Από την Αποβάθρα με αγάπη!

Είμαι στην Αποβάθρα της Κω, εσείς οι νεότεροι την λέτε Σκάλα του Πολεμικού.Ένας περίεργος τύπος με ξεσήκωσε από την παραλία. 

Είμαι συνομήλικη με τους δεινόσαυρους, ναι με αυτούς που πίστευαν ότι με την δύναμη και το μπόι τους θα κατακτούσαν τον πλανήτη.Τελικά εγώ επιβίωσα, ενώ αυτοί παντοτινά χάθηκαν. 

Δεν είμαι από τον Ωρομέδοντα αλλά από την άλλη την πιο μικρή και νεώτερη βουνοσειρά του Σύμπετρου. Πως βρέθηκα εδώ αλήθεια δεν θυμάμαι.

Από εδώ έφευγαν τα κοφίνια με τα σταφύλια σας για την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου.Την εποχή των Πτολεμαίων,όταν υπήρχε το  αρχαίο λιμάνι, γινόταν το ίδιο όμως πιο βόρεια μέχρι τον 6ο αιώνα μ.Χ.Όπου υπήρχαν κοφίνια τώρα βλέπεις μόνο αυτοκίνητα.

Ξέχασα να σας παρουσιαστώ, με λένε «Σομακιά», έτσι με ονόμασε ο ακάματος Ζαρράφτης. 

Είμαι φτιαγμένη από μάρμαρο και σίδερο, ξαδελφάκι με αυτή του Πρίωνα. Σχηματίστηκα όταν ένας παλιός ασβεστολιθικός βράχος θερμάνθηκε σε τόσο ακραίες θερμοκρασίες που τα ορυκτά μεγάλωσαν και συγχωνεύθηκαν.Μου είπαν ότι αυτό συμβαίνει στο όριο μιας τεκτονικής πλάκας που τσακώνεται με μια άλλη. Η θερμότητα ή η πίεση λένε ότι ανακρυστάλλωσε τον ασβεστίτη μου, αλλάζοντας την υφή μου.

Στο βάθος είναι το κτίριο που έφτιαξε πάνω στο κύμα ο ιδιόρρυθμος και τελειομανής F.Fausto, εκεί γύρω στο 1928 αν θυμάμαι καλά. Το ήθελε πιο ψηλό και από τον μιναρέ του Γαζή Χασάν Πασά, τρομάρα του!Είχε τρούλο αλλα του τον αφαίρεσαν μετα τον σεισμό του ΄33 που άλλαξε την πόλη και μας αποκάλυψε την καρδιά και τον χαρακτήρα της.

Το ρολόι από καιρό έχει σταματήσει να χτυπάει. Μου άρεσε ο ήχος του... κάντε κάτι αν περνάει από το χέρι σας.

Γεωδίφης