Ενα μνημείο της κωακής φύσης σε κίνδυνο

Στην επέκταση του σχεδίου πόλεως Κω (που δεν έχει μεταγραφεί ακόμη) στα όρια του κτήματος των αδελφών Κουτσουράδη  βρίσκεται μια ελιά, το μέλλον της οποίας φέρεται μάλλον προδιαγεγραμμένο με βάση τα σημάδια που τέθηκαν και τις προβλέψεις του σχεδίου για πεζόδρομο. Πρόκειται για ένα γέρικο δένδρο  ηλικίας σύμφωνα με Γεωπόνο που κλήθηκε επί τούτου, ηλικίας μεγαλύτερης των 100 ετών με βάση την διάμετρο του και τον ρυθμό ετήσιας αύξησης για ελαιόδεντρα της Μεσογείου.

Πρόκειται  συνεπώς για μνημείο της φύσης ,αλλά και της ιστορίας μας. Οι ιδιοκτήτες έρχονται και παρέρχονται, όμως η ταπεινή ελιά σε χρόνους δίσεκτους και θλιβερούς, πολέμους ,κατοχές, πείνα κλπ. προσέφερε στους Κώους  ελιές και λάδι. Θα ήταν τουλάχιστον λάθος να καταλήξει ως καυσόξυλα στο τζάκι κάποιας βίλλας η διαμερίσματος. 

Η οικογένεια μας, καλεί την δημοτική Αρχή  δημόσια, να σεβαστεί αυτό το μνημείο της φύσης και αντί ενδεχομένως  να καταστραφεί να μετακινηθεί σε άλλο  ένα σημείο της  πόλης όπως ήδη αξιεπαίνως  έχει πράξει με άλλα ελαιόδεντρα. 

Εν ανάγκη η οικογένεια Κουτσουράδη, προσφέρεται με έξοδα της, να μεταφυτεύσει το ιερό δένδρο της Αρχαιότητας  σε ιδιωτικό χώρο στα όρια της πόλης Κω . Και με αυτή την ευκαιρία να προσθέσω ως πληροφορία  για τους Κώους, ότι μόλις το 1985 ανακηρύχτηκε ο πλάτανος της Κω, σε διατηρητέο  μνημείο φύσης με υπουργική απόφαση που επισυνάπτω σε ΦΕΚ.

Μια δε που πρόκειται για ιερό δένδρο, ήδη από τη αρχαιότητα ,ο νους μου πηγαίνει συνειρμικά σε κάποιο  συναφές  συμβάν, που αναφέρω  για τους Φιλίστορες και όχι μόνο:

Οι αρχαίοι Αθηναίοι ονόμασαν «Ιεράς Ημιόνους» τα μουλάρια που μετέφεραν αγόγγυστα τόνους  μαρμάρου από την Πεντέλη για το χτίσιμο του Παρθενώνα. Σε αντάλλαγμα, μετά την αποπεράτωση  των εργασιών στην Ακρόπολη,  τα άφησαν ελεύθερα στους αγρούς, χωρίς κανείς δεν είχε το δικαίωμα να τα ενοχλήσει. Ένα όμως από αυτά , άφηνε την αγέλη και μόνο του ανηφόριζε μέχρι απάνω στον ιερό βράχο. Οι Αθηναίοι τότε με   ψήφισμα του Δήμου αποφάσισαν  εδικά για αυτό το μουλάρι να τρέφεται όσο ζούσε από το Δημόσιο Ταμείο και να μάλιστα  σιτίζεται μαζί με τους Βουλευτές και τους ξένους Πρέσβεις!

Η ταπεινή αιωνόβια ελιά στο Μαρμαρωτό της Κω  αξίζει σίγουρα καλύτερης τύχης. Οι αρχαίοι  Αθηναίοι μας έδειξαν  τον δρόμο!

Αχιλλέας Κουτσουράδης

ΦΕΚ / 589 B 1985

https://drive.google.com/file/d/1ToayM0R5xkDfW0Qzm7uxJHEUAlcApPvy/view?usp=sharing

Ενημέρωση της τελευταίας στιγμής 

Χάρις στη δημοσίοτητα που δώθηκε στο θέμα,η ελιά σωθηκε!Πριν από λίγο με τον αντιδημαρχο κ.Σταμάτη Καμπουράκη,κατ εντολή του Δημάρχου,έγινε αυτοψία μαζί με τους Αχιλλέα και Πραξιτέλη Κουτσουράδη.Θα βοηθήσει με συμβουλές και ο Πραξιτέλης ώστε να μεταφυτευθεί η ελιά σε άλλο σημείο της πόλης.Υπάρχει σκέψη για την πλατεία Διαγόρα.Υπάρχει κάποια άλλη ιδέα;Συγχαρητήρια στην δημοτική Αρχή για την άμεση ανταπόκριση και στη σελίδα ΠΑ.ΦΩ.ΚΩ στο facebook !!!

Χρονολόγηση παλαιών ελαιοδέντρων 

Σε γενικές γραμμές μια χονδρική προσέγγιση της ηλικίας παλαιών ελαιοδέντρων μπορεί να γίνει με βάση τα στοιχεία της περιμέτρου ή της μέγιστης ακτίνας του κεντρικού συμπαγούς κορμού, μετά από προσδιορισμό του μέσου ετήσιου ρυθμού ακτινικής ανάπτυξης του ελαιοδένδρου.Ο ρυθμός αυτός διαφέρει ανάλογα με την ποικιλία, αλλά και τις εδαφοκλιματικές και θρεπτικές συνθήκες που υπήρχαν στην περιοχή του δένδρου κατά την διάρκεια της ζωής του και μπορεί να κυμαίνεται γενικά από 0-3 χιλιοστά/έτος αναλόγως των συνθηκών, συνήθως όμως βρίσκεται μεταξύ 0,5 – 1,5 χιλιοστά/έτος.Επομένως κορμός με μέγιστη ακτίνα R=120 εκατοστά και μέσο ρυθμό ακτινικής αύξησης r=0,8 χιλιοστά/ετος θα έχει ηλικία Τ= R/r =1200:0.8=1500 ετών!