Το βράδυ της 15ης Ιουνίου 1896

Κοινότητες κατά μήκος της ακτής Sanriku στη βόρεια Ιαπωνία γιόρταζαν μια αργία του Σιντοϊσμού και την επιστροφή των στρατιωτών από τον Πρώτο Σινοϊαπωνικό Πόλεμο. Μετά από έναν μικρό σεισμό, υπήρχε μικρή ανησυχία επειδή ήταν τόσο αδύναμος και πολλές μικρές δονήσεις είχαν γίνει επίσης αισθητές τους προηγούμενους μήνες. Ωστόσο, 35 λεπτά αργότερα το πρώτο κύμα τσουνάμι έπληξε την ακτή, ακολουθούμενο από ένα δεύτερο λίγα λεπτά αργότερα.Η ζημιά ήταν ιδιαίτερα σοβαρή επειδή τα τσουνάμι συνέπεσαν με την υψηλή παλίρροια. Οι περισσότεροι θάνατοι σημειώθηκαν στο Iwate και στο Miyagi, αν και καταγράφηκαν θύματα και από το Aomori και το Hokkaido. Η δύναμη του τσουνάμι ήταν μεγάλη: μεγάλος αριθμός θυμάτων βρέθηκαν με σπασμένα σώματα ή λειψά μέλη.Όπως ήταν η συνήθης πρακτική τους κάθε βράδυ, οι τοπικοί αλιευτικοί στόλοι ήταν όλοι στη θάλασσα όταν χτύπησε το τσουνάμι. Στα βαθιά νερά, το κύμα πέρασε απαρατήρητο. Μόνο όταν επέστρεψαν το επόμενο πρωί ανακάλυψαν τα συντρίμμια και τα πτώματα.Τα ύψη κύματος έως και 9 μέτρα μετρήθηκαν επίσης στη Χαβάη. Κατέστρεψαν προβλήτες και παρέσυραν αρκετά σπίτια.

Τα προληπτικά παράκτια μέτρα δεν εφαρμόστηκαν παρά μόνο μετά από ένα άλλο τσουνάμι που έπληξε το 1933. Λόγω των υψηλότερων επιπέδων ευαισθητοποίησης για το τσουνάμι, καταγράφηκαν λιγότερα θύματα μετά τον σεισμό του Sanriku, όχι όμως το 2011.

Για την ιστορία, ο σεισμός με κατ' εκτίμηση μέγεθος 8,5 βαθμών του Sanriku προκάλεσε καταστροφικό τσουνάμι που έφτασε τα 38,2 m πολύ μεγαλύτερο από το αναμενόμενο .Πάνω από 22.000 σκοτώθηκαν στην Ιαπωνία. 

Το επίκεντρο του σεισμού βρίσκεται ακριβώς στα δυτικά της Ιαπωνικής Τάφρου, η επιφανειακή έκφραση της ζώνης καταβύθισης που βυθίζεται στα δυτικά. Η τάφρος αποτελεί μέρος του συγκλίνοντος ορίου μεταξύ της πλάκας του Ειρηνικού και της Ευρασίας.Φωτογραφία του Matsuchi Nakajima.

Γεωδίφης