Κωστής η Φανάρα
Σήμερα 3 Ιουλίου 2022, στο Φιλίππειο έγινε μια απρόσμενη και ευχάριστη συνάντηση με τον Χρίστο Μάρκογλου και τον μοναδικό «Κώστα η Φανάρα» ή Κωνσταντή Ντούνια, στις 8.30 περίπου λίγο πριν πάει στον Αγ.Ελευθέριο για να ανάψει το καθιερωμένο κεράκι του.
Γέννημα θρέμμα της Κω, από τον Νοέμβριο του 1928. Ποδηλάτης, αγωνιστής και μέγας πατριώτης είναι γνωστός ως η Φανάρα, ένα παρατσούκλι που το κέρδισε μικρός όταν έπαιζε κρυφτό με τους φίλους του, επειδή σκαρφάλωσε στο ψηλότερο μέρος του στύλου της υπηρεσίας ηλεκτροφωτισμού.
Ο Κώστας η Φανάρα έζησε και τους δύο μεγάλους τελευταίους σεισμούς της Κω, του ΄33 και του 2017.Το 1933 ο σεισμός τον βρήκε στον οικισμό της Άσπας, το σπίτι του ήταν επί της Πλατείας Εθνάρχη Μακαρίου. Τότε η μάνα του τον πήρε και πήγανε στον καταυλισμό του Σταδίου. Το 2017 έζησε τον σεισμό στα Κούμπουρνα. Ο Σεισμός του 1933 ήταν πολύ πιο δυνατός μου είπε δίχως δεύτερη σκέψη.
Ως από τους πρώτους ποδηλάτες έδωσε αγώνες υπό την αιγίδα διάφορων φορέων όπως του Ανταγόρα. Η καθιερωμένη η διαδρομή ήταν προς τα χωριά και την Αντιμάχεια μετά γυρνούσαν από τις Πόρτες στην Κω. «Ήμουν κλέφτης ποδηλάτης» που είπε: «Στις Πόρτες έπαιρνα το ποδήλατο στον ώμο και το κουβαλούσα. Τότε μου λέει ο Μανώλης ο Σκουμπουρδής, που έφτιαχνε τις σβούρες, θα σε κόψουμε. Εμ πα να με κόψεις του είπα και συνέχισα. Κάτω από το Πυλί ήταν μια γυναίκα που είχε ένα μαστραπά[κανάτα], νερό και βασιλικό. Της ξέφυγε ο μαστραπάς από τα χέρια και με πήρανε τα αίματα. Η Επιτροπή μου λέει, σταμάτα θα σε κόψουμε. Τι θα με κόψετε τους είπα, τώρα που είμαι ζεστός δεν σταματώ καθόλου, τους απάντησα. Ερχόμαστε κάτω από την Αντιμάχεια, στην Ελ.Βενιζέλου κάναμε αλλες 8 στροφές και τερματίσαμε.Ο πρώτος ποδηλάτης ήταν ο Γιάννης Μαλαματένης που είχε και στολή και μετά εγώ είπε στον Χρίστο Μάρκογλου, τον ναυπηγό τον γιο του ταρσανιέρη.Στα Χαλβαζιά είχε το ποδηλαταδικο του ο Μαλαματένης,απέναντι από την βρύση.
«Στον αγώνα που διοργάνωσε ο Ανταγόρας πήγαμε να προπονηθούμε με τον Γιώργο τον Παπούλη και τον γιατρό τον Κιάρη. Κώστα έλα να τρέξεις μαζί μας , μου είπαν,τότε αφήνω το καρότσι που τραβούσα και ηπία μαζί τους. Τον καιρό που πήγα εκεί ο γυμναστής ήθελε να τρέξω με τα παιδιά και να αφήσω το καρότσι. Κάνουμε γύρου γύρου στροφές στον Κερμετέ, γίνονται οι αγώνες και με φωνάζει ο γυμναστής και μου λέει: τώρα που θα τρέξεις με τα παιδιά θα βάλεις την φανέλα με το Ιπποκράτειο Γυμνάσιο».Το ποδήλατο του ήταν ιταλικό μου είπε και το πρόσεχε σαν τα μάτια του.
Σύμφωνα με τα λεγόμενα του εξαιτίας του καθιερώθηκε ο όρος Καμάκι στην τοπική κοινωνία. Πήγαινε για την Πάτμο με ξένους όταν φώναξε τη λέξη « Καμάκι» μπροστά σε Γερμανούς παραθεριστές, επανειλημμένα επειδή είδε αλίευμα που έπρεπε να ψαρέψει. Από τότε ο όρος για το εργαλείο ψαρέματος άρχισε στην Κω να χρησιμοποιείται μεταφορικά και να συνδέεται με την επίμονη προσπάθεια των νεαρών για σύναψη σχέσεων με τις αλλοδαπές.
Ήταν από τους πρώτους εκπαιδευτές που έμαθε στις Αθηναίες τουριστριες το ποδήλατο. Αγαπούσε την θάλασσα όμως από μικρός σταμάτησε να κολυμπάει στην Κω, όταν βρέθηκε σε μία από τις δυσκολότερες στιγμές της ζωής του. Ενα σκυλόψαρο όρμηξε σε φίλο του στην Ε.Θέρμη και του οποίου δάγκωσε το πόδι, με αποτέλεσμα να τον μεταφέρει αιμόφυρτο στο Νοσοκομείο.Από τότε μπάνιο έκανε στην Νίσυρο, Κάλυμνο αλλά ποτέ στην Κω.Πρόσφατα τιμήθηκε για το έργο και την προσφορά του από τον Δήμο της Κω.
Γεωδίφης
Παιδί της Ρέας
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΥΛΙΚΟ
