Kάτω ἀπὸ τὸν ψηλό βράχο του Κάστρου

Kάτω ἀπὸ τὸν ψηλό βράχο του Κάστρου πού 'χει κορόνα του τὸ κάτασπρο μοναστήρι τῆς Παναγιᾶς τῆς Σπηλιανῆς . 

Στὴν εὐρύχωρη παραθαλάσσια ἐσοχὴ τοῦ Αγιου Σάββα βρίσκονται οἱ ὑπαίθριοι «ταρσανάδες» (ναυπηγεία) τοῦ νησιοῦ . 

Οἱ προκομένοι Νισύριοι, ποὺ εἶναι καὶ πρωτομαστόροι στη ναυπηγική τέχνη, στήνουν ἐκεῖ τὰ σκαριὰ τῶν μεγάλων καὶ τῶν μικρῶν τους καραβιῶν. Μόνοι τους τὰ κατασκευάζουν, ἀπὸ τὸ πρῶτο τους καρφὶ ὡς τὸ τελευταῖο ἄλμπουρο καὶ τὴν πιὸ παραμικρὴ ἀντένα. 

Κομψόγραμμα καινούρια καΐκια  ὅλο κ' ἑτοιμάζονται γιὰ νὰ ριχτοῦν ἀνυπόμονα στὴ γαλανὴ ἀγκαλιὰ ποὺ νοσταλγοῦν, ὅπου, καθὼς λέει ὁ Νισύριος Παντολέων Σεβδαλής,«... λούζονται οἱ λυγερὲς νεράιδες τοῦ νησιοῦ μας στὰ ὄμορφα κρυστάλλινα νερὰ τοῦ περγιαλιοῦ μας».᾿

Εκεῖ μπροστὰ εἶναι καὶ τὰ καφενεδάκια μὲ τὶς χορταρένιες, γιὰ τὸν ἴσκιο, κρεβατίνες.

Συγκεντρώνουν τὸν κόσμο τῶν Λουτρῶν ποὺ ἔρχεται μπουλούκια-μπουλούκια μὲ τὸ φορτηγὸ αὐτοκίνητο τὸ μόνο μεταφορικό μέσο τῆς Νισύρου γι᾿ αὐτὸ τὸ δρομολόγιο - νὰ πάρει τὸ ὀρεκτικό του μαζὶ μὲ ντόπιους καλόκαρδους νησιῶτες. 

Τὸ ὑπόστεγο τοῦ Νίκου Παριανοῦ, ὀνομαστοῦ γιὰ τὸ γλυκὸ ποὺ φτιάχνει ἀπὸ μικρὲς καὶ στρογγυλὲς ντομάτες τῆς Νισύρου, τόσο ποὺ ὅλοι νὰ παίρνουν ὅταν φεύγουν ὁλόκληρα σφραγισμένα κου τιὰ γεμάτα ἀπ' αὐτό, εἶναι σὰ νὰ λέμε τὸ γενικὸ ἐντευκτήριο τῶν ξένων καὶ τῶν ἀνθρώπων τοῦ νησιοῦ, ποὺ ἐκεῖ μιλοῦν γιὰ κάθε ζήτημα τῆς ἡμέρας καπνίζοντας τὸ ναργιλέ τους ἢ παίζοντας τάβλι αναμεταξύ τους.

Ως προχωροῦμε στον κεντρικό, ἀπό τόν Αγιο Σάββα, δρόμο, χαιρόμαστε τὰ κάτασπρά του σπίτια που γεφυρώνονται ἀπ' ὅλοπράσινες κληματαριές ... 

Αθηνά Ταρσούλη, 1947