,ελληνιστής, και επιφανής αρχαιολόγος.

Με αυτή ρίχνανε τις σαΐττιές τους δηλαδή τις βολές με την σαΐττα[ με διπλό τ στην τοπική διάλεκτο] οι παλαιότεροι.

Την έφτιαξε ένας αγαπητός συμπατριώτης μας μουσουλμάνος, ο Αρίφης γνωστός για τις τεχνικές ικανότητες και την καλή καρδιά του. Είναι φτιαγμένη από λάστιχο από την Αυστραλία,ξύλο ντόπιας αγριελιάς και δέρμα επίσης από ντόπιο ζώο όπου τοποθετούσαν το βόλι.Σήμερα ανήκει στον φίλο μας Μουσταφά Τσελεπή.

Συχνά την χρησιμοποιούσαν οι αγρότες καθώς παρέχει ευκολία στο σημάδι, για να προστατεύουν τα χωράφια τους από τα πουλιά, ληστές και όχι μόνο.

Η σαΐττα προέρχεται από την μεσαιωνική ελληνική λέξη σαΐτα <σαγίτα< λατινική sagitta [βέλος].

Στην Ρόδο και την Κω λένε σαΐττέβω δηλαδή τοξεύω[Μ.Σκανδαλίδης]. Στην Κάλυμνο την λένε σαΐτθα, σαΐντόξυλο,σαΐτσά[ Δράκος,1982].

Το σαΐττόξυλο δηλαδή το διχαλωτό ξύλο της σαΐττας στην Κάτω Ιταλία το λένε σαγιτόσσυλο[Αν.Καραναστάσης].

Η σαΐτα -το βέλος, συνήθως χρησιμοποιείται σε μεταφορική χρήση, για κάποιον που κινείται με μεγάλη ταχύτητα: Πετάχτηκε στο δρόμο σαν σαίτα, ή σαν σαίτα έγινε και εξαφανίστηκε. 

Την λένε και σφεντόνα από την αρχαιοελληνική λέξη σφενδόνη, πρωτόγονο όπλο κατασκευασμένο από ιμάντες που χρησιμεύει για τη ρίψη πετρών. Αποτελείται από ξύλο συνήθως ελιάς στην νότια Ελλάδα, σε σχήμα κεφαλαίου ύψιλον με ένα λάστιχο και εκτελεί παρόμοια εργασία με την αρχαία σφενδόνη.  

Γεωδίφης