Εδώ είναι ένα μοναχικό μαγκρόβιο δέντρο[φωτο -Joern Behrens] που προέρχεται από τη βόρεια ακτή του νησιού Flores της Ινδονησίας. Τα μαγκρόβια συχνά συναθροίζονται σε μεγάλα δάση που καλύπτουν τροπικές και υποτροπικές ακτές. Οι ρίζες των μαγκρόβιων δέντρων συχνά δημιουργούν ένα πυκνό φυσικό φράγμα που μπορεί να αποδυναμώσει τις παράκτιες επιπτώσεις των παλιρροιών, των ρευμάτων και των καταιγίδων των ωκεανών. Κατά συνέπεια, τα νησιά με δάση μαγκρόβιων στις ακτές τους παρουσιάζουν λιγότερη διάβρωση και λιγότερες ζημιές από τις καταιγίδες. Τα μαγκρόβια συχνά λέγονται επίσης ότι παρέχουν προστασία κατά της καταστροφής του τσουνάμι. Πράγματι, υπήρξαν αρκετές περιπτώσεις κατά τις οποίες τα μαγκρόβια πιστεύονταν ότι έχουν περιορίσει την καταστροφική επίδραση των κυμάτων του τσουνάμι. Πρόσφατες έρευνες δείχνουν ότι τα εκτεταμένα δάση τους εκατοντάδων μέτρων έχουν καταφέρει να μειώσουν τα ύψη των κυμάτων του τσουνάμι κατά 5-30%. Δυστυχώς, τις τελευταίες δεκαετίες, αυτά τα περιβαλλοντικά οφέλη απειλούνται τώρα λόγω της αποψίλωσης των δασών. Περίπου το ήμισυ του παγκόσμιου πληθυσμού μαγκρόβιων (32 εκατομμύρια εκτάρια) έχει καταστραφεί, συχνά απομακρύνεται λόγω των δραστηριοτήτων ιχθυοκαλλιέργειας. Στην Ινδονησία, η μείωση του οικοσυστήματος των μαγκρόβιων οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην ανάπτυξη λιμνών γαρίδας και δραστηριοτήτων υλοτομίας. Υπάρχουν σήμερα αρκετοί τόποι όπου οι φυτείες μαγκρόβιων υποστηρίζονται από τοπικούς φορείς και κυβερνήσεις.
Γεωδίφης
