«Πάγος των Θεών»
Πανέμορφο κομμάτι από «καπνισμένο» χαλαζία. Φωτογραφία-A.McGrath.
Έχει την ίδια χημική φόρμουλα με τον κανονικό χαλαζία, SiO2 [διοξείδιο του πυριτίου], αλλά το θολό καφέ χρώμα προκαλείται από φυσική ακτινοβολία, και τα ίχνη από αλουμίνιο μέσα στο κρυστάλλινο πλέγμα.
Μια πολύ σκούρα καφέ έως μαύρη αδιαφανή ποικιλία είναι γνωστή ως morion, το όνομα προέρχεται από μια λανθασμένη ανάγνωση του mormorion του Πλίνιου του Πρεσβύτερου.
Ο χαλαζίας είναι ένα σκληρό, κρυσταλλικό ορυκτό αποτελούμενο από πυρίτιο (διοξείδιο του πυριτίου). Τα άτομα συνδέονται σε ένα συνεχές πλαίσιο SiO4 πυριτίου-τετράεδρων οξυγόνου, με κάθε οξυγόνο να μοιράζεται μεταξύ δύο τετραέδρων, δίνοντας έναν συνολικό χημικό τύπο του SiO2.Είναι το μοναδικό ορυκτό που αποτελείται αποκλειστικά από πυρίτιο και οξυγόνο.
Είναι πολύ διαδεδομένο ορυκτό, που απαντά σε πολλές ποικιλίες και περιέχει κυρίως διοξείδιο του πυριτίου, με απειροελάχιστες προσμίξεις λιθίου, νατρίου, καλίου και τιτανίου, και του οποίου μία ποικιλία είναι γνωστή ως ορεία κρύσταλλος, ενώ άλλες ποικιλίες είναι πολύτιμοι και ημιπολύτιμοι λίθοι.
Ένας κρύσταλλος χαλαζία όταν τοποθετείται σε ηλεκτρικό πεδίο ταλαντώνεται με σταθερή συχνότητα και χρησιμοποιείται για τον έλεγχο συσκευών που απαιτούν ακριβή ρύθμιση.
Η λέξη Quarz, χρησιμοποιείται από το πρώτο μισό του 14ου αιώνα στα γερμανικά και η οποία προήλθε από τον όρο της πολωνικής διαλέκτου kwardy, που αντιστοιχεί στα τσεχικά ο όρος tvrdý («σκληρός»).
Το όνομα, χαλαζίας στην ελληνική προέρχεται από το χαλάζι και χρησιμοποιείται τουλάχιστον από την ελληνιστική περίοδο.Συχνά αναφέρεται ως ο «πάγος των Θεών» επειδή πίστευαν ότι κάποιος μπορούσε να ξεδιψάσει κρατώντας ένα κρύσταλλο χαλαζία στο στόμα του.
Γεωδίφης με πληροφορίες από το USGS
