Ο «φύλακας» του κωακού περιβάλλοντος

Όταν κάποιο αδέσποτο ζωάκι εισέλθει στον χωράφι μας τότε μέσα σε κλάσματα χρόνου, πρέπει να διώξουμε τον άγνωστο και τόσο επικίνδυνο εισβολέα. Αν κάποιο δημόσιο δέντρο ενοχλεί το κήπο μας τότε με απεριόριστη ευκολία πρέπει αμέσως να εξαφανιστεί. Εάν τα λύματα της επιχείρησης μας δεν ξέρουμε τι να τα κάνουμε τότε η εύκολη λύση είναι να τα ρίξουμε σε ένα χείμαρρο ή στην θάλασσα.

H μεταχείριση των ζώων αλλά και το ίδιο φυσικό περιβάλλον στη περιοχή μας είναι γεμάτο αντιφάσεις. Καθημερινά, με μεγάλη ευκολία, ρυπαίνουμε το περιβάλλον, καταστρέφουμε ότι βρούμε μπροστά μας, και κάπου κάπου ρίχνουμε και μια φόλα, έτσι, για να “καθαρίσουμε” τη γειτονιά μας από τις βρωμιές των ενοχλητικών ζώων. Σε όλα αυτά τα παράδοξα που συμβαίνουν στον τόπο μας κάποιος εδώ και αρκετά χρόνια σηκώνει στους ώμους του και έχει αναλάβει την «προστασία» του κωακού περιβάλλοντος. Απέναντι σε πολιτικούς, μεγαλοεπιχειρηματίες, μηχανικούς, δικηγόρους, κτηνοτρόφους, υπηρεσιακούς παράγοντες και τόσους άλλους που αδυνατούν να καταλάβουν πως δουλεύει το περιβάλλον, υπάρχει ένας «τρελός» που καθημερινά τρέχει μόλις κάποιοι τον καλέσουν και του εκθέσουν κάποιο πρόβλημα. Εκεί όπου η πολιτεία αδυνατεί να κατανοήσει τις υποχρεώσεις της υπάρχει κάποιος που καθημερινά ζει με την αγωνία πώς να προφυλάξει την κωακή φύση από τους εξολοθρευτές της. Αυτός ο παράλογος και η οικογένεια του φιλοξενούν καθημερινά στο σπίτι και περιβόλι τους όλα τα αδέσποτα ζώα της περιοχής. Ποιος είναι; Δεν είναι άλλος από τον τίμιο και σεμνό εργάτη της φύσης, Βαγγέλη Τρακόσα.

Για την προστασία της ανθρώπινης ζωής και περιουσίας, υπάρχουν νόμοι και πολυλαλαίστατοι  νομικοί σε κάθε γωνιά της χώρας μας. Όμως, για τα ανυπεράσπιστα ζώα υπάρχει μόνο ο Βαγγέλης ο πρόεδρος της Φιλοζωικού Σωματείου της Κω. Ο άνθρωπος που τρέχει ασταμάτητα σχεδόν καθημερινά στα δικαστήρια και έχει γίνει από μόνος του νομικός για να υπερασπιστεί τα αυτονόητα. Οι αγώνες του πολυάριθμοι όπως και οι εκκρεμείς δικαστικές του υποθέσεις -τουλάχιστον 600.

Ωστόσο αυτόν, τον μαχητή και ακούραστο προστάτη του κωακού περιβάλλοντος εδώ και αρκετό καιρό η πολιτεία τον έχει αφήσει μόνο. Τον εγκατέλειψε,λες και το περιβάλλον είναι μόνο υπόθεση του Βαγγέλη. Άραγε, γιατί αφήσαμε μόνο του τον Βαγγέλη; Μέχρι πότε θα υπάρχει κάποιος σαν τον Βαγγέλη; Πότε επιτέλους θα κάνουμε ειρήνη με τη φύση και θα αρχίσουμε να κάνουμε την αποκατάσταση των ζημιών που δημιουργήσαμε στον αέρα μας, τη γη μας και στο νερό μας, χωρίς τον Βαγγέλη; Πότε σαν κοινωνία θα καταπολεμήσουμε εκτός από κάθε είδους πολιτική πίεση, την δημόσια απάθεια και άγνοια. Υποκρισία ,ανικανότητα ή μήπως κάτι άλλο ;

Έχουμε χάσει κάθε αίσθηση για τη φύση και ποιότητα ζωής είναι μόνο το σπίτι μας.Η πολιτεία έχει απομακρύνει τους νέους ,τους ηλικιωμένους , τους αγρότες , τους  επιστήμονες  από το περιβάλλον . Όλοι ξέρουν καλά τι είναι η ρύπανση. Κάθε χρόνο, αφιερώνουμε μεγάλο μέρος σε «ομιλίες για θέματα περιβάλλοντος». Όμως μόνο ο Βαγγέλης πρέπει να πολεμά για αυτό; Αν δεν μπορεί η πολιτεία να προστατεύσει το περιβάλλον τουλάχιστον ας βοηθήσει τον Βαγγέλη παρέχοντας του έστω τα στοιχειώδη. Πριν από χρόνια, επί Ιταλοκρατίας υπήρχε οργανωμένο κυνοκομείο στο νησί. Ας ιεραρχήσουμε επιτέλους τις ανάγκες μας σαν κοινωνία. Δεν χάθηκε ο κόσμος ρε αδελφέ, ας κάνουμε κάθε χρόνο ένα δρόμο λιγότερο. Τι άλλο να πω;

Γεωδίφης