Eργαστηριακά δημιουργήματα αφαιρούν από τη φύση την ποικιλομορφία της.

Μέσα σε λίγα χρόνια η ελληνική φύση έχασε εκατοντάδες ποικιλίες σιταριού, μηλιάς, καλαμποκιού, ντομάτας κ.τ.λ. Πολλές φυλές χοίρων, προβάτων, αιγών, πουλερικών, αγελάδων, εξαφανίζονται. Σήμερα στη Μεσόγειο ιππεύουν αγγλικά άλογα. Ποικιλίες και φυλές που επέζησαν για αιώνες, ταξίδεψαν από διάφορες χώρες μαζί με τους κατοίκους τους και εξελίχθηκαν στον τόπο που μεταφέρθηκαν αναπτύσσοντας ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, όμως σήμερα χάνονται ή έχουν ήδη εξαφανιστεί. Αφήνοντας τις ποικιλίες να εξαφανιστούν, χάνουμε και την ευκαιρία να παράγουμε μοναδικά προϊόντα που θα είχαν μεγαλύτερο εκτόπισμα στην αγορά. Όπως εξηγούν οι ειδικοί ,όταν καλλιεργούμε στην Ελλάδα το υβρίδιο ντομάτας που φτιάχτηκε στην Γερμανία, η ντομάτα αυτή είναι υποδεέστερη από εκείνη  που καλλιεργείται εκεί. Η πολιτική των εταιρειών είναι καθαρή: ομοιόμορφα προϊόντα με ομοιόμορφη γεύση προϊόντα εξαρτημένα από τα χημικά. Πρέπει να προετοιμαστούμε για το νέο εγχείρημα, τα γενετικά τροποποιημένα προϊόντα. Από τις εκατοντάδες ποικιλίες ζώων και φυτών που χάνονται ή ήδη έχουν χαθεί παρουσιάζεται μία αντιπροσωπευτική λίστα:

1. Kορόμηλα πορτοκαλιά και μαύρα. Πολύ παραγωγική ποικιλία κορόμηλων. Υπάρχουν λίγα δέντρα κυρίως στην περιοχή της Τρίπολης.

2. Βραχυκερατική φυλή αγελάδας. Kρεατοπαραγωγική φυλή. Δίνει πολύ καλή ποιότητα κρέατος, αλλά δεν έχει μεγάλη παραγωγή σε γάλα. Είναι μικρόσωμη, ζυγίζει μόνο 300 κιλά. Σήμερα έχουν απομείνει πολύ λίγα ζώα στον ορεινό όγκο της ηπειρωτικής Ελλάδας, στα Ιόνια νησιά περίπου χίλια και στις Πρέσπες μόνο 4-5 θηλυκά.

3. Kόκκινο πρόβατο. Λέγονται έτσι γιατί τα δέρμα τους κάτω από το μαλλί είναι κόκκινο. Υπάρχουν τρεις παραλλαγές αυτής της ράτσας προβάτου: μία στην Εύβοια, μία στην Kεφαλονιά και στην Ιθάκη και μία στο Πήλιο. Είναι πολύ καλά γαλακτοπαραγωγικά ζώα και έχουν πολύ καλή πολυδυμία, δηλαδή γεννούν πολλά μικρά. Από τον σωματότυπό τους φαίνεται ότι είναι απόγονοι του αρχαίου συριακού προβάτου. Σε όλες τις παραλλαγές τους επιβιώνουν 20.000 στην Kεφαλονιά, 3.000 στην Ιθάκη, λιγότερα από 5.000 στην Εύβοια και πολύ μικρότερος πληθυσμός στο Πήλιο.

4. Ντομάτες Kαρδιά Βούβαλου. Ιταλική ποικιλία που ήρθε στην Ελλάδα τον περασμένο αιώνα και έχει εγκλιματιστεί, ενώ εξαφανίστηκε από την Ιταλία. Καλλιεργείται σε μικρά χωράφια και κυρίως σε κήπους στην Πίνδο, τη Ροδόπη και είναι εξαπλωμένη σε όλη τη χερσόνησο του Αίμου μέχρι τη Ρωσία.

5. Δαμάσκηνα Μπερεκέτια. Η φράση «είναι μπερκέτι» που χαρακτηρίζει κάτι πολύ γλυκό έχει βγει από αυτήν την ποικιλία δαμάσκηνου, που είναι κίτρινο και όχι μαύρο όπως έχουμε συνηθίσει. Τα δαμάσκηνα ήρθαν από τη Συρία και συγκεκριμένα τη Δαμασκό από όπου πήραν και το όνομά τους, τον 5ο π.Χ. αιώνα. Η συγκεκριμένη ποικιλία καλλιεργείται τουλάχιστον από τη Βυζαντινή περίοδο και είναι πολύ παραγωγικό δέντρο που δίνει καρπούς με άρωμα και ιδιαίτερα γευστικά χαρακτηριστικά. Παλιά καλλιεργούνταν σε όλη την Ελλάδα και ιδιαίτερα στα νησιά. Σήμερα έχουν μείνει λίγα δέντρα στον Θεσσαλικό κάμπο και στο Πήλιο.

6. Μαύρο γουρούνι. Παρόλο που οπτικά μοιάζει με αγριογούρουνο, το μαύρο γουρούνι είναι ελληνική οικιακή φυλή γουρουνιού. Είναι η αρχαιότερη ράτσα γουρουνιών που γνωρίζουμε. Μαζί με άλλες ράτσες γουρουνιών με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά επιβιώνουν στην περιοχή των Αντιχασίων, το χαμηλό βουνό που οριοθετεί προς βορά τη Θεσσαλία και ενώνει την Πίνδο με τον Ολυμπο, στους πρόποδες του Kερκέτιου όρους, λίγα στην Ορεινή Αρκαδία, στο Βέρμιο και στις παρυφές του Ολύμπου. Ολα εκτρέφονται σαν ζώα ελεύθερης βοσκής, είναι πολύ παραγωγικά ζώα και το κρέας του είναι πολύ πιο νόστιμο.

7. Μήλα Σκιούπι-σκιούπι. Kαλλιεργούνται από την αρχαιότητα. Αλλωστε η Ελλάδα είναι μία από τις χώρες καταγωγής της μηλιάς. Σήμερα έχουν μείνει ελάχιστα δέντρα στην περιοχή του Kερκέτιου όρους.

8. Μήλα Τριπόλεως ή Kόκκινα Πιλαφά. Πήραν το όνομά τους από το όνομα του γεωπόνου Πιλαφά. Είναι σχετικά πρόσφατη ποικιλία και προέκυψε από την εισαγωγή δέντρων της ποικιλίας Στάρκιν Ντελίσιους στις αρχές της δεκαετίας του πενήντα στην Τρίπολη. Τα δέντρα προσαρμόστηκαν στο ελληνικό περιβάλλον και έδωσαν μια νέα ποικιλία, τα μήλα Τριπόλεως. Εχουν υπόξινη γεύση, είναι πολύ νόστιμα αλλά μοιάζουν εξωτερικά σαν σκουριασμένα. Η ποικιλία σιγά σιγά εξαφανίζεται.

9. Θεσσαλικό άλογο. Το άλογο αυτό έχει μέτριο μέγεθος. Το βασικό χαρακτηριστικό του είναι η μεγάλη αντοχή στην πείνα και τη δίψα. Αλλο χαρακτηριστικό που το έκανε καταλληλο πολεμικό άλογο είναι πως αν βρεθεί άνθρωπος μπροστά του την ώρα που καλπάζει, δεν τον παρακάμπτει, αλλά τον πατάει, ενώ δεν έχει μεγάλους κραδασμούς για τον ιππέα. Είναι η ίδια ράτσα με τον Βουκεφάλα του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Αυτά τα άλογα αποτελούσαν το βαρύ ιππικό του μακεδονικού στρατού. Αρχισε να εξαφανίζεται όταν, μετά τον Β' Παγκόσμιο πόλεμο, τα άλογα άρχισαν να αντικαθίστανται από τρακτέρ. Σήμερα υπάρχουν περίπου διακόσια τέτοια ζώα κυρίως στη Θεσσαλία, στα Χάσια και στην Πίνδο που τα έχουν κάποιοι κτηνοτρόφοι στα ορεινά.

10. Μακρυκέρατη φυλή αγελάδας. Είναι φυλή της Kατερίνης. Kρεατοπαραγωγή και γαλακτοπαραγωγική φυλή, αλλά και ικανό ζώο εργασίας. Μεγαλόσωμη, φτάνει τα 6.000 κιλά και είναι απευθείας απόγονος της αρχαίας φυλής των Στεπών της Ασίας.

11. Μήλα Φηρήκια. Kατάγονται από το χωριό Φέρικ στην περιοχή της Τραπεζούντας. Kαλλιεργούνται από τα πρώτα βυζαντινά χρόνια στον χώρο των Βαλκανίων, αλλά τώρα έχουν απομείνει λίγα δέντρα στο Πήλιο, στην Πίνδο και πολύ λιγότερα στην ορεινή Πελοπόννησο.

12. Άσπρο καλαμπόκι. Έχει προέλευση τη Θράκη, μαζί με τα μαύρα, τα μωβ, τα κόκκινα τα πορτοκαλιά και τα καφέ αδέλφια του και είναι από τα πρώτα που εξελίχθηκαν όταν ήρθε το καλαμπόκι εδώ, από την Αμερική τον 16ο αιώνα. Όλες οι ποικιλίες καλαμποκιού κινδυνεύουν. Το συγκεκριμένο συναντάται συνήθως στην περιοχή της Ροδόπης και στις παρυφές του Θεσσαλικού κάμπου.

13. Ντομάτες Μπατάλα Βραυρώνας. Νόστιμη και βαριά. Ο αρχικός χώρος εξάπλωσης της ήταν η Πελοπόννησος. Τώρα έχει μείνει μόνο στην κοιλάδα του ναού της Αρτέμιδας και κάποιοι τις πουλάνε στο δρόμο προς τη Βραυρώνα.

14. Ντοματίνια καμπανούλες. Πολύ αρχαία ποικιλία. Έχει έρθει τρεις αιώνες πριν από την Ιταλία, όπως άλλωστε και η καλλιέργεια της ντομάτας συνολικά.

15. Άλογο του Αίνου. Είναι ορεινό πολεμικό άλογο που ήρθε στην Ελλάδα τη Ρωμαϊκή εποχή. Είναι της φυλής των αλόγων που έσερναν τα Ρωμαϊκά άρματα. Σήμερα υπάρχουν επτά τέτοια άλογα στην Kεφαλονιά, ένα κοπάδι στις εκβολές του Αχελώου και γύρω στα πενήντα που ζούνε σε άγρια κατάσταση στην Kατοχή της Αιτωλοακαρνανίας. Είναι όσα επέζησαν από τα άλογα που πέταξαν σε αυτή την περιοχή οι κάτοικοι δηλητηριασμένα για να πεθάνουν. Τους ήταν πια «άχρηστα» και ήθελαν να τα εξοντώσουν γιατί έμπαιναν στους κήπους και έκαναν ζημιές.

Γεωδίφης

Πηγή-Καθημερινή,Νέα Οικολογία