Tο απολιθωματικό αρχείο της Γης είναι ατελές.

 

Οι συνθήκες συντήρησης της οργανικής ύλης απαντώνται μια φορά στα 10.000 χρόνια.Σε κάθε σύγχρονο ιζηματογενές περιβάλλον περικλείεται το αρχείο 1.000.000 χρόνων περίπου σε ένα πέτρωμα βάθους περίπου 100 μ. Οι συνθήκες συντήρησης απαντώνται ιδιαίτερα στο αναερόβιο θαλάσσιο ή λιμναίο περιβάλλον, ενώ δεν είναι όλοι οι ιζηματογενείς σχηματισμοί προσβάσιμοι για έρευνα και μελέτη. 

Οι διαδικασίες της ορογένεσης που σχετίζονται με τη δραστηριότητα των τεκτονικών πλακών και η διάβρωση μειώνει τον αριθμό των διαθέσιμων απολιθωμάτων στην επιφάνεια της Γης. Δεν γίνονται όλοι οι οργανισμοί που ζουν τμήμα του απολιθωματικού αρχείου. Ένα μεγάλο ποσοστό όλων των βιολογικών οντοτήτων καταλήγει ως τροφή για άλλους, ανώτερους οργανισμούς της τροφικής αλυσίδας. Ακόμα και εκείνοι οι οργανισμοί που αποφεύγουν την βρώση, έχουν μικρή πιθανότητα να περάσουν στη διαδικασία της απολίθωσης, καθώς υφίστανται τις συνέπειες της αποσύνθεσης και της ανακύκλωσης των χημικών συστατικών τους. 

Η ταφονομία (από τις ελληνικές λέξεις τάφος και νόμος) είναι η επιστήμη της ταφής που περιλαμβάνει όλα τα χημικά φαινόμενα και τα στάδια μεταμόρφωσης ενός φυσικού οργανισμού (φυτού ή ζώου) από τη στιγμή που πεθαίνει μέχρι τη στιγμή που ανακαλύπτουμε το απολίθωμά του. 

Ο όρος εισήχθη στην παλαιοντολογία το 1940 από τον ρώσο Ivan Efremov, για να περιγράψει τη μελέτη της μετάβασης υπολειμμάτων από τη βιόσφαιρα στη λιθόσφαιρα, π.χ. της δημιουργίας συσσωρεύσεων απολιθωμάτων.Τα απολιθώματα είναι πανταχού παρόντα στα ιζηματογενή πετρώματα, όμως οι παλαιοντολόγοι δεν μπορούν να καταλήξουν σε ακριβή συμπεράσματα για τη ζωή και την οικολογία απολιθωμένων οργανισμών, χωρίς να γνωρίζουν τις διαδικασίες της απολίθωσής τους. Πηγή-Βικιπαίδεια

Γεωδίφης