Το όνομα Λέρος!

Λέρος μία εκ των Σποράδων νήσων στο Αιγαίο μεσημβρινώτερον της Πάτμου αναφέρει στο λεξικό του ο Νικ.Λωρέντης που εκδόθηκε το 1837.

«Λεροκάλυμνο» ελεγαν οι βυζαντινοί και τα δύο νησιά δηλαδή την Λέρο και την Κάλυμνο. 

Το όνομα Λέρος είχε αποδωθεί από τον 6ο αιώνα π.Χ από τον Φωκκυλίδη τον Μιλήσιο ,φιλόσοφο και ποιητή ο οποίος αποκαλεί τους κατοίκους Λέριους. 

Ο Ομηρος περιλαμβάνει την Λέρο στις Καλύδνες νήσους, μαζί με την Κάλυμνο και τα άλλα μικρά νησιά.Το όνομα Λέρος απαντά στον Ηρόδοτο, στον Θουκυδίδη, Αναξιμένη,Λαμψακηνό όπως και σε άλλους ιστορικούς συγγραφείς. 

Ο Στράβων την ονομάζει Λερία νήσο αντί Λέρο. Σε βυζαντινά χρυσόβουλα λέγεται και Λαίρος. 

Οι Λατίνοι συγγραφείς την λένε  Leros και Leria. Λέρνος ειπώθηκε από τον Οσιο Χριστόδουλο το 1088 για άγνωστο λόγο. 

Σε χρυσόβουλο του Μιχαήλ Παλαιολόγου αποκαλείται το 1259, Λέρνη. Στο λεξικό της Σούδας η λέξη «λερόν» σημαίνει λείο και πετρώδες άρα κατά πάσα πιθανότητα το όνομα προέρχεται από τα γεωμορφολογικά χαρακτηριστικά του νησιού!

Στην φωτογραφία που είναι από το Παντέλι της Λέρου της ιταλικής περιόδου διακρίνεται τμήμα από το βραχώδες μέρος της.

Γεωδίφης

Από την Λέρο της δεκαετίας του 20.Στις 12 Μαΐου του 1912,το νησί καταλήφθηκε από τους ναύτες του Ιταλικού Καταδρομικού «San Giorgio».Με το σύμφωνο Βενιζέλου-Τιττόνι το νησί θα επέστρεφε στην Ελλάδα, μαζί με τα υπόλοιπα Δωδεκάνησα, εκτός από τη Ρόδο, αλλά, έπειτα από την ελληνική ήττα στον Ελληνοτουρκικό Πόλεμο [1919-1922], οι Ιταλοί ακύρωσαν τη συμφωνία.Tο 1936 κατοικούσαν στη Λέρο περίπου 7500 Ιταλοί, ήταν το μοναδικό νησί των ιταλοκρατούμενων Δωδεκανήσων όπου ο Ιταλοί ξεπερνούσαν σε πληθυσμό τους ντόπιους.Το 1936 στον κόλπο του Λακιού στο μεγαλύτερο φυσικό λιμάνι της Ανατολικής Μεσογείου οι Ιταλοί δημιούργησαν τον κύριο ναύσταθμό τους στα Δωδεκάνησα.