Τα όρια του δυνατού [του αετού των Θηβών]

«Ω! η ψυχή μου δεν επιδιώκει την αιώνια ζωή, αλλά εξαντλεί τα όρια του δυνατού» είχε πει ο λαμπρότερος χορικός λυρικός ποιητής της αρχαιότητας.

Οι συμπατριώτες του τον ονόμαζαν «ο αετός των Θηβών» και τον σύγκριναν με το πολύβουο ρέμα του ποταμού.Ήταν ιδιαίτερα γνωστός για τις επινίκιες ωδές προς τιμήν σημαντικών προσωπικοτήτων και νικητών αθλητικών αγώνων.

Στην τελευταία περίοδο της ζωής του ο Πίνδαρος [522 π.Χ- 443 π.Χ] παρακολουθούσε ανήσυχος τις πολιτικές εξελίξεις, καθώς η αντίθεση ανάμεσα στην Αθήνα και τη Σπάρτη γιγαντωνόταν. 

Πέθανε στο θέατρο του Άργους, την στιγμή που εκφωνούσε ένα από τα ποιήματα του.Οι Αθηναίοι τον είχαν τιμήσει κάνοντάς τον πρόξενο και μετά τον θάνατον του, του έστησαν μπρούτζινο άγαλμα. Οι δε Θηβαίοι του είχαν επιβάλλει πρόστιμο, επειδή εγκωμίασε εχθρική πόλη, την Αθήνα, αλλά αργότερα έκτισαν ναό κοντά στο σπίτι του, για να τον τιμήσουν.

Γεωδίφης