Κάθε πότε γίνεται ένα βάβερο τσουνάμι στην Μεσόγειο;
Ένα τσουνάμι είναι μία σειρά ωκεάνιων κυμάτων τα οποία έχουν μεγάλα μήκη κύματος και τα οποία μπορούν να ταξιδεύσουν σε μεγάλες αποστάσεις. Συνήθως,παρουσιάζονται σαν φαινόμενα μετά απο σεισμούς και ηφαιστειακές εκρήξεις.Ωστόσο, τα τσουνάμι μπορούν να δημιουργηθούν και απο άλλους λόγους όπως απο πτώσεις βράχων ή κατολισθήσεις σε μεγάλες λίμνες.Έκθεση Ελβετών Γεωλόγων έδειξε ότι μεγάλο κίνδυνο από τσουνάμι διατρέχει η Ελβετία, από το λιώσιμο των πάγων ,στις Άλπεις.
Σε βαθείς ωκεανούς τα τσουνάμι μπορεί να αποκτήσουν ταχύτητες μεγαλύτερες των 800 χιλιομέτρων ανά ώρα. Τα ύψη των κυμάτων των τσουνάμι κοντά σε μία ακτή φθάνουν κατά μέσο όρο τα 9 μέτρα, αλλά έχουν επίσης καταμετρηθεί και ύψη κυμάτων πάνω από 30 μέτρα. Τα τσουνάμι προκαλούνται κυρίως από σεισμούς μεγέθους μεγαλύτερου από 6,5R και εστιακό βάθος μικρότερο από 50 χιλιόμετρα(δηλαδή εμπίπτουμε στις προτιμήσεις των).
Ωστόσο, δεν δημιουργούν τσουνάμι όλοι οι υποθαλάσσιοι σεισμοί, καθώς αυτό εξαρτάται από την φύση και το μέγεθος της μετατόπισης του νερού επάνω από το επίκεντρο. Τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει πολλές έρευνες πάνω στα ιστορικά τσουνάμι που έχουν πλήξει την χώρα μας και έχουν συνταχθεί σχετικοί χάρτες.
Το νησί μας έχει δεχτεί την βιαιότητα των τσουνάμι αρκετές φορές και γι’ αυτό θεωρείται σαν μια τσουναμογόνος περιοχή. Κατεστράφη ολοσχερώς από φονικό τσουνάμι το 556μ.Χ, επί βασιλείας Ιουστινιανού, ύστερα από σεισμό μεγέθους 7 βαθμών (Επίκεντρο Δίαυλος Κω-Νισύρου). Ιστορικές πηγές (Αγαθίας Σχολαστικός) αναφέρουν ότι όλοι οι κάτοικοι του νησιού εξαφανίσθηκαν. Η γεωμορφολογία των ακτών του νησιού μας κρίνεται ιδιαίτερα φιλική στα τσουνάμι.
Η μέση στατιστική αποφαίνεται πως στο μεσογειακό χώρο βλαβερό τσουνάμι εκδηλώνεται κάθε 10 χρόνια, ενώ καταστροφικό, το οποίο προκαλεί εκτεταμένες βλάβες, κάθε 30 χρόνια.
Το τελευταίο βλαβερό εκδηλώθηκε το 2003 μετά από ισχυρό σεισμό στην Αλγερία, ενώ στην Ελλάδα το πιο πρόσφατο βλαβερό ήταν αυτό του Κορινθιακού κόλπου το 1963, ενώ το τελευταίο καταστροφικό εκείνο της Αμοργού το 1956 που έγινε αισθητό και στο νησί μας.