Οστεώδης Νήσος
Οι αρχαίοι Έλληνες την ονόμασαν «Οστεώδη Νήσο» [κοκαλιάρικη] προς τιμήν των 6000 εξόριστων-στασιαστών Καρχηδονίων που πέθαναν εδώ από την πείνα,τον 4ο αιώνα π.Χ.
Οι Ρωμαίοι την μετονόμασαν σε Ustica ,από το ustum δηλαδή «καμμένο, για τους μαύρους ηφαιστειακούς βράχους του. Το νησί είναι επίσης γνωστό ως το «μαύρο μαργαριτάρι».Μεταγενέστερα υπήρξε τόπος εξορίας και φυλακής των αντιπάλων του Μπενίτο Μουσολίνι.
Η Ούστικα-Ustica δεν ανήκει στα νησιά του Αιόλου. Άποικοι από τις Αιολίδες νήσους ίδρυσαν ένα μεγάλο προϊστορικό χωριό τον 14ο-13ο αιώνα π.Χ με περίπου 300 πέτρινα σπίτια, και αμυντικά τείχη που συγκαταλέγονται μεταξύ των ισχυρότερων οχυρώσεων της Ιταλίας.
Είναι το μυθικό νησί με το παλάτι της μάγισσας Κίρκης σύμφωνα με τον Νεοζηλανδό ιστορικό L.G.Pocock και τον συγγραφέα Marco Rognoni.
Η Κίρκη μεταμόρφωσε τους απρόσεκτους επισκέπτες σε χοίρους. Κατά την Οδύσσεια επρόκειτο για δασώδες νησί με χαμηλό έδαφος, μεγάλους δρόμους, ποτάμι, σπήλαια, ελάφια, εξημερωμένους λύκους, λιοντάρια, γουρούνια και πρόβατα. Ένας ακόμη νησιωτικός τόπος όπου ο Οδυσσέας βρέθηκε αντιμέτωπος με τον Ποσειδώνα.
Το νησί βρίσκεται βορειοδυτικά του Παλέρμο της Σικελίας, έχει έκταση 8,65 τετρ.χλμ και πληθυσμό 1300 κατοίκους.
Η Ούστικα έχει την ιδιαιτερότητα να είναι το μόνο νησί στο Νότιο Τυρρηνικό Πέλαγος που τα μάγματά της δεν προέρχονται από τη σύντηξη κομματιών του φλοιού, αλλά αναδύονται απευθείας από τα βάθη του μανδύα της Γης.
Αυτό το γεγονός την κάνει παρόμοια με την Αίτνα και τη Χαβάη, κεντρίζοντας το ενδιαφέρον ερευνητών που έχουν έτσι την ευκαιρία να παρατηρήσουν μια μεγάλη ποικιλία ηφαιστειακών πετρωμάτων με απόλυτη ασφάλεια και ευκολία.
Η φυσική ιστορία της Ustica ξεκινά πριν από ένα εκατομμύριο χρόνια, όταν ο φλοιός της γης «τεντώνεται» και σπάει οδηγώντας στην ανάδυση λιωμένου μάγματος το οποίο, χάρη σε επαναλαμβανόμενες υποθαλάσσιες εκρήξεις, άρχισε να συσσωρεύεται στον πυθμένα του Τυρρηνικού Πελάγους.
Για εκατοντάδες χρόνια, η ηφαιστειακή δραστηριότητα λάμβανε χώρα υποθαλάσσια με εναλλασσόμενες εκρήξεις, αργές και αθόρυβες και βίαιες. Μόλις αναδύθηκε από τη θάλασσα, ατμοσφαιρικοί και θαλάσσιοι παράγοντες άρχισαν να παρεμβαίνουν στην επιφάνεια του νησιού μέχρι να σταματήσει η ηφαιστειακή δραστηριότητα.Το πρώτο ηφαίστειο του νησιού είναι ακόμα ορατό στην περιοχή Monte Guardia dei Turchi, είναι το μεγαλύτερο με 248μ. πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας. Μόλις σταμάτησε η δραστηριότητα αυτού του ηφαιστείου, σχηματίστηκε το Monte Costa del Fallo, στη δυτική ακτή του νησιού, το δεύτερο με σαφώς πιο βίαιες εκρήξεις από το προηγούμενο, που παρήγαγαν υλικά στάχτης και τόφφων.
Αλλά και αυτό το ηφαίστειο όταν σταμάτησε τη δραστηριότητά του, το μάγμα άνοιξε ένα άλλο πέρασμα στη νοτιοδυτική πλευρά του βουνού. Ως εκ τούτου, η δραστηριότητα του «ηφαιστείου Ustica» είχε μια μακρά περίοδο στάσης που προκάλεσε τη μετατροπή του μάγματος από βασικό και ρευστό σε οξύ και παχύρρευστο, προδιαθέτοντας το σε εκρηκτικές και ως εκ τούτου πολύ βίαιες εκρήξεις [υποπλίνιες].Μετά από αυτές, ο θάλαμος του μάγματος άδειασε και αυτό προκάλεσε καταρρεύσεις με αποτέλεσμα ολόκληρη η βόρεια περιοχή του νησιού να χαμηλώσει. Άλλα μικρά γεγονότα διαδέχονταν το ένα το άλλο, δημιουργώντας σκούρα πυροκλαστικά υλικά που χρησιμοποιήθηκαν από τον άνθρωπο για τις κατασκευαστικές δραστηριότητες του. Η τελευταία μεγάλη έκρηξη συνέβη πριν από περίπου 130.000 χρόνια: μια σειρά από εκρηκτικές εκρήξεις σχημάτισαν τον κώνο Falconiera που στη συνέχεια κατέρρευσε στη θάλασσα, παραμένοντας σήμερα ο μόνος εύκολα αναγνωρίσιμος ηφαιστειακός κρατήρας.
Πηγή -Ο μύθος των Κώων για το ακρωτήριο Χελώνη
Γεωδίφης
