Belemnites

Τα απολιθωμένα λείψανα των εξαφανισμένων σαρκοφάγων κεφαλόποδων, belemnites, διαδραμάτισαν σημαντικό ρόλο στη μεσαιωνική ιατρική. Η πρώτη γραπτή αναφορά τους προέρχεται από τον Έλληνα φιλόσοφο Θεόφραστο, ο οποίος έζησε τον 4ο και 3ο αιώνα π.Χ. Τα έλεγε lyngurium, δηλαδή λύγκα ούρων και πίστευε ότι είχαν ταφεί και στερεοποιηθεί. Ο Πλίνιος ο Πρεσβύτερος, τον 1ο αιώνα μ.Χ., δεν πίστευε ότι ήταν lyngurium και για πρώτη φορά τα θεωρούσε ως πολύτιμο λίθο αν και δεν το αναγνώριζε ως απολιθωμένο είδος.Το 1823 ο Αγγλος φυσιοδίφης John Samuel Miller  ταξινόμησε τους belemnites ως κεφαλόποδα. Το όνομα προέρχεται από το αρχαίο ελληνικό βέλεμνον που σημαίνει βέλος εξαιτίας του σχήματος του. Μετά από μια καταιγίδα, μερικές φορές εκτίθενται στο έδαφος, έτσι αρκετοί πίστευαν ότι είχαν προέλθει από αστραπές που έπεσαν από τον ουρανό. Αυτή η θεώρηση εξακολουθεί να υφίσταται σε τμήματα της αγροτικής Βρετανίας. Στη γερμανική λαογραφία οι belemnites είναι γνωστοί με τουλάχιστον 27 διαφορετικά ονόματα. Στη νότια Αγγλία,  χρησιμοποιήθηκαν για να θεραπεύσουν τους ρευματισμούς, τα πονεμένα μάτια (που μόνο επιδείνωσαν το πρόβλημα) και, στη Δυτική Σκωτία τα έβαζαν στο νερό για να θεραπεύσουν τη νόσο στα άλογά τους. Σήμερα ξέρουμε ότι έζησαν από 234 εως 175 εκ.χρόνια πριν. Προήλθαν πιθανότατα από το ασιατικό τμήμα του Ωκεανού της Πανθάλασσας γύρω από τις ανατολικές ακτές της αρχαίας ηπείρου της Λαυρασίας.

Γεωδίφης