Η «σύντομη» ιστορία μιας πέτρας
Πριν από περίπου 160 εκ. χρόνια, μια μάζα από σχιστόλιθο εκτέθηκε σε θερμότητα μάγματος, μέχρι 800 βαθμούς Κελσίου και σε πίεση άλλων πετρωμάτων που υπήρχαν στην κορυφή του εν λόγω σχιστόλιθου. Το αποτέλεσμα ήταν να αλλάξει τα χαρακτηριστικά του και να μεταμορφωθεί σε πηλίτη τεφροπράσινο, εύθρυπτο πλούσιο σε χαλαζία, αστρίους, χλωρίτη[το πράσινο χρώμα οφείλεται σε αυτό το ορυκτό] κά, και να ανυψωθεί στον φλοιό της Γης.
Η πέτρα σχηματίστηκε σε άκρες περιφερειακών μεταμορφωμένων τεκτονικών πλακών όπου αργιλώδη θαλάσσια ιζηματογενή πετρώματα, σώθηκαν από τη μανία των συγκρουόμενων ηπειρωτικών πλακών. Από που μπορεί να προήλθε; Πηλίτες μπορεί να βρεθούν σε διάφορες περιοχές του κόσμου, ακόμη και στη Βόρεια Αμερική. Πρόκειται για πέτρωμα που πιθανόν οι πρώτοι του κόκκοι να σχηματίστηκαν από διεργασίες της χαμένης υπερηπείρου Γκοντβάνα. Στη συνέχεια έγινε μέρος της τεράστιας υπερηπείρου Πανγαίας, και τελικά χώρισε μετά από το σπάσιμο της Πανγαίας.
Μετά από μεγάλο ταξίδι έφτασε στην θάλασσα του Αιγαίου για να ανυψωθεί στις πλαγιές του Σύμπετρου από την ανεξάντλητη δύναμη του Γαιήοχου. Τυχαία ένα πρωινό της 6ης Ιουνίου 2014 συνάντησα την πέτρα σφηνωμένη σε χωμάτινο δρόμο που διέρχεται από το Σύμπετρο της πόλης Κω.
Η πέτρα εξακολουθεί να βρίσκεται στους πρόποδες του Ερημίτη, εκεί όπου «κώνος βραχώδης υψηλός, όστις υψούμενος υπέρ τα 446 μέτρα, απομεμονωμένος ως ερημίτης δικαίως φέρει το όνομα Ερημίτης» μας λέει ο Ιακ.Ζαρράφτης.
Το βουνό μοιάζει με ασπιδωτό ηφαίστειο όμως δεν φτιάχτηκε από ηφαιστειακές δυνάμεις. Το ύψος του Ερημίτη φτάνει τα 428 μέτρα σύμφωνα με τους Ιταλούς [περίπου 397 μέτρα για το Google Earth] και η ανύψωση του οφείλεται στις ακούραστες τεκτονικές δυνάμεις της περιοχής. Το βουνό μετά από εκατοντάδες χιλιάδες σεισμούς, απολαμβάνει την νεότητα του και εξακολουθεί σιωπηλά να ψηλώνει κάποια χιλιοστά κάθε χρόνο.
Έχουν ιστορίες να διηγηθούν οι πέτρες του νησιού δεν είναι τόσο άψυχες όσο νομίζουμε...
Γεωδίφης
Πηγές
1.Κώια-Ιάκωβος Ζαρράφτης
2.USGS
3.Γεωστοχασμοί,2010