Η θεά του πεπρωμένου της Κω

Αυτό είναι το άγαλμα της θέας Τύχης,περίπου του 200 π.Χ.Το άγαλμα βρήκε ο Ιταλός αρχαιολόγος L.Laurenzi.

Ισως βρισκόταν στο ναό της που υπήρχε στην Πλατεία Ανταγόρα της πόλης Κω.

H Τύχη ως θεότητα είχε να κάνει με την τύχη και την ευημερία μιας πόλης, το πεπρωμένο της. Είναι κόρη του Ωκεανού ή της Αφροδίτης και του Δία ή του Ερμή.

Ο Έλληνας ιστορικός Πολύβιος πίστευε ότι όταν δεν μπορεί να ανακαλυφθεί αιτία σε γεγονότα όπως πλημμύρες, ξηρασίες, παγετούς ή ακόμη και στην πολιτική, τότε η αιτία αυτών των γεγονότων μπορεί να αποδοθεί στην Τύχη.

Όλο και περισσότερο κατά την ελληνιστική περίοδο,οι πόλεις είχαν και λάτρευαν την δικιά τους Τύχη. 

Αυτή η πρακτική συνεχίστηκε στην ρωμαϊκή τέχνη,ακόμη και στη χριστιανική περίοδο,συχνά ως σύνολα των μεγαλύτερων πόλεων της αυτοκρατορίας.

Στην Κω βρέθηκε ψηφιδωτό της, του 5ου αιώνα μ.Χ.

Η Τύχη εμφανίζεται σε πολλά νομίσματα της ελληνιστικής περιόδου,λατρεύτηκε ιδιαίτερα στην Ίτανο της Κρήτης ενώ επίσης συνδέθηκε με την Αθηναϊκή Πρωτογένεια.

Γεωδίφης

Πηγές:

1.Παιδί της Ρέας,τριλογία 

2. Σημειώσεις του L.Laurenzi

3.Ησίοδος, Θεογονία -Ομηρικός Ύμνος

Όταν οι αρχαίοι δεν μπορούσαν να ανακαλύψουν την αιτία σε γεγονότα όπως πλημμύρες, ξηρασίες, παγετούς ή ακόμη και στην πολιτική, τότε αυτά τα απέδιδαν στην Τύχη. Η θεά Τύχη της Κω, σε αγαλματίδιο, αντιπροσωπεύει όχι μόνο την προσωπική μοίρα, αλλά τη μοίρα των κοινοτήτων στην ελληνική θρησκεία. Κάθε αρχαία πόλη είχε την Τύχη της. Οι πόλεις τιμούσαν την δικιά τους Τύχη,με διάφορες εμβληματικές εκδοχές της αρχικής. Αυτή η πρακτική συνεχίστηκε στην εικονογραφία της ρωμαϊκής τέχνης, ακόμη και στη χριστιανική περίοδο, συχνά ως σύνολα από τις μεγαλύτερες πόλεις της αυτοκρατορίας.Χρησίμευσε για να φέρει θετικά μηνύματα στους ανθρώπους, σχετικά με εξωτερικά γεγονότα εκτός του ελέγχου τους.Η θεά της Tύχης αργότερα ταυτίστηκε  με την Ρωμαϊκή Φορτούνα. Ο ποιητής Ησίοδος την αποκάλεσε κόρη του Τιτάνα Ωκεανού και της συζύγου του Τηθύος, άλλοι απέδωσαν την πατρότητά της στον Δία, τον υπέρτατο θεό. Φωτογραφία του L.Laurenzi