Μια μικρή απάτη της αιωνιότητας;

Ως βράχος χτυπήθηκε αλύπητα από τα κύματα τσουνάμι μετά από την έκρηξη της Θήρας, τον 17ο αιώνα π.Χ.

Στεκόταν εκεί όταν ο γενάρχης μας Ηρακλής παρασυρόταν από τη βίαιη θάλασσα μαζί με τους συντρόφους του στην Ακτή Ατσά, τον 13ο αιώνα π.Χ.

Ήταν εκεί όταν βυθιζόταν το αρχαίο πλοιάριο με τους αμφορείς και όταν το θηριώδες τσουνάμι του Αγαθία εισχωρούσε στην ξηρά της Κω, τον 6ο αιώνα μ.Χ.

O «Γίγαντας του Μαστιχαριού» στις ακτές της Κω, σχηματίστηκε από καπρίτσια της τοπικής διάβρωσης πριν από κάποιες δεκαετίες. Είναι φτιαγμένος από ψαμμίτη και χαραγμένος από τις ακούραστες δυνάμεις της φύσης.

Από το 2014 έχει αρχίσει να γερνάει, αλλά παραμένει  ζωντανός. 

Όμως ως πότε; 

Δεν υπάρχει ρομαντισμός στον φυσικό κόσμο της Γης. Πουθενά δεν υπάρχει ρομαντισμός, μόνο αγώνας για την επιβίωση.

«Όλα είναι μια μικρή απάτη της αιωνιότητας ...Η άνοιξη,το καλοκαίρι, το φθινόπωρο επαναλαμβάνονται με μαθηματικούς όρους, για χιλιάδες, εκατομμύρια χρόνια μέσα σε μία μονοτονία που εμείς την λέμε διάσταση του χρόνου, μέσα σε ένα χώρο που εμείς τον λέμε διάσταση του χώρου, αλλά που δεν είναι  και δεν είναι  καν χώρος» λέει ο Νίκος Τσιφόρος. 

Ίσως δεν έχει άδικο, στον ορθολογισμό της γήινης φύσης ο «ανθρώπινος» ρομαντισμός φαίνεται ότι δεν χωράει.

Γεωδίφης