Η υπερβολική πίεση μεταξύ των τεκτονικών πλακών μπορεί να τις αναγκάσει να γλιστρήσουν και να οδηγήσουν το έδαφος σε ρήξη. Τότε μια σειρά από σεισμικά κύματα σχηματίζονται στο υπόκεντρο (σε αντίθεση με το επίκεντρο, το σημείο ακριβώς πάνω από την επιφάνεια). Τα σεισμικά κύματα μεταφέρουν την ενέργεια μακριά από τον εστιακό χώρο του σεισμού, μέχρι αυτή σταδιακά να απορροφηθούν εντελώς και τότε παύουν. Τα σεισμικά κύματα διακρίνονται σύμφωνα με τον τρόπο με τον οποίο ταξιδεύουν. Τα πρώτα κύματα που κινούνται πιο γρήγορα ή πρωτογενή κύματα P, φθάνουν στους σεισμογράφους πρώτα, και σαν αστραπή πριν από κεραυνό, μπορεί να προσφέρουν πολύτιμα δευτερόλεπτα προειδοποίησης πριν ξεκινήσει πραγματικά η κίνηση. Έχουν τη μεγαλύτερη ταχύτητα και σε γρανίτη διανύουν περίπου 6 χιλιόμετρα ανά δευτερόλεπτο. Τα P-κύματα προκαλούν στον βράχο να διαστέλλεται και να συστέλλεται καθώς περνούν μέσα από αυτό. Τα δευτερογενή ή S-κύματα, εκτοπίζουν το υλικό σε ορθές γωνίες ως προς την πορεία τους και φτάνουν στην επιφάνεια αργότερα. Ταξιδεύουν πιο αργά από τα P και έχουν ταχύτητα κίνησης στο γρανίτη περίπου 3,6 χιλιόμετρα ανά δευτερόλεπτο. Σαν κύματα του ωκεανού, τα δευτερογενή προκαλούν τη μεγαλύτερη ζημιά και μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα μπορούν να καταστρέψουν ολόκληρες πόλεις. Πηγή-Popular Mecchanics
Γεωδίφης
