Από το άγραφο ημερολόγιο ενός Κώου αγρότη

Μεγάλωσα στα χωράφια, μπορεί να μην έμαθα γράμματα ,αλλά η ίδια η ζωή και η γη με έκαναν καθηγητή. 

Σήμερα η μνήμη έχει χαθεί κι όμως εκεί έξω όλα έχουν μνήμη. Η γη, τα δέντρα, τα φυτά θυμούνται τα πάντα, και τους δημιουργούς τους. Οι άνθρωποι ξεχνάνε, φίλε μου.

Αυτά θυμούνται!

Εμείς παντρευόμασταν τη γη.Η ησυχία, η σιωπή και η φτώχεια, ήταν στην καρδιά όσων δούλευαν στο χωράφι. 

Εμείς μιμούμασταν την φύση, ποτέ δεν την πολεμήσαμε.Κάναμε τα θελήματα της, την σεβόμασταν, την αγαπούσαμε δεν ήμασταν ξένοι με αυτή.

Η σκιά των δένδρων μας έδινε μια περίεργη ομορφιά.

Θυμάμαι και ονειρεύομαι αυτές τις στιγμές.Πως να τις ξεχάσω, θα τις έχω πάντα στην καρδιά μου.

Οι άνθρωποι πια δεν ξέρουν τι κάνουν στη γη, λυπάμαι που το λέω. Την πονάνε αντί να την γιατρεύουν.

Εμείς ποτέ δεν νιώθαμε μοναξιά στα χωράφια, αυτά ήταν τα βιβλία για όλους εμάς.

Δεν μαθαίνουμε πια από τα μαθήματα τους, είμαστε τυφλωμένοι από την ανοησία την οποία έχουμε κάνει εξυπνάδα.

Θυμάμαι αρχές Αυγούστου καθαρίζαμε τα χαντάκια και τα ποτάμια και περιμέναμε τις βροχές, ήταν μια τελετουργία ο καθαρισμός τους.Λες και καθαρίζαμε την ψυχή μας.

Αρχές Σεπτεμβρίου, πριν από τα πρωτοβρόχια τον Αύγουστο τότε ήταν χειμώνας.

Μαζεύαμε 10 τόνους σιτάρι τότε στην εξοχή, στο Ψαλίδι, εκεί στα χωράφια του ψηλού , του λεβέντη του Μακροστεφανή. Για να μην πιάσουν μαύρη «ψύρρα» βάζαμε φύκια απο τη θάλασσα και φύλλα από το Δίκιο και φτιάχναμε πυραμίδες για να μην βρέχεται. 

Τότε φτιάχναμε αυλάκια στα χωράφια για να φεύγει το νερό. 

Όσο ήταν οι αγροφύλακες τα χωράφια της Κω ήταν πεντακάθαρα, γεμάτα υγεία -από τότε όλα πάνε μόνα τους.

Ο πατέρας μου, έλεγε: «Ενας πατέρας έδωσε ένα ολόκληρο αμπέλι στο παιδί του και ο γιος του δεν του έδωσε ένα τσαμπί σταφύλι».

Εγώ ποτέ δεν το έκανα. Έμαθα να είμαι δίπλα στους άλλους, αυτά μου μάθανε το χωράφια, οι δάσκαλοι μου.

Αυτά και άλλα πολλά μου ψιθύρισε ο καλός φίλος και γείτονας Μουσταφάς Τσελεπής, ένα πρωινό στον καφενέ του, εκεί στο πεζοδρόμιο της Οδό Μετσόβου με τις τρεις καρέκλες και το μικρό τραπέζι.

Γεωδίφης

Στην φωτογραφία του 1956-1957, από το Τσιλιμπίρι πάνω από το Ασκληπιείο Κω είναι ο Μουσταφάς και ο αδελφός του Σερίφης Τσελεπής, ο Γιώργος Κοινάρα με το μαντήλι και ένας βοσκός, του οποίου δεν θυμάται το όνομα του ο Μουσταφάς.