Oι φυσικοί πόροι δεν είναι άπειροι!

«Το νερό είναι η κινητήρια δύναμη όλης της φύσης» -Λεονάρντο ντα Βίντσι

Το «ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος» πρέπει να είναι συνεχώς στο μυαλό  μιας κοινωνίας που είναι εθισμένη  μόνο να ξοδεύει πόρους .

Δεδομένου ότι μία σοβαρή ξηρασία μαίνεται στο νοτιοανατολικό Αιγαίο, παρακολουθώ δράσεις για την αντιμετώπιση της που συχνά οδηγούν σε κριτήρια και σχεδιασμούς μιας προηγούμενης εποχής. 

Αντί για μέτρα ενάντια στη σπατάλη, βλέπουμε νέες δραστηριότητες ή περισσότερες κλίνες ή ότι άλλο θέλετε χωρίς να έχουμε βάλει τάξη σε θεμελιώδη ζητήματα. 

Είναι γνωστό σε όλους ότι η διαχείριση του λιγοστού γλυκού νερού μας απασχολεί τακτικά και αυστηρά μόνο σε περιπτώσεις έκτακτης ανάγκης. Δηλαδή την ίδια στάση που επιφυλάσσουμε για το κλίμα, το τέλος των φυσικών πόρων, για την εξάντληση της γεωβιοποικιλότητας. 

Λες και δεν υπάρχουν επιστημονικά δεδομένα και ερευνητές να επαναλάβουν τα στοιχεία της κρίσης ,για να ληφθούν μέτρα πολύ εκ των προτέρων. 

Οι περιβαλλοντικές καταστάσεις έκτακτης ανάγκης στη νησιωτική χώρα είναι ανύπαρχτες έως ότου γίνουν πολύ σοβαρές και στη συνέχεια μπορούν να συνεχίσουν να αγνοούνται, καθώς το πρόβλημα είναι πολύ περίπλοκο. 

Επιμένουμε στην άγνοια των φυσικών συστημάτων και τα ανάγουμε σε μηχανικά ή οικονομικά απρόβλεπτα, χωρίς να μπορούμε να αποφανθούμε ποιο από από αυτά είναι το χειρότερο. 

Εξακολουθούμε να διαχειριζόμαστε τους εναπομείναντες φυσικούς πόρους, υποστηρίζοντας την ακατανόητη ιδέα ότι είναι άπειροι. 

Η κλιματική αλλαγή αλλάζει τον χρόνο του κύκλου του νερού στα νησιά και έχει μειώσει σε δραματικά επίπεδα τη μονιμότητα του σε ποτάμια, λίμνες και υπόγειους υδροφόρους ορίζοντες.

Απέναντι μας υπάρχουν πλέον μόνο εποχιακά ρέματα και ανάγκες που συνεχώς αυξάνονται.

Η καταστροφή της υγείας των υδάτινων οικοσυστημάτων και η αυξανόμενη έλλειψη νερού είναι κατά τη γνώμη μου από τα πιο πιεστικά περιβαλλοντικά προβλήματα που αντιμετωπίζει σήμερα ο κάθε νησιώτης. 

Στην φωτογραφία το εποχιακό Ρέμα 2 Μύλοι, τον Σεπτέμβριο του 2019.

Γεωδίφης