Περί ανοξίας[και ευξινίας]

Η ανοξία [σκοτεινά στρώματα] αμέσως κάτω από την επιφάνεια του ιζήματος εμποδίζει τη βιοσύνθεση, διατηρώντας έτσι τις στρωματοποιήσεις. Ανoξικά γεγονότα στην ιστορία της Γης έχουν καταγραφεί αρκετά, όμως εξακολουθούν να υπάρχουν και σήμερα σε πολλά υδάτινα σώματα από λίμνες σε διάφορες μεσογειακές θάλασσες όπως η Μαύρη Θάλασσα.  Τα ωκεάνια ανοξικά φαινόμενα [συνθήκες ανοξίας] ήταν διαλείμματα στο παρελθόν της γης όπου τμήματα ωκεανών εξαντλούνταν σε οξυγόνο (Ο2), σε βάθος σε μια μεγάλη γεωγραφική περιοχή. Κατά τη διάρκεια αυτών των γεγονότων , συχνά αναπτυσσόταν η ευξινία  δηλαδή νερά που περιείχαν υδρόθειο, H2S. Αν και τα ανoξικά γεγονότα δεν έχουν συμβεί εδώ και εκατομμύρια χρόνια, το γεωλογικό αρχείο δείχνει ότι έγιναν πολλές φορές στο παρελθόν. Τα ανοξικά γεγονότα συνέπεσαν με αρκετές μαζικές εξαφανίσεις και μπορεί να συνέβαλαν σε αυτά. Πολλοί γεωλόγοι πιστεύουν ότι τα ωκεάνια ανοξικά φαινόμενα συνδέονται στενά με την επιβράδυνση της κυκλοφορίας των ωκεανών, την κλιματική θέρμανση και τα αυξημένα επίπεδα αερίων θερμοκηπίου. Ερευνητές έχουν προτείνει την απελευθέρωση του CO2 ως το κλικ για τις ευξινικές συνθήκες. Αν σκάψετε στις παραλίες γύρω από τον Κεραμεικό Κόλπο [Κάλυμνο, Κω, Τήλο, Νίσυρο, μικρασιατική ακτή κά] μπορείτε δείτε ιζήματα σκούρα με ευξινικές συνθήκες που προήλθαν από την έντονη ηφαιστειακή δραστηριότητα της περιοχής.

Γεωδίφης