Το θεραπευτικό σαπούνι!

«Εἶτα κατὰ Ὀκτώβριον, ἅμα ἤνοιγαν τὰ ἐλαιοτριβεῖα, ἔπαιρνεν ἕνα εἶδος πῆχυν, ἓν πενηντάρι ἐκ λευκοσιδήρου, μίαν στάμναν μικράν, κ᾽ ἐγύριζεν εἰς τὰ ποτόκια, ὅπου κατεστάλαζαν αἱ ὑποστάθμαι τοῦ ἐλαίου, κ᾽ ἐμάζωνε τὴν μούργα»,Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, η Σταχομαζώχτρα.

Από την Αγριά Βόλου, πράσινο σαπούνι, δεκαετία ΄50.Διατηρείται μέχρι τις μέρες μας. 

Τα έφερνε στην Κω ο έμπορας Αχιλλέας Μουζάκης από τον Βόλο ή από την Χίο. 

Το έφτιαχναν από ελαιόλαδο, του οποίου οι εξαιρετικά θεραπευτικές ιδιότητες είναι γνωστές από τους Ασκληπιάδες. 

Παλιά το λάδι που περίσσευε δεν το πετούσαν,το έκαναν σαπούνι. Η μούργα[από την αρχαία λέξη αμόργη], το κατακάθι του λαδιού ήταν ότι καλύτερο για την παρασκευή του.

Τίποτα δεν πήγαινε χαμένο.Οι παλιοί είχαν μια λύση για το κάθε τι.

Το πράσινο σαπούνι θεωρείται ξεπερασμένο από πολλούς καθώς νομίζουν ότι είναι για τους παππούδες και τις γιαγιάδες του χωριού και προτιμούν τα πιο αρωματικά, βιομηχανοποιημένα κρεμοσάπουνα.

Όμως, εκτός από απολυμαντική έχει θεραπευτική δράση ενάντια σε δερματικές παθήσεις, όπως είναι η ψωρίαση και η δερματίτιδα, ενώ το μεγαλύτερό του πλεονέκτημα παραμένει η προστασία του δέρματος από την αφυδάτωση και την ξηρότητα.

Γεωδίφης