Αίτνα, μιά πλευρά του ηφαιστείου ολισθαίνει προς την θάλασσα

Η δυναμική του φαινομένου φαίνεται να σχετίζεται με εκρήξεις , μέσω μηχανισμών που δεν έχουν ακόμη πλήρως διευκρινιστεί .Ένα τεράστιο κομμάτι  της Αίτνα σύρεται  αργά προς τη θάλασσα. Το γεγονός αυτό   αποκαλύφθηκε σε ένα άρθρο, από μια ομάδα ερευνητών του Πανεπιστήμιου της Ρώμης και δημοσιεύθηκε πρόσφατα στο περιοδικό Geophysical Research Letters. Η έρευνα βασίζεται στη χρήση τεχνικών ανίχνευσης μέσω δορυφόρων ραντάρ (InSAR, και Synthetic Aperture Radar) οι οποίοι χρησιμοποιούν ειδικούς  αλγορίθμους που αναπτύχθηκαν στο Πανεπιστήμιο της Ρώμης.

Από τις αρχές της δεκαετίας του '90 , πολυάριθμες μελέτες έχουν δείξει ότι οι πλαγιές των ηφαιστείων μπορούν  να καταρρεύσουν είτε με ξαφνικές παραμορφώσεις ή μέσω πολύ αργών μετακινήσεων, αλλά σταθερών , αποσταθεροποιώντας  σημαντικά τμήματα του ηφαιστειακού συστήματος. Η μελέτη  έδειξε ότι η  ανατολική πλαγιά  της Αίτνας σήμερα μπορεί να καταρρεύσει μέσω πολύ αργών μετακινήσεων, αλλά σταθερών ,των οποίων οι ταχύτητες κατά καιρούς, παράγουν σεισμούς και παρουσιάζουν  παραμορφώσεις  στο έδαφος στο ασταθές περιθώριο του ηφαιστείου.

«Τα δορυφορικά δεδομένα δεν παρέχουν άμεση ενημέρωση σχετικά με το υπέδαφος.Αλλά μπορεί να μετρήσουν με εξαιρετική ακρίβεια, την  μετατόπιση της επιφάνειας του ηφαιστείου», εξηγεί ο Eugene Sansosti, ο ερευνητής ο οποίος συντόνισε την μελέτη από το Ινστιτούτο για την ηλεκτρομαγνητική Τηλεπισκόπηση  του Περιβάλλοντος της Νάπολης.

«Και είναι η ακρίβεια, μαζί με τη διαθεσιμότητα ενός μεγάλου αριθμού σημείων μέτρησης, το οποίο μας επιτρέπει να καταλάβουμε το τι συμβαίνει σε βάθος ».

«Χρησιμοποιήσαμε μια διεπιστημονική προσέγγιση η οποία μας επέτρεψε να δημιουργήσουμε ένα τρισδιάστατο γεωμετρικό μοντέλο της περιοχής όπου παρουσιάζεται η αστάθεια και το οποίο μας δίνει την δυνατότητα να υπολογίσουμε  το βάθος της επιφάνειας ολίσθησης», λέει ο Joel Ruch ο οποίος, μαζί με τους συναδέλφους  του στο πανεπιστήμιο Roma Tre , έχει συμβάλλει στην  ανάπτυξη του μοντέλου.Το επίκεντρο αυτής της έρευνας ήταν να προσδιοριστεί η παρουσία και το βάθος της επιφάνειας επί της οποίας λειτουργεί η ολίσθηση στην ανατολική πλευρά του ηφαιστείου . Η μελέτη έδειξε ότι το πάχος της πλαγιάς που καταρρέει που είναι περίπου 4 χλμ.

Εδώ και αρκετό χρονικό διάστημα αυτά τα φαινόμενα παρακολουθούνται με ιδιαίτερη προσοχή  από την επιστημονική κοινότητα, τόσο για τις ζημίες που μπορούν  να προκαλέσουν  από την κίνηση των ρηγμάτων στις  ασταθείς περιοχές, και επειδή η ίδια η δυναμική τους φαίνεται να σχετίζεται με τις εκρήξεις μέσω μηχανισμών που δεν έχουν ακόμη τελείως αποσαφηνιστεί.

Γεωδίφης