Στην Νίσυρο της δεκαετίας του ΄20

Σε επιχρωματισμένη φωτογραφία το λιμάνι της Νισύρου γύρω στο 1936. Μεταξύ 1921-1924 ο γεωλόγος και εξερευνητής Ardito Desio [1897-2001] πραγματοποίησε δύο αποστολές στα Δωδεκάνησα. 

Πέρασε από την Νίσυρο και μεταξύ άλλων έγραψε: «Με πληθυσμό η Νίσυρος 3158 κατοίκους έχει 3 οικιστικά κέντρα από τα οποία μόνο το μεγαλύτερο, το Μανδράκι είναι κοντά στην ακτή.Τα άλλα δύο,ο Εμπορειός και τα Νικιά συναντώνται ψηλότερα στο ανατολικό χείλος του κρατήρα.Οι δρόμοι που ενώνουν τα κέντρα είναι χωμάτινοι. Απουσιάζει ένα καλό λιμάνι και οι μόνες αποβάθρες είναι στο Μανδράκι και στους Πάλους.Γύρω από το νησί υπάρχουν ηφαιστειακά νησιά.Το πιο σημαντικό είναι το Γυαλί το οποίο αποτελεί μέρος από ένα υποθαλάσσιο κρατήρα.Το ηφαίστειο της Νισύρου σχηματίστηκε στο πυθμένα μιας αρχαίας θάλασσας και αναδύθηκε σιγά σιγά  από λάβες τραχυανδεσιτικές που τοποθετούνταν η μία πάνω στην άλλη εως ότου φτάσει το ύψος το 695μ.Στην κορυφή ανοιξε ο κρατήρας ο οποίος σήμερα περιτριγυρίζεται από μικρότερους υδροθερμικούς.Δεν είναι γνωστές οι ιστορικές εκρήξεις του ηφαιστείου παρα μόνο υδροθερμικές όπως αυτή του 1871-1873 η οποία συνοδεύτηκε από εκπομπές λάσπης,υδρατμών και υδρόθειου.Το νησί έχει ιαματικές πηγές και γι αυτό υπάρχουν υδροθεραπευτικές εγκαταστάσεις στο Μανδράκι και τους Πάλους. Μέχρι τον προηγούμενο αιώνα οι κάτοικοι εκμεταλεύονταν το θείο το οποίο σχηματίζει σημαντικά αποθέματα στον κρατήρα».

Γεωδίφης