Η μεξασιά του «Έρωτα»
Αυτό το δέντρο στον Αμπάβρη είναι πάνω από 150 χρόνων, έχει ιστορίες να μας πει. Από αυτό έπαιρνε τις κόλλες του ο αγαθός και περήφανος γίγαντας του νησιού, ο Έρωτας. Ήταν το αγαπημένο του δέντρο μου είπε ο Γιάννης Σουρασής [Πάλος].
Ο «Έρωτας» της Κω, από τα καλύτερα και πιο γερά παιδιά του νησιού.Ήταν Κώος μουσουλμάνος, κυκλοφορούσε πάντα με ποδήλατο, συχνά τραγουδούσε και αναζητούσε την «Μαρία» του. Τον θυμόμαστε στις παρελάσεις να τραγουδάει, πάντα χαμογελαστό με την κοφτή και ειλικρινή ματιά του.
Λέγανε πως ψάρευε με τον πατέρα του με δυναμίτη και εκείνος ανατινάχτηκε μπροστά του και ότι τον κουβάλησε στις πλάτες του μέχρι το σπίτι του. Αυτό το δραματικό συμβάν σημάδεψε έπειτα όλη του τη ζωή.
Τα τελευταία χρόνια της ζωής του έφτιαξε μια πρόχειρη παράγκα στα Τσαΐρια.Δεν δέχθηκε τη βοήθεια κανενός.Την ενίσχυσε με λαμαρίνες για να μην βρέχεται! «Εμένα μου αρέσει να ανάβω τη φωτιά μου όταν πάω σε σπίτι» έλεγε στον Χαλήλ, τον πατέρα της Νιλουφερ Τλε. Δυστυχώς όταν αρρώστησε στα τελευταία δεν δέχθηκε ούτε το νοσοκομείο.
Ο Λουκιανός ο Σαμοσατεύς [125 - 180 μ.Χ] την φτώχεια την παριστάνει ως ιξώδη και ευκολόπιαστη:«Η πενία δ' έμπαλιν ιξώδης τε και ευλαβής (που πιάνεται εύκολα) και μυρία τά άγκιστρα εκπεφυκότα εξ άπαντος του σώματος έχουσα, ως πλησιάσαντας ευθύς έχεσθαι και μή έχειν ραδίως απολυθήναι».
Η μεξασιά εξακολουθεί να υπάρχει, συναντάται σήμερα στην κοιλάδα της πλούσιας γης του Αμπάβρη.
Την μεξασιά στην ελληνική μυθολογία χρησιμοποιούσαν μόνο ήρωες που ήθελαν να έχουν πρόσβαση στον κάτω κόσμο. Οι Ρωμαίοι την συνέδεσαν με την ειρήνη, αγάπη και την κατανόηση και τα φύλλα της κρεμούσαν πάνω από τις πόρτες για να προστατεύσουν το σπίτι.
Η μεξασιά ή ιξιά από τους κλώνους της[τα μεξάσια] παίρνεται το μεξάσι[Μ.Σκανδαλίδης] δηλαδή η κολλώδης ουσία, ένας όρος που επίσης χρησιμοποιείται για το παχύρευστο, το ιξώδες υλικό των ηφαιστείων.
Μαζί με το μέλι γίνεται μείγμα με το οποίο αλείφονται τα βεργιά[ξόβεργα] για το κυνήγι των πουλιών[Γιωργαλής,Καταγραφές]. Η Μυξασκιά το δέντρο ιξός[Καραναστάσης] ή μυξασιά,μεξάσι με επίδραση στη λέξη μύξα.
Επιστημονικά είναι το Viscum album, αειθαλές παράσιτο δέντρων[κυρίως ελάτων και καστανιών]. Το φυτό παράγει έναν λευκό σφαιρικό καρπό από τον οποίο εξάγεται η κολλητική ύλη που χρησιμοποιούσε ο αξέχαστος Έρωτας.
Συνήθως το χρησιμοποιούσαν στο νησί ως θεραπευτικό δέντρο τα αρχαία χρόνια.Εκτός από τις κόλλες επίσης κρεμάγανε τον καρπό του στις πόρτες , για καλοτυχία και να διώχνει την γρουσουζιά τα Χριστούγεννα και το νέο έτος.
Σε όλη τη Γηραιά ήπειρο το δέντρο περιβάλλεται από μια σειρά από θρύλους. Από τους αρχαίους ελληνικούς μύθους έως τον Αστερίξ. Στην προχριστιανική Ευρώπη, θεωρείτο ως αναπαράσταση της θεϊκής αρσενικής ουσίας [και επομένως του ρομαντισμού, της γονιμότητας και της ζωτικότητας]. Εξακολουθεί να παίζει σπουδαίο ρόλο στη λαογραφία ορισμένων χωρών, μεταξύ αυτών και της δικιάς μας.
Σε φαρμακευτικές θεραπείες δρα μειώνοντας την αρτηριακή πίεση του αίματος και βοηθά στα συμπτώματα της αρτηριοσκλήρωσης. Λένε ότι μπορεί επίσης να βοηθήσει σε νευρική ταχυκαρδία και ότι ανακουφίζει τους πονοκεφάλους που οφείλονται στην υπέρταση.
Στην εναλλακτική ιατρική, την ανθρωποσοφική λέγεται ότι θεραπεύει τον καρκίνο.Τα νεαρά φύλλα του χρησιμοποιούνται από βοτανολόγους για παρασκευάσματα, ειδικά στη Γερμανία, για την αντιμετώπιση προβλημάτων του κυκλοφορικού και του αναπνευστικού συστήματος.
Η χρήση του εκχυλίσματος στη θεραπεία του καρκίνου ξεκίνησε από τον Rudolf Steiner, τον ιδρυτή της ανθρωποσοφίας.Αν και εργαστηριακά πειράματα σε ζώα έχουν προτείνει ότι το εκχύλισμα του μπορεί να επηρεάσει το ανοσοποιητικό σύστημα και μπορεί να σκοτώσει ορισμένα είδη καρκινικών κυττάρων, υπάρχουν ελάχιστα στοιχεία για το όφελος του για τα άτομα με καρκίνο.
Γεωδίφης
Πηγές:
1.Παιδί της Ρέας,τριλογία
2. Παλιές φωτογραφίες της Κω/ΦΒ
3. Γιάννης Σουρασής, κάτοικος Αμπάβρη
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΥΛΙΚΟ
Αναρτήσεις
