ΘΕΜΑΤΑ

ΑΝΤΙΤΗΛΟΣ1 ΑΡΚΟΙ2 ΑΡΚΟΝΗΣΟΣ3 ΑΡΜΑΘΙΑ1 ΑΣΤΑΚΙΔΑ1 ΑΣΤΥΠΑΛΑΙΑ11 ΑΥΓΟ1 ΓΑΔΑΡΟΣ7 ΓΑΙΑ3854 ΓΛΑΡΟΣ1 ΓΥΑΛΙ32 ΔΙΒΟΥΝΙΑ2 ΔΟΛΙΧΗ1 ΕΛΛΑΔΑ1583 ΖΑΦΟΡΑΣ ΜΑΚΡΥΣ1 ΙΑΣΟΣ4 ΙΜΙΑ2 ΚΑΛΑΒΡΟΣ1 ΚΑΛΑΜΑΡΙΑ4 ΚΑΛΟΓΕΡΟΣ1 ΚΑΛΟΛΙΜΝΟΣ2 ΚΑΛΥΜΝΟΣ160 ΚΑΜΗΛΟΝΗΣΙ2 ΚΑΝΔΕΛΙΟΥΣΑ3 ΚΑΡΠΑΘΟΣ13 ΚΑΣΟΣ8 ΚΑΣΤΕΛΛΟΡΙΖΟ20 ΚΑΣΤΡΙ1 ΚΕΔΡΕΑΙ[SEDIR]1 ΚΕΡΑΜΟΣ1 ΚΙΝΑΡΟΣ1 ΚΝΙΔΟΣ26 ΚΟΛΟΦΩΝΑΣ1 ΚΟΥΝΕΛΙ1 ΚΡΕΒΑΤΙΑ1 ΚΩΣ2262 ΛΕΒΙΘΑ3 ΛΕΙΨΟΙ6 ΛΕΠΙΔΑ1 ΛΕΡΟΣ32 ΛΕΣΒΟΣ1 ΛΥΤΡΑ1 ΜΥΝΔΟΣ1 ΝΕΚΡΟΘΗΚΗ1 ΝΕΡΟΝΗΣΙ1 ΝΗΠΟΥΡΙ1 ΝΗΣΟΣ1 ΝΙΜΟΣ1 ΝΙΣΥΡΟΣ193 ΞΕΝΑΓΟΡΑ ΝΗΣΟΙ1 ΟΦΙΔΟΥΣΑ1 ΠΑ.ΦΩ.ΚΩ43 ΠΑΤΜΟΣ29 ΠΑΧΕΙΑ6 ΠΕΝΤΙΚΟΝΗΣΙΑ1 ΠΕΤΡΟΚΑΡΑΒΟ1 ΠΙΑΤΑ1 ΠΙΤΤΑ1 ΠΛΑΤΕΙΑ1 ΠΛΑΤΗ2 ΠΟΝΤΙΚΟΥΣΑ1 ΠΡΑΣΟ1 ΠΡΑΣΟΝΗΣΙ1 ΠΡΑΣΟΝΗΣΙΑ1 ΠΡΑΣΟΥΔΑ ΚΑΤΩ1 ΠΥΡΓΟΥΣΑ5 ΡΟΔΟΣ139 ΡΩ1 ΣΑΒΟΥΡΑ1 ΣΑΜΟΣ14 ΣΑΝΤΟΡΙΝΗ64 ΣΑΡΑΚΙ1 ΣΑΡΙΑ1 ΣΕΣΚΛΙ1 ΣΟΧΑΣ1 ΣΤΡΟΒΙΛΟΣ1 ΣΤΡΟΓΓΥΛΗ[ΑΓΑΘΟΝΗΣΙΟΥ]1 ΣΤΡΟΓΓΥΛΗ[ΜΕΓΙΣΤΗΣ]1 ΣΤΡΟΓΓΥΛΗ[ΝΙΣΥΡΟΥ]3 ΣΥΜΗ38 ΣΥΡΝΑ4 ΣΦΥΡΝΑ1 ΤΕΛΕΝΔΟΣ1 ΤΕΡΜΕΡΑ1 ΤΗΛΟΣ28 ΤΡΑΓΟΝΕΡΑ1 ΤΡΑΓΟΥΣΑ1 ΤΣΟΥΚΑ1 ΦΑΡΜΑΚΟΝΗΣΙ3 ΧΑΛΚΗ15 ΨΕΡΙΜΟΣ22
Εμφάνιση περισσότερων

Κρυσταλλική αισθητική και η κλασική έννοια του μέσου

Αυτό το υπέροχο ρωμαϊκό αγαλματάκι [Φωτο-Getty's collections]της θεάς της αγάπης λαξεύτηκε 2,100 χρόνια πριν σε κρύσταλλο. Το αγαλματάκι της Αφροδίτης είναι μια μικρογραφία μιας πρωτότυπης γλυπτικής που χρονολογείται πιο συχνά στα μέσα του 3ου αιώνα π.Χ.
Ο πετρώδης κρύσταλλος, τον οποίο οι αρχαίοι πίστευαν ότι σχηματίστηκε από υπερβολικά παγωμένο πάγο, ήρθε στη μόδα στα πρώτα χρόνια της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, όταν ειδικευμένοι τεχνίτες άρχισαν να ωθούν τα όρια του μέσου σε νέα, προηγουμένως αδιανόητα ύψη σε αγγεία, ακόμη και αγαλματίδια. Τότε, όπως και τώρα, μεγάλα κομμάτια ή ασυνήθιστα δείγματα αποτελούσαν φυσικά θαύματα και από μόνα τους. Οι ίδιοι οι αρχαίοι λάτρευαν, την τελειότητα των κρυστάλλινων όψεων και η τέχνη τους ξεπέρασε τα όρια της δεξιοτεχνίας ενός πολύτιμου λίθου και η ασυναγώνιστη λιτότητα του κρυστάλλου θεωρήθηκε σε γενικές γραμμές ανώτερη από εκείνη ακόμη και των πιο εκπληκτικών παραδειγμάτων άχρωμου γυαλιού.Ο θαυμάσιος σχηματισμός και η αίσθηση της διαφάνειας των κρυστάλλων προκάλεσε τους τεχνίτες στην κλασσική έννοια του μέσου, που από τον Αριστοτέλη είχε κατανοηθεί ως παρεμβατικός χώρος που χωρίζει ένα αντικείμενο όρασης από τον θεατή του. Δεδομένου ότι ένα ποικίλο φάσμα ουσιών θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως διαφανή μέσα σύμφωνα με αυτή την άποψη - το νερό, το κρύσταλλο και το γυαλί, για να αναφέρουμε λίγα - οι αρχαίοι φαίνεται ότι επέμειναν στην ανυπαρξία ενός μέσου στην ουσιαστικότητα του. Παρ 'όλα αυτά, η ίδια η ύλη θα μπορούσε να γίνει  ύλη. Αυτό που κάνει τον πετρώδη κρύσταλλο ιδιαίτερα να ξεχωρίζει, είναι ο τρόπος με τον οποίο διαλύει τόσες πολλές από τις διαφορές μεταξύ φύσης και τεχνητού.

Γεωδίφης

Πηγή-Patrick R. Crowley,
Πανεπιστήμιο του Σικάγο

ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ

Recent Posts Widget