Τι είναι τα chinampas;

Πώς στο καλό θα ταΐζατε μια πόλη με πάνω από 200.000 ανθρώπους όταν η γη γύρω σας ήταν μια βαλτώδης λίμνη; 

Φαίνεται σαν ένα αδύνατο έργο, αλλά οι Αζτέκοι το κατάφεραν δημιουργώντας πλωτούς κήπους γνωστούς ως chinampas και στη συνέχεια τους καλλιέργησαν εντατικά. Αυτές οι έξυπνες δημιουργίες δημιουργήθηκαν από τον πυθμένα της λίμνης συσσωρεύοντας στρώματα λάσπης, σάπια βλάστηση και καλάμια. 

Αυτός ήταν ένας εξαιρετικός τρόπος ανακύκλωσης απορριμμάτων από την πρωτεύουσα Tenochtitlan. Κάθε κήπος ήταν πλαισιωμένος και συγκρατημένος από ξύλινους στύλους δεμένους με καλάμια και στη συνέχεια αγκυροβολημένοι στον πυθμένα της λίμνης με καλά κλαδεμένες ιτιές. 

Οι Αζτέκοι βυθοκόρυναν επίσης λάσπη από τη βάση των καναλιών, η οποία κρατούσε τις υδάτινες οδούς καθαρές και αναζωογονούσε τα επίπεδα θρεπτικών συστατικών στους κήπους. Η μεσοαμερικανική μέθοδος γεωργίας, γνωστή ως chinampa, βασίζεται σε μικρά, ορθογώνια οικόπεδα γόνιμου αρόσιμου εδάφους για την καλλιέργεια των καλλιεργειών στις ρηχές κοίτες λιμνών στην κοιλάδα του Μεξικού. 

Κατασκευάζονται για γεωργική χρήση σε βάλτους γλυκού νερού ή υγροτόπους λιμνών και οι αναλογίες τους εγγυώνται την καλύτερη συγκράτηση υγρασίας. 

Τα chinampas αναπτύχθηκαν από τους Αζτέκους γύρω στον 14ο αιώνα στην κοιλάδα του Μεξικού, κυρίως στις ρηχές λίμνες Xochimilco και Chalco. Αυτή η περιοχή, τώρα μέρος της Πόλης του Μεξικού, παρείχε ένα γόνιμο έδαφος για την ανάπτυξη του πολιτισμού των Αζτέκων. Τα Chinampas δημιουργήθηκαν χτίζοντας μικρά, ορθογώνια οικόπεδα σε ρηχές κοίτες λιμνών, κατασκευασμένα από στρώματα λάσπης, βλάστηση σε αποσύνθεση και άλλη οργανική ύλη. Αυτά τα οικόπεδα περιβάλλονταν από κανάλια, επιτρέποντας εύκολη μεταφορά και άρδευση. Καλλιεργήθηκε μια ποικιλία από καλλιέργειες, συνηθέστερα καλαμπόκι ή καλαμπόκι, φασόλια, τσίλι, σκουός, ντομάτες, βρώσιμα χόρτα όπως κουελίτης και αμάρανθος. Καλλιεργήθηκαν επίσης πολύχρωμα λουλούδια, απαραίτητα προϊόντα για θρησκευτικές γιορτές και τελετές. 

Κάθε αγροτεμάχιο σχεδιάστηκε συστηματικά, η αποτελεσματική χρήση των σποροφόρων στρωμάτων επέτρεπε τη συνεχή φύτευση και συγκομιδή των καλλιεργειών. Ανάμεσα σε κάθε κήπο υπήρχε ένα κανάλι που επέτρεπε τη μεταφορά με κανό. Τα ψάρια και τα πουλιά κατοικούσαν στο νερό και ήταν μια πρόσθετη πηγή τροφής. Οι οικογένειες αγροτών ζούσαν συχνά σε χωμάτινες πλατφόρμες κοντά στις τσινάμπας σε σπίτια από ζαχαροκάλαμο, ξύλο και καλάμια. Κάθε τσινάμπα θα μπορούσε να καλλιεργηθεί κατά μέσο όρο από 10 – 15 άτομα, από την ίδια οικογένεια, ανάλογα με το μέγεθος του κήπου. 

Αν και η μετακλασική και η αποικιακή περίοδος στη λεκάνη χρησιμοποίησαν διάφορες τεχνολογίες, τα chinampas έχουν επισημάνει πολλές ανησυχίες σχετικά με την αγροτική παραγωγή και την πολιτική ανάπτυξη. Μία από τις πρώτες μεθόδους αυτοκρατορικής επέκτασης μετά τον σχηματισμό της Τριπλής Συμμαχίας των Αζτέκων ήταν η κατάκτηση πόλεων-κρατών στη νότια λεκάνη, όπως το Xochimilco. Πριν από αυτό, οι αγρότες στις λίμνες γλυκού νερού Xochimilco και Chalco διατηρούσαν μέτρια chinampas κοντά στα σπίτια και τα χωριά τους. 

Ο πολιτισμός των Αζτέκων πιστώνεται με τη δημιουργία chinampas. Τα Chinampas, συχνά γνωστά ως «πλωτοί κήποι», είναι τεχνητά νησιά που χτίστηκαν με πλέξιμο καλαμιών με πασσάλους κάτω από την επιφάνεια του νερού για να σχηματίσουν υποβρύχιους φράχτες.Αυτοί οι «φράχτες» θα συσσώρευαν χώμα και υδρόβια βλάστηση μέχρι να εκτεθεί το ανώτερο στρώμα του εδάφους στην επιφάνεια του νερού. Λόγω της ψευδαίσθησης που δημιούργησαν, αυτές οι αγροτικές περιοχές έλαβαν αυτό το επίθετο. Τα κανάλια περικύκλωσαν τα οικόπεδα τσινάμπα, δίνοντας την εντύπωση ότι οι εκτάσεις γης «επιπλέουν» στο νερό. 

@DimosthenisVas

 (The Archaeologist)

Η Chinampas αποδείχθηκε ότι είναι έαν εξαιρετικό παραγωγικό και βιώσιμο γεωργικό σύστημα. Λόγω των πλούσιων σε θρεπτικά συστατικά υλικών που χρησιμοποιήθηκαν για την κατασκευή τους, παρείχαν γόνιμο έδαφος που μπορούσε να υποστηρίξει διάφορες καλλιέργειες όπως καλαμπόκι, φασόλια, σκουός, ντομάτες, πιπεριές τσίλι, ακόμη και λουλούδια. Το νερό που περιβάλλει τις τσινάμπας παρείχε ένα φυσικό σύστημα άρδευσης, μειώνοντας την ανάγκη για τεχνητές μεθόδους άρδευσης. Επιπλέον, τα κανάλια μεταξύ των τσινάμπας φιλοξενούσαν ψάρια και υδρόβια πτηνά, δημιουργώντας ένα ισορροπημένο οικοσύστημα που υποστήριζε τη φυτική και τη ζωική ζωή. Στο πλαίσιο της διαδικασίας κατασκευής τσινάμπας, δημιουργήθηκε και σύστημα αποχέτευσης. Αυτό το σύστημα αποχέτευσης είχε πολλαπλές λειτουργίες. Για να διευκολυνθεί η κίνηση του νερού και των ιζημάτων, ίσως και του νυχτερινού εδάφους, έγινε ένα κανάλι. Η τάφρος θα γέμιζε σταδιακά με λάσπη με τον καιρό. Στη συνέχεια, το εμπόδιο θα αφαιρούνταν σκάβοντας λίγη από αυτή τη λάσπη και απλώνοντάς την στα τσινάμπα. Επειδή η βρωμιά στον πυθμένα της λίμνης ήταν τόσο πλούσια σε θρεπτικά συστατικά, χρησίμευε ως αποτελεσματικό και αποτελεσματικό λίπασμα για τα τσινάμπα.

Οι πλούσιες καλλιέργειες έγιναν δυνατές με την προσθήκη χαμένων θρεπτικών συστατικών στο φυτικό έδαφος. Η Embarcadero-Jiménez και οι συνεργάτες της διερεύνησαν τη σχέση μεταξύ της βακτηριακής ποικιλότητας του εδάφους και των περιβαλλοντικών παραγόντων. Σύμφωνα με τη θεωρία, μια μεγάλη ποικιλία βακτηρίων μπορεί να έχει αντίκτυπο στα θρεπτικά συστατικά του εδάφους. Τα ευρήματα έδειξαν ότι τα καλλιεργούμενα εδάφη έχουν υψηλότερα επίπεδα βακτηριακής ποικιλότητας από τα μη καλλιεργούμενα εδάφη. Επίσης, «η οργάνωση των βακτηριακών κοινοτήτων έδειξε μια ασυνήθιστη σύνδεση του κύκλου S και των βακτηρίων οξείδωσης του σιδήρου με τη ριζόσφαιρα των φυτών που καλλιεργούνται στο έδαφος chinampa και έδειξε ότι τα chinampas αποτελούν ένα σύστημα μετάβασης μεταξύ ιζήματος και εδάφους».

Τα Chinampas πιθανότατα απαριθμήθηκαν σε ομάδες των επτά και μετρήθηκαν σε matl (1 matl = 1,67 μέτρα), σύμφωνα με στοιχεία από τις διαθήκες Nahuatl από τα τέλη του 17ου αιώνα Pueblo Culhuacán. Ένας ερευνητής χρησιμοποίησε τον Codex Vergara ως πηγή για να προσδιορίσει το μέγεθος των chinampas. Κατασκευάστηκαν σημειώνοντας τη μικρή κοίτη της λίμνης με πασσάλους και περικλείοντάς την με φράχτη. Αργότερα, στρώματα λάσπης, ιζήματα λίμνης και φυτά που αποσυντίθενται προστέθηκαν στην περιφραγμένη περιοχή, ανεβάζοντάς την πάνω από το επίπεδο της λίμνης. Για την προστασία του chinampa, δέντρα όπως το huextl (Salix bonplandiana), μια ιτιά και το huhutl (Taxodium mucronatum), ένα κυπαρίσσι, τοποθετούνταν συχνά στις γωνίες.

Τα μεγάλα υπερυψωμένα στρώματα ήταν μερικές φορές διάσπαρτες με τάφρους, οι οποίες παρείχαν στα φυτά συνεχή πρόσβαση στο νερό και έκαναν τις καλλιέργειες που φυτεύονταν εκεί ανεξάρτητες από τις βροχοπτώσεις. 

Κανάλια αρκετά μεγάλα για να περάσει ένα κανό μεταξύ Chinampas. Με έως και 7 συγκομιδές κάθε χρόνο, αυτά τα υπερυψωμένα, καλά ποτισμένα κρεβάτια παρήγαγαν εξαιρετικά υψηλές αποδόσεις των καλλιεργειών. 

Πριν από τον ευρωπαϊκό αποικισμό, τα Chinampas χρησιμοποιούνταν ευρέως σε όλο το Μεξικό και την Κεντρική Αμερική. Υπάρχει απόδειξη ότι τα πρώτα chinampas χτίστηκαν το 1100 μ.Χ., στο χωριό Nahua του Culhuacan, το οποίο βρισκόταν στο νότιο άκρο της χερσονήσου Ixtapalapa, που χώριζε τη λίμνη Texcoco από τη λίμνη Xochimilco. 

Archaeo - Histories