Ο άρρωστος βοσκός και ο Ιπποκράτης

Μια άλλη ιστορία που λένε οι βοσκοί της Κω στη Ζυιά και σήμερα ακόμα, (εμένα μου την αφηγήθηκε ο γερο-Νιότης που είχε το καφενείο στην πλατεία του χωριού το καλοκαίρι του 1968), μας διηγείται ότι κάποιος «πιστικός» αρρώστησε βαριά και συνεχώς αδυνάτιζε. 

Πήγε λοιπόν στον Ιπποκράτη για να του ζητήσει να τον θεραπεύσει. Όμως με μεγάλη του στεναχώρια άκουσε από το στόμα του μεγάλου γιατρού ότι η ασθένεια του δε θεραπεύεται και γι’ αυτό του σύστησε να γυρίσει στη μάντρα του για να πεθάνει εκεί. Ο βοσκός απελπισμένος γύρισε στο μαντρί του γεμάτος απογοήτευση και μελαγχολία. Μια μέρα εκεί που ήταν σκυμμένος και άρμεγε τις κατσίκες του, είδε ένα μεγάλο πράσινο φίδι να πίνει γάλα από την καρδάρα που είχε προηγουμένως γεμίσει και ήταν λίγα μέτρα πιο κει. Για μια στιγμή το φίδι, από το γάλα το πολύ που είχε πιει έκαμε εμετό και έβγαλε ένα ασπροπράσινο υγρό. 

Ο Τσοπάνος τότε σκέφτηκε ότι η ζωή του δεν άξιζε τίποτα αφού όπως του είπε ο γιατρός θα πέθαινε γρήγορα με δυνατούς πόνους. Μάζεψε λοιπόν τον εμετό του φιδιού και τον έφαγε, πιστεύοντας ότι το δηλητήριο του φιδιού θα έφερνε πιο γρήγορα το τέλος του και θα τον απάλλασσε από τους φοβερούς πόνους. Όμως με μεγάλη του έκπληξη ένοιωσε τα σωθικά του να δυναμώνουν και να υποχωρούν οι πόνοι. 

Σε δυο μέρες δυναμωμένος και εφτάγιανος πήγε και βρήκε τον Ιπποκράτη και του είπε: «Ιπποκράτη εσύ με καταδίκαζες σε θάνατο και να τώρα που είμαι γιατρεμένος και δυνατός σαν πρώτα». Τότε ο Ιπποκράτης του απάντησε: «πως μπορούσα να φανταστώ ότι θα έβρισκες πράσινο φίδι, που είχε πιει γάλα κατσίκας και έκαμε εμετό, τον οποίο θα ‘πρεπε να φας, για να γίνεις καλά». Ο Τσοπάνης τον έβλεπε καλά-καλά ακούγοντας τα λόγια του και γύρισε στο μαντρί του γεμάτος θαυμασμό για τις γνώσεις του μεγάλου γιατρού.

Θεοδόσης Διακογιάννης

Φωτογραφία-Österreichische Nationalbibliothek, Austrian National Library