Κήπος De Vecchi
Σε αυτό τον κήπο λέγεται ότι χαλάρωνε ο διοικητής της Δωδεκανήσου, De Vecchi, ο πιο μισητός από τους Ιταλούς κατακτητές.
Ο Cesare Maria De Vecchi [1884-1959] πριν ακόμη γίνει διπλωμάτης/στρατιωτικός ήταν πετυχημένος δικηγόρος στο Τορίνο, ζωγράφος και συγγραφέας.
Ο De Vecchi εκτός από αυταρχικός ήταν θρησκόληπτος, πολύ καθολικός και ιδιαίτερα προληπτικός.
Για τον Μουσολίνι εκτός από έμπιστος συνεργάτης ήταν μετρ του κοπλιμέντου. Ο De Vecchi ήταν πολύ δεμένος με τη μοναρχία, και ήταν πιο ακραίος από τον ίδιο Μουσολίνι. Θεωρούσε τον εαυτό του «τετράποδο της επανάστασης» όχι άδικα αφού αναρριχήθηκε στην τετραρχία του Φασιστικού Κόμματος, η οποία οργάνωσε το 1922 την πορεία προς τη Ρώμη που οδήγησε στην εξουσία τον Μουσολίνι.
Ως κυβερνήτης των ιταλοκρατούμενων Δωδεκανήσων [1936 εως τις 27 Νοεμβρίου 1940], ήταν ανηλεής καθώς με σκληρά μέτρα επεδίωξε τον εξιταλισμό των ντόπιων, θεωρώντας ανεπαρκείς τις ενέργειες του προκατόχου σχετικά πιο ήπιου Μάριο Λάγκο.
Μέχρι τέλη του 12ου αιώνα η τοποθεσία που βρίσκεται σήμερα ο κήπος ήταν κάτω από την θάλασσα. Μετά έφτασαν οι Ιωαννίτες Ιππότες έφτιαξαν το κάστρο το οποίο έθρεψε την ξηρά πάνω στην οποία θεμελιώθηκε το 1926 το Διοικητήριο[Κυβερνείο,Reggenza]του Fausto.
Ο κήπος όπου περνούσε τον ελεύθερο του χρόνο ο άνθρωπος που με τις αποφάσεις του καθόριζε τις τύχες των Κώων, θεωρείται μία καλαίσθητη γωνιά με ιδιαίτερο γεωαρχαιολογικό, αρχιτεκτονικό και ιστορικό ενδιαφέρον.
Προς την Πλατεία Πλατάνου, κοντά στην γέφυρα, ο κήπος έχει περιφραχθεί από μία αριστοτεχνική κατασκευή που στέκει πάνω σε βάση η οποία αποτελείται από τραβερτίνη του Πυλίου. Η περίφραξη περιλαμβάνει δύο κίονες από ντόπιο γρανιτοειδές [μονζονίτη του Ελαιώνα] ίσως από την γειτονική παλαιοβασιλική του Αγ.Γεωργίου. Οι μεσαίοι κίονες είναι από μάρμαρο τσιπολίνο της Καρύστου μάλλον από την Ανατολική Στοά της ρωμαϊκής περιόδου. Το κιονόκρανο κορινθιακού ρυθμού ίσως είναι από την γιγαντιαία παλαιοβασιλική του Αγ.Γεωργίου.
Πάνω από τους κίονες ξεχωρίζει η ζωφόρος από ντόπιο μάρμαρο που έχει υποστεί αποσάθρωση. Πιθανόν αυτό το τμήμα να έχει σχέση με το ρωμαικό θέατρο του Αμπάβρη.
Η είσοδος προς τον κήπο περιέχει μεταλλική πόρτα με πλαίσιο φτιαγμένο από κίονες μονζονίτη. Πάνω της έχει τοποθετηθεί ένα αταύτιστο αρχιτεκτονικό μαρμάρινο μέλος που τελευταία φέρει ρωγμή από τον σεισμό του 2017.
Δυστυχώς ο κήπος παραμένει κλειστός και μη επισκέψιμος για το κοινό εδώ και χρόνια.
Οτι και να ήταν ο De Vecchi, ο κήπος του αν και εγκαταλελειμμένος είναι μία από τις πιο ελκυστικές και ενδιαφέρουσες γωνιές της πόλης, σε μία διάσημη πλατεία.
Πρόκειται για υπαίθριο έργο τέχνης με πολύτιμα και σπάνια υλικά από την μακραίωνη ιστορία της πόλης που πρέπει πάση θυσία να αναδειχθεί, εφόσον πρώτα συντηρηθεί.
Γεωδίφης
Πηγές:
1.Ιστορία των σεισμών της Κω, 2018-2023
2. Ιστορία της Νήσου Κω-Β.Χατζηβασιλείου
3. Παιδί της Ρέας, τριλογία
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΥΛΙΚΟ
Στις 13 Δεκεμβρίου 1936, ο De Vecchi φθάνει στην Ρόδο.
Η γεωλογία του Κήπου De Vecchi
Είσοδος στον Κήπο De Vecchi, στην Πλατεία Πλατάνου του Ιπποκράτη, πιο κλειδωμένος και εγκαταλελειμμένος από ποτέ.Γιατί αδέλφια;Ανοιξτε τον και διηγηθείτε την ιστορία του διαβόητου τετράρχη, μιλήστε για το οθωμανικό νεκροταφείο, για το μεσαιωνικό τείχος της πόλης, για την ελληνιστική Κω, για τον Αη Γιώργη την περίφημη παλαιοβασιλική που οι κίονες της στολίζουν σήμερα την είσοδο ενός κήπου με τόση ιστορία.
Πλατεία Πλατάνου με τον Κήπο δεξιά το 1937.
Ο De Vecchi στην Κω, τέλη δεκαετίας του ΄30.
Κήπος De Vecchi, σημαδεμένος από τον Εγκέλαδο -για την επόμενη φορά!
Κήπος De Vecchi,2023.
De Vecchi και M.Lago στην Ρόδο, το 1936.
Cesare Maria De Vecchi, διοικητής της Δωδεκανήσου[1936-1940] στον Πλάτανο του Ιπποκράτη. Διακρίνεται πίσω η μαρμάρινη επιγραφή των Ιταλών προς τιμή του Πατέρα της Ιατρικής η οποία σήμερα είναι πεταμένη σε μία αποθήκη. Καταδίωξε τον ντόπιο πληθυσμό,εφάρμοσε τους φυλετικούς νόμους με φθόνο, κατέστειλε τη θρησκευτική αυτονομία, επανέφερε βίαιες πρακτικές και ήταν γνωστός για την αλαζονεία και την υπεροψία του.Το τέλος του; Καταζητούμενος στο τέλος του πολέμου από τις ιταλικές αρχές, παρέμεινε κρυμμένος έως ότου εμφανίστηκε στην Ρώμη το Δεκέμβριο του 1946. Έχοντας αποκτήσει διαβατήριο Παραγουάης, μετακόμισε στην Αργεντινή τον Ιούνιο του 1947. Επέστρεψε στην Ιταλία μόλις τον Ιούνιο του 1949, αφού το Ανώτατο Δικαστήριο ακύρωσε χωρίς αναβολή την ποινή του με την οποία είχε καταδικαστεί σε 5 χρόνια φυλάκιση, επειδή προώθησε και διηύθυνε την πορεία στη Ρώμη.Τον Δεκέμβριο εκείνης της χρονιάς υπέστη εγκεφαλική αιμορραγία, η οποία τον άφησε ημιπληγικό. Έμεινε έτσι μέχρι το θάνατό του το 1959.
Cesare Maria De Vecchi, διοικητής της ιταλοκρατούμενης Δωδεκανήσου, φωτογραφία από τον γάμο της κόρης του Pia,1939. Πριν από χρόνια η κόρη του πουλούσε το αρχείο του πατέρα της στην Ρώμη, άκουσα ότι μεσολάβησε ο δήμος της Κω για την απόκτηση του χωρίς όμως επιτυχή κατάληξη. Τι απέγινε; Δεν το γνωρίζω...