Η τελευταία λύση των αρχαίων Κώων στην έλλειψη σιταριού του 3ου αιώνα π.Χ
Στην οδό Αγ.Νικολάου απέναντι από τον Βωμό/Ναό του Διόνυσου, δυτικά από την πλατεία Ανταγόρα διακρίνονται ερείπια από ένα κτίριο τουλάχιστον 3μ. κάτω από το τρέχον επίπεδο της πόλης Κω. Για τους αρχαιολόγους είναι ένα συγκρότημα δημόσιου ενδιαφέροντος. Αλλά μέχρι σήμερα παραμένει άγνωστη η ταυτότητα του.
Η αρχαιολογική έρευνα εντόπισε τμήμα ενός σημαντικού ρωμαϊκού κτιρίου, το οποίο χτίστηκε πάνω στα θεμέλια της ανατολικής στοάς της Αγοράς. Στη θέση του προηγουμένως υπήρχε παλαιότερο κτίριο ελληνιστικής περιόδου που μάλλον καταστράφηκε από τον σεισμό του 198/199 π.Χ από το Ρήγμα της Ν.Ρόδου.
Το κτίριο με περίστυλο αίθριο [2ης κατασκευαστικής φάσης, 2ου αιώνα π.Χ] είχε ψηφιδωτό δάπεδο που απεικόνιζε παράσταση θηριομαχίας με ζώα από την άγρια φύση της Κω. Νότια του αιθρίου βρέθηκαν οστά ζώων, κάτι που έχει αποδοθεί σε υπολείμματα γευμάτων.Τα ερείπια αποτελούνται από τοπικά υλικά [κόκκινο ιγνιμβρίτη του Τηγανιού Κεφάλου και λευκό χονδρόκοκκο μάρμαρο του Δίκαιου].
Κατά τις ανασκαφές βρέθηκε ελληνιστική επιγραφή [294-288 π.Χ] με ψήφισμα προς θεσσαλικές πόλεις.Πρόκειται για την περίοδο που η Κως αντιμετώπιζε έλλειψη σιτηρών από μία ιστορική ξηρασία. Το γεγονός αυτό το ανέφερε και ο Ηρώνδας. Πρέπει να ήταν η πιο σημαντική ξηρασία του νησιού, μετά την περίοδο του Χαλκού.
Το κτιριακό συγκρότημα βρισκόταν δίπλα στο κυκλικό κτίσμα της θεάς Φορτούνας [Τύχη]. Συχνά τα ρωμαϊκά χρόνια κοντά στον Ναό της Φουρτούνας υπήρχε ένας λατρευτικός χώρος με την Febris [θεότητα του πυρετού που συνδέεται με την ελονοσία, προερχόμενη από τον ετρούσκικο θεό Februus] και την Spes [Σπεράνζα, από τα Λατινικά: Spes, η προσωποποίηση στην ρωμαϊκή μυθολογία της ελληνικής θεότητας της Ελπίδας].
Η Ελπίδα είναι παραδοσιακά η «τελευταία θεά» [στα Λατινικά: Spes Ultima Dea], μια έκφραση που βρίσκεται στο δημοφιλές ρητό «η ελπίδα είναι η τελευταία που πεθαίνει». Σύμφωνα με τον μύθο του κουτιού της Πανδώρας, είναι η τελευταία λύση για τον άνθρωπο.
Η Ελπίδα[Spes] τιμήθηκε ως θεά από την αρχαιότητα και κυρίως κατά την αυτοκρατορική περίοδο.Η Spes με τον Αντωνίνο Πίο κατέλαβε θρησκευτική αξία με την αναπαραγωγή της όμορφης γυναίκας του Faustina σε μια σειρά νομισμάτων που την απεικόνισαν ως «diva Spes». Ο αυτοκράτορας ήθελε με κάθε τρόπο να υπενθυμίζει την ευεργετική δράση της Faustina σε όσους ελπίζουν σε αυτή. Σύντομα η λατρεία της έλαβε πολιτική απόχρωση καθώς αντιπροσώπευε συμβολικά την αυτοπεποίθηση για μια ευτυχισμένη αυτοκρατορική διαδοχή.
Οι αρχαίοι Κώοι είναι βέβαιο ότι βρέθηκαν σε απόγνωση κατά την διάρκεια της σοβαρής ξηρασίας του 3ου αιώνα π.Χ. Μέσα στην απελπισία τους ίσως απευθύνθηκαν σε Ναό της Ελπίδας που μπορεί να υπήρχε στην πόλη.
Το συγκρότημα ρωμαϊκής περιόδου που οικοδομήθηκε μετά τον σεισμό του 198 π.Χ πρέπει να καταστράφηκε από τον σεισμό του 334 μ.Χ[όπως αυτό της Τύχης]. Το κοντινό σεισμικό επίκεντρο όπως και τα αλλουβιακά εδάφη που θεμελιώθηκε το κτίριο δεν μπόρεσαν να ανταποκριθούν στην ισχυρή σεισμική δόνηση η οποία κατά πάσα πιθανότητα προήλθε από το Ρήγμα Ula-Oren του συστήματος Gokova.
Γεωδίφης
Πηγές:
1.Βικιπαίδεια
2.Υπουργείο Πολιτισμού, odysseus.culture.gr/
3. Ιστορία των σεισμών της Κω,2018-2023
4.Παιδί της Ρέας,τριλογία
5.Κώια-Ιακ.Ζαρράφτη
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΥΛΙΚΟ
Αρχιτεκτονικά μέλη πιθανώς από τον αρχαίο ναό της Ελπίδας.