Η θάλασσα ποτέ δεν ξεχνά

Τα κτίρια κοντά στον ωκεανό, όπως δείχνουν εκθέσεις για το Miami-Dade County στο μέλλον θα μπορούσαν να είναι ένα από τα πιο ευαίσθητα σημεία, όταν πρόκειται για την άνοδο της στάθμης του νερού λόγω της υπερθέρμανσης του πλανήτη.Φωτογραφία από Joe Raedle / Getty Images.

Το μεθάνιο μπορεί να μην διαρκεί πολύ στην ατμόσφαιρα - αλλά οδηγεί την άνοδο της στάθμης της θάλασσας εδώ και αιώνες.

Κάθε εβδομάδα, υπάρχουν περισσότερες ειδήσεις για την ταχεία τήξη των παγετώνων στη Γροιλανδία, την Ανταρκτική και αλλού - και αυξανόμενη ανησυχία των επιστημόνων σχετικά με την δραματική συμβολή τους στην παγκόσμια άνοδο της στάθμης της θάλασσας. Αλλά υπάρχει ένα άλλο σημαντικό στοιχείο που επηρεάζει την παγκόσμια στάθμη της θάλασσας, και η έρευνα δείχνει ότι θα μπορούσε να είναι ένας παράγοντας που θα μας απασχολεί για αιώνες.  

Η διαδικασία είναι σχετικά απλή: Όταν τα αέρια του θερμοκηπίου πάνε στην ατμόσφαιρα, προκαλούν σε θερμοκρασίες του αέρα να αυξάνονται. Μερική από τη θερμότητα καταλήγει να απορροφηθεί από τους ωκεανούς, προκαλώντας το νερό να επεκταθεί σε όγκο.

"Αν έχετε ποτέ ένα φλιτζάνι τσάι στο φούρνο ξέρετε ότι το ζεστό νερό διαστέλλεται», δήλωσε η Σούζαν Σόλομον, καθηγήτρια περιβαλλοντικών μελετών στο Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Μασαχουσέτης. «Είναι απλά η βασική φυσική, και αυτό είναι κάτι που ο πλανήτης δεν μπορεί να ξεπεράσει».

Η θερμική διαστολή είναι ένα καλά τεκμηριωμένο φαινόμενο που οι κλιματικοί επιστήμονες το λαμβάνουν γενικά υπόψη κατά τη λήψη των μοντελοποιημένων προβλέψεων για το μέλλον της ανόδου της στάθμης της θάλασσας. Αλλά ένα ζήτημα που μπορεί να δίνουμε λιγότερη προσοχή είναι ακριβώς πόσο καιρό αυτή η διαδικασία διαρκεί. Ακόμα κι αν αύριο οι άνθρωποι σταματήσουν την εκπομπή αερίων του θερμοκηπίου στην ατμόσφαιρα, το αποτέλεσμα της διαστολής θα συνεχιστεί στους ωκεανούς για αιώνες, καθιστώντας τη ουσιαστικά μη αναστρέψιμη στη διάρκεια της ζωής μας.

Μια νέα μελέτη στα Πρακτικά περιοδικό της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των ΗΠΑ, από επιστήμονες του Simon Fraser University και του MIT, υπογραμμίζει το γεγονός ότι ακόμα και τα αέρια του θερμοκηπίου που δεν διαρκούν πολύ στην ατμόσφαιρα - το μεθάνιο, για παράδειγμα - μπορεί να έχει μακραίωνες επιπτώσεις στους  ωκεανούς.

Ο ωκεανός δεν ξεχνά ποτέ - αυτό είναι το βασικό μήνυμα αυτής της εργασίας των επιστημόνων.

Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν ένα κλιματικό μοντέλο για να εξετάσουν την επίδραση των διαφόρων αερίων του θερμοκηπίου στην θερμική διαστολή των ωκεανών. Ξεκίνησαν με ένα συνηθισμένο σενάριο, που προϋποθέτει υψηλές εκπομπές στο μέλλον. Θα εφαρμοστεί αυτό το σενάριο με τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα, το μεθάνιο, το υποξείδιο του αζώτου και διάφορους αλογονάνθρακες, μια ομάδα χημικών ουσιών, συμπεριλαμβανομένων των χλωροφθορανθράκων και τους υδροφθοράνθρακες.

Στην προσομοίωσή τους, επέτρεψαν οι εκπομπές να συνεχιστούν μέχρι το έτος 2050 και στη συνέχεια απότομα όλα αυτά όσο και τα ατμοσφαιρικά επίπεδα τους θα αρχίσουν να μειώνονται. Σε σύγκριση με το διοξείδιο του άνθρακα, τα άλλα αέρια που έχουν σχετικά μικρή ατμοσφαιρική διάρκεια ζωής - το μεθάνιο, για παράδειγμα, παραμένει στην ατμόσφαιρα για μόνο περίπου μια δεκαετία, σε σύγκριση με το διοξείδιο του άνθρακα που είναι το δυναμικό για 200 χρόνια ή περισσότερο.

Ακόμα κι έτσι, τα αποτελέσματά τους δείχνουν ότι θα παραμείνουν στον ωκεανό για εκατοντάδες χρόνια. Εκατό χρόνια μετά σταματούν οι εκπομπές, το μοντέλο δείχνει ότι το 75% του ποσού της υψηλής θερμικής διαστολής που προκαλείται από το μεθάνιο εξακολουθεί να υφίσταται - και 40% παραμένει ακόμα και μετά από 500 χρόνια. Επιτρέποντας οι εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου να συνεχίσουν με αμείωτο ρυθμό για μεγαλύτερες χρονικές περιόδους θα παράγουν ακόμα πιο σοβαρές συνέπειες.  

Ο λόγος για αυτά τα αποτελέσματα που διαρκούν τόσο πολύ έχει να κάνει με μια θεμελιώδη πτυχή του τρόπου με τον οποίο κινούνται οι ωκεανοί. Σημαντικά ωκεάνια ρεύματα σε όλο τον κόσμο βασίζονται σε μια γνωστή διαδικασία .Ζεστό νερό ρέει από τον ισημερινό προς τους πόλους, όπου ψύχεται, βυθίζεται στον πυθμένα του ωκεανού, και ενώνει ένα ρεύμα του ψυχρού νερού που ρέει πίσω προς τον ισημερινό. Η διαδικασία αυτή μεταφέρει θερμότητα σε όλο τον κόσμο.  

Όταν η θερμότητα πηγαίνει στον ωκεανό από την ατμόσφαιρα, τείνει να πέφτει επάνω σε αυτήν την διαδικασία, από την οποία μεταφέρεται σε όλο τον πλανήτη. Μπορεί να πάρει μια χρονική κλίμακα από εκατοντάδες χρόνια πριν η θερμότητα που απελευθερώνεται από το νερό να πάει πίσω στον αέρα.  

Η μελέτη υπογραμμίζει τη σημασία της μείωσης των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου όσο το δυνατόν γρηγορότερα για να αποφευχθούν τα χειρότερα. Στην πραγματικότητα, περιελάμβανε ένα ξεχωριστό πείραμα μοντέλων στη μελέτη τους, που καταδεικνύει τη σημασία της έγκαιρης δράσης για το κλίμα.  

Στα τέλη της δεκαετίας του 1980, τα έθνη σε όλο τον κόσμο συμφώνησαν σε μια διεθνή συνθήκη που ονομάζεται Πρωτόκολλο του Μόντρεαλ, η οποία αποσκοπούσε στην προστασία της στιβάδας του όζοντος της Γης με τη σταδιακή κατάργηση ορισμένων από τις επιβλαβείς χημικές ουσίες - κυρίως, χλωροφθοράνθρακες και υδροχλωροφθοράνθρακες. (Η συνθήκη ενημερώθηκε πρόσφατα για να συμπεριλάβει την σταδιακή κατάργηση των υδροφθορανθράκων ) .Οι ερευνητές αποφάσισαν να διερευνήσουν τι θα είχε συμβεί στους ωκεανούς αν δεν είχε υιοθετηθεί αυτή η συνθήκη. Έτσι, έτρεξαν δύο προσομοιώσεις στις οποίες οι εκπομπές που καταστρέφουν το όζον επετράπη να συνεχίσουν σε υψηλά επίπεδα μέχρι το έτος 2015 και το έτος 2050, αντίστοιχα - τότε θα μειωθούν οι εκπομπές.

Το μοντέλο έδειξε ότι, θα είχαμε δει περίπου 3,7 εκατοστά επιπλέον άνοδο της στάθμης της θάλασσας μέχρι το έτος 2100 - και σχεδόν 14 εκατοστά στο σενάριο 2050. Αυτό το πείραμα δείχνει τι απέφυγε ο κόσμος.

Οι πρόσφατες συζητήσεις σχετικά με τις στρατηγικές μετριασμού της κλιματικής αλλαγής έχουν αρχίσει να περιλαμβάνουν τη δυνατότητα απομάκρυνσης του διοξειδίου του άνθρακα - μια μορφή της γεωμηχανικής που θα χρησιμοποιεί την τεχνολογία για να τραβήξει άνθρακα πίσω από την ατμόσφαιρα . Η τεχνική αυτή μπορεί να θεωρηθεί ως ένα είδος στρατηγικής για την πρόληψη περισσότερο της υπερθέρμανσης του πλανήτη από την εμφάνιση των αερίων του θερμοκηπίου - αλλά οι συγγραφείς της νέας μελέτης αναφέρουν ότι δεν θα σταματήσει όλες τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής.

Ένα σενάριο που μειώνει την ατμοσφαιρική θερμοκρασία δεν μπορεί να εξαλείψει ταυτόχρονα την μελλοντική άνοδο της στάθμης της θάλασσας, λόγω των χρονικών κλιμάκων που συνδέονται με την απελευθέρωση της αποθηκευμένης ενέργειας στον ωκεανό.

Ωστόσο, η τεχνολογία δεν έχει αναπτυχθεί αρκετά για χρήση σε ευρεία κλίμακα. Προς το παρόν, οι ερευνητές προτείνουν ότι η καλύτερη στρατηγική είναι να ακολουθήσουμε κατευθείαν με τις δεσμεύσεις για την ανάσχεση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου, το συντομότερο δυνατόν, έχοντας κατά νου ότι η επιρροή τους στον πλανήτη θα ξεπεράσει κατά πολύ τη διάρκεια της ζωής μας.

Είναι πραγματικά ένα επίτευγμα που ο κόσμος πρέπει να γιορτάσει σχετικά με το Πρωτόκολλο του Μόντρεαλ. Τώρα η πρόκληση είναι να σκεφτούμε για τα άλλα αέρια.

Γεωδίφης

Πηγή- washingtonpost.com