Φιλητάς ο Κώος

Ο Φιλητάς από τον Ροδόλφο Αμοέδο, 1887. 

Λίγα γνωρίζουμε για το σημαντικότερο πνευματικό πρόσωπο στα πρώτα χρόνια του ελληνιστικού πολιτισμού. 

Ο Φιλητάς ο Κώος [περίπου 340 -περίπου 285 π.Χ.] ήταν ποιητής της ελληνιστικής περιόδου, γιος του Τηλέφου. Αποκόμισε αναγνώριση τόσο στην ποίηση όσο και στη λογοτεχνία, στο βαθμό που είναι γνωστό. 

Θεωρείται ο πρώτος που ονομάστηκε «ποιητής  και ακαδημαϊκός» [ποιητής κριτικός]. 

Ήταν δάσκαλος του Θεόκριτου όσο και του Φιλαδέλφου, για αυτό θεωρείται ότι είχε μεγάλη επιρροή στην ανάπτυξη του Mouseion[μουσείου] στην Αλεξάνδρεια, ενός ακαδημαϊκού ιδρύματος που περιλάμβανε τη διάσημη Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας. 

Το έργο του αναγνωρίστηκε από τον Θεόκριτο, Καλλίμαχο και άλλους. Κατατάσσεται στους πρώτους εκπροσώπους της αλεξανδρινής περιόδου. Φημιζόταν για το ενδιαφέρον του για τις σπάνιες λέξεις, το οποίο πιστοποιείται από το γλωσσογραφικό του έργο,καθώς και στην ιδιότητα του ως ελεγειακού ποιητή.  Η ελεγεία είναι κάθε ποίημα που αναπτύσσεται σε δίστιχα. 

Σπουδαία έργα του ήταν η «Δήμητρα» και το «Άτακτοι γλώσσαι» με συλλογή λέξεων δυσνόητων και σπάνιων που προέρχονταν από παλαιότερα ποιήματα. Αναφέρεται από τον µαθητή του Ερµησιάνακτα αλλά και από Λατίνους ποιητές, όπως ο Προπέρτιος και ο Στάτιος, πρωτίστως για την εξέχουσα ελεγειακή του δημιουργία χάρη στην οποία τιµήθηκε από τους αρχαίους Κώους µε την ανέγερση ενός χάλκινου αγάλµατος. 

Ελάχιστα αποσπάσµατα σώζονται από το έργο του.

Γεωδίφης

Παιδί της Ρέας,τριλογία