Προστατευόμενες περιοχές της Δωδεκανήσου

 ΔΙΑΤΗΡΗΤΕΑ ΜΝΗΜΕΙΑ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ ΣΤΑ ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΑ

Σε αυτά περιλαμβάνονται μεμονωμένα δένδρα ή συστάδες δένδρων με ιδιαίτερη βοτανική, οικολογική, αισθητική ή ιστορική και πολιτισμική αξία. Στην ίδια κατηγορία ανήκουν επίσης εκτάσεις με σπουδαίο οικολογικό, παλαιοντολογικό, γεωμορφολογικό ή άλλο ενδιαφέρον. Η θεσμοθέτησή τους υλοποιήθηκε βάσει του δασικού κώδικα.

Ο ΠΛΑΤΑΝΟΣ ΤΟΥ ΙΠΠΟΚΡΑΤΗ

Ο υπεραιωνόβιος αυτός πλάτανος βρίσκεται στο κέντρο πλατείας που σχηματίζουν το τζαμί της Λότζια (18 ος αι.), η ρωμαϊκή Αγορά και τα ιταλικά δικαστήρια. Είναι το αρχαιότερο δέντρο στην Ευρώπη, έχει ηλικία 2.400 χρόνων και σύμφωνα με την παράδοση τον φύτεψε ο ίδιος ο Ιπποκράτης και δίδασκε κάτω από την σκιά του. Το είδος  του  πλατάνου είναι Πλάτανος ο ανατολικός. Η διάμετρος του κορμού στη βάση του, είναι 4,70 μέτρα και η περίμετρός του 10,50 μέτρα. Το εγκάρδιο ξύλο του κορμού και των μεγάλων σε ηλικία κλάδων, με την πάροδο των αιώνων, έχει σαπίσει από προσβολές διαφόρων μυκήτων και ξυλοφάγων εντόμων, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί μεγάλη κουφάλα στο εσωτερικό του.

ΤΟ ΦΥΣΙΚΟ ΔΑΣΟΣ ΚΥΠΑΡΙΣΣΟΥ ΣΤΟΝ ΕΜΠΩΝΑ

 Το δάσος εκτείνεται και από τις δύο πλευρές του επαρχιακού δρόμου Έμπωνας - Σιαννών, σε μια απόκρημνη, βραχώδη και δύσβατη πλαγιά του όρους Ατταβύρου, που είναι το μεγαλύτερο και ψηλότερο βουνό της Ρόδου (1.216 μέτρα).Το φυσικό δάσος κυπαρίσσου της Έμπωνας Ρόδου, έχει χαρακτηριστεί με απόφαση του Υπουργού Γεωργίας (υπ' αριθμ. 105497/6459/1986), ως «Διατηρητέο Μνημείο της Φύσης». Επίσης, κρίνεται ως σημαντικό βιογενετικό απόθεμα, με ιδιαίτερη επιστημονική αξία. Καταλαμβάνει έκταση 1350 στρεμμάτων και αποτελεί μέρος μεγαλύτερου δάσους πεύκης και κυπαρίσσου . Περιλαμβάνεται στο δίκτυο «Νατούρα 2000» μαζί με ευρύτερη έκταση εμβαδού 17.600 Ηα, με την επωνυμία ΡΟΔΟΣ: ΑΚΡΑΜΥΤΗΣ, ΑΡΜΕΝΙΣΤΗΣ, ΑΤΤΑΒΥΡΟΣ και κωδικό GR 4210005.Η έκταση του μνημείου της Φύσης καλύπτεται εξ ολοκλήρου από δάσος με αιωνόβια μεσογειακά κυπαρίσσια και λίγα πεύκα.Η ανάβαση είναι δύσκολη και κοπιαστική λόγω των ισχυρών κλίσεων και της μορφολογίας του εδάφους. Παλαιότερα πριν από εκατό και πλέον χρόνια οι κάτοικοι των γύρω χωριών το χρησιμοποιούσαν για να κόβουν ξυλεία (κορφάδια) για την κατασκευή των ξύλινων τμημάτων της σκεπής των σπιτιών τους. Τα σημάδια από τις υλοτομίες είναι εμφανή ακόμη και σήμερα, αφού τα κυπαρίσσια αναγκάστηκαν, μετά την αφαίρεση της κορυφής τους, να αναπτύξουν τα δευτερεύοντα κλαδιά τους και να δημιουργήσουν πολλές κορυφές παίρνοντας έτσι ένα σχήμα πολυελαίου. Εντυπωσιακή είναι η δύναμη με την οποία τεράστιες μάζες ασβεστολιθικών βράχων αναγκάζονται να σκιστούν και να ανοίξουν κάτω από την μεγάλη δύναμη που αναπτύσσουν οι κορμοί και οι ρίζες των αιωνόβιων Μεσογειακών κυπαρισσιών.

Πηγή-ΥΠΕΧΩΔΕ