Δεν θα παραδοθούν ποτέ...
Πολέμησα στη Συρία για μισή δεκαετία - ως στρατιώτης των SDF. Σε αυτό το διάστημα, μελέτησα τον πόλεμο, σχεδίασα σχέδια μάχης και έμαθα να γνωρίζω τον εχθρό μου. Όταν το HTS κατέλαβε το πρώτο του χωριό, είδα αυτό που λίγοι άλλοι μπορούσαν.
Ρίξτε μια ματιά σε αυτό που ακολουθεί.
Θέλουν οι YPJ [σημαίνει Yekîtiya Jinên Parastinê, Μονάδες Προστασίας Γυναικών. Είναι η αποκλειστικά γυναικεία στρατιωτική πτέρυγα των Συριακών Δημοκρατικών Δυνάμεων SDF και των μεγαλύτερων Μονάδων Λαϊκής Άμυνας YPG] να αφοπλιστούν, να διαλυθούν, να υποταχθούν. Αλλά εγώ πολέμησα στο Κομπάνι. Έγινα μάρτυρας της αποφασιστικότητάς τους: Είναι το ακλόνητο αντικείμενο.
Οι YPJ ιδρύθηκαν το 2012.Δεν θα παραδοθούν ποτέ.
Η είδηση που κυκλοφορεί είναι ότι οι ΗΠΑ έδωσαν πρόσφατα στις SDF μια προθεσμία: Να ενσωματωθούν στο νέο συριακό καθεστώς μέχρι τα τέλη του 2025...
Αλλά θυμάμαι το Κομπάνι. Θυμάμαι την πολιορκία. Και θυμάμαι το διοικητή που την έσπασε. Όταν ο κόσμος νόμιζε ότι θα πέφταμε, αυτή χάρισε τη νίκη. Τη μεγαλύτερη στην κουρδική ιστορία.
Τη συνάντησα στην καρδιά της πολιορκίας, με τον Σεχίντ Χάρντεμ Ροτζίλατ, γνωστό ως Μούσα ο Σκοπευτής. Ακόμα και αυτός, με οξυδερκή μάτια, ακλόνητος, χαμήλωσε τη φωνή του όταν μπήκε. Όλοι το έκαναν.
Οι περισσότεροι από εμάς πολεμήσαμε για την ελευθερία, για την επιβίωση. Αλλά οι YPJ κουβαλούσαν κάτι βαθύτερο. Ένα μεγαλύτερο βάρος: την ελπίδα ενός εκατομμυρίου νέων γυναικών και το δικαίωμά τους να υπάρχουν έξω από τις αλυσίδες της κρατικά επιβεβλημένης πατριαρχίας. Και με αυτόν τον τρόπο, οδήγησαν σε ρήξη. Ένα ρήγμα στην ιστορία..
Τώρα ο κόσμος θα τις έβλεπε υποταγμένες, παραδομένες στον απεχθή μηχανισμό ενός καθεστώτος που περιφρονεί όλα όσα πρεσβεύουν. Ο κόσμος θα τις έβλεπε να σβήνονται από τη μνήμη, από την ιστορία. Σαν ένα άπιαστο όνειρο, ένα όνειρο που κάνει την πραγματικότητα πολύ δύσκολη για να την αντέξει κανείς αν τη θυμάται.