Ο ανθρωποφάγος λόφος

Υψηλά στις Άνδεις, στη νοτιοδυτική Βολιβία,  σε υψόμετρο 4.090 μέτρων, το Potosi είναι μία από τις υψηλότερες πόλεις του κόσμου . 

Στην κορυφή του βρίσκεται το Cerro Rico - ο "πλούσιος λόφος". Το όνομα δόθηκε από τους Ισπανούς κατακτητές για τις τεράστιες ποσότητες αργύρου που περιείχε. 

Οι Ισπανοί σκέφτηκαν ότι ολόκληρο το βουνό ήταν κατασκευασμένο από αργυρόχαρτο. Το 1545 δημιουργήθηκε μια μικρή πόλη εξόρυξης στους πρόποδες του Cerro Rico και περίπου 3 εκατομμύρια ντόπιοι αναγκάστηκαν να εργαστούν στα μεταλλεία. 

Εκατοντάδες χιλιάδες πέθαναν ή σκοτώθηκαν από υπερβολική εργασία, από πείνα και ασθένειες. Περίπου 5 αιώνες αργότερα, οι Ισπανοί έχουν φύγει αλλά οι συνθήκες που βρίσκονται βαθιά στα έγκατα των βουνών φαίνεται να έχουν αλλάξει ελάχιστα.

Δεκάδες άνδρες και νεαρά αγόρια πεθαίνουν ακόμα στα ορυχεία από τις σπηλιές που καταρρέουν. Αιώνες εξόρυξης έχουν αφήσει το βουνό γεμάτο με χιλιάδες τρύπες και ασταθή μέρη και υπάρχει σοβαρός κίνδυνος να πέσει ολόκληρο το βουνό. 

Πράγματι, το βουνό έχει ήδη μειωθεί σε ύψος κατά μερικές εκατοντάδες μέτρα λόγω της εκτεταμένης εξόρυξης κατά την ισπανική μοναρχία.

Σύμφωνα με τον ιστορικό Eduardo Galeano, εκτιμάται ότι 8 εκατομμύρια άνθρωποι πέθαναν στο Cerro Rico από τον 16ο αιώνα, αν και άλλοι πιστεύουν ότι ο αριθμός είναι υπερβολικός και περιλαμβάνει όλους τους ανθρώπους που εγκατέλειψαν την περιοχή γύρω από τα ορυχεία και όχι μόνο αυτούς που πέθαναν στα ορυχεία. 

Παρόλο που μπορεί να είναι δύσκολο να πει κανείς πόσοι άνθρωποι πραγματικά χάθηκαν στο βουνό, το Cerro Rico δίκαια πήρε το ψευδώνυμο «το βουνό που τρώει τους άνδρες». 

Ενώ πολλοί πεθαίνουν από ατυχήματα, ο μεγαλύτερος κίνδυνος προέρχεται από τη πνευμονοκονίαση, μια πνευμονική νόσο που προκαλείται από την αναπνευστική σκόνη. Συνήθως, στα σύγχρονα ορυχεία, η σκόνη εμποδίζεται από μια συνεχή ροή νερού που κατευθύνεται έξω από τη  άκρη του τρυπανιού. 

Δεν υπάρχει τέτοια πρόβλεψη στο Cerro Rico. Εδώ, η σκόνη παρασύρεται πίσω από τον ορυχείο, όπου εισπνέεται στους πνεύμονες από τους ανθρακωρύχους. Όταν βρεθεί μέσα στους πνεύμονες, η σκόνη κάθεται και προκαλεί ουλές των ιστών του πνεύμονα συνοδευόμενες από χρόνια συμπτώματα όπως βρογχίτιδα, πυρετό, πόνο στο στήθος, απώλεια βάρους, αδυναμία και τελικά θάνατο. Πολύ λίγοι ζουν μέχρι την ηλικία των σαράντα. Σύμφωνα με την ένωση των τοπικών χήρων, 14 γυναίκες χήρες αναφέρονται κάθε μήνα. 

Σήμερα, τα ορυχεία δεν παράγουν πλέον τις ποσότητες που έδιναν  τον 18ο αιώνα. Το Potosi έχει βρεθεί σε αργή οικονομική ύφεση από τότε.

Γεωδίφης

Πηγή-amusingplanet.com