Μην πετάς πολύ κοντά στον ήλιο!

Ο θρήνος για τον Ίκαρο σε πίνακα του 1898, από τον Herbert James Draper.

Η ιστορία του Ίκαρου είναι από τις πιο γνωστές της ελληνικής μυθολογίας. Συχνά ερμηνεύεται για τους κινδύνους της ύβρεως, με τη φυγή του Ίκαρου μια αλληγορία για την υπέρβαση των ορίων του ανθρώπου και ως αποτέλεσμα φθάνει σε ένα τέλος που έχει σχέση με τους θεμελιώδεις κανόνες της φύσης.

Ο Ίκαρος αγνοεί τις οδηγίες του Δαίδαλου να μην πετάξει πολύ κοντά στον ήλιο, με αποτέλεσμα το κερί στα φτερά του να λιώσει. Πέφτει από τον ουρανό, βυθίζεται στη θάλασσα και πνίγεται. 

Σύμφωνα με τη σχολή του Ευριπίδη, θεώρησε τον εαυτό του μεγαλύτερο από τον ίδιο τον Ήλιο, και ο θεός τον τιμώρησε στρέφοντας τις ισχυρές ακτίνες του πάνω του, λιώνοντας το κερί.  Ο μύθος προκάλεσε το ιδίωμα «μην πετάς πολύ κοντά στον ήλιο».

Ο Ίκαρος, όνομα αρχαίο ελληνικό και άγνωστης ετυμολογίας, ήταν ο γιος του εξόριστου στην Κρήτη Αθηναίου Δαίδαλου, που από την ατυχή πτήση του πήρε το όνομά του το Ικάριο πέλαγος και το νησί της Ικαρίας.

Γεωδίφης